ძვირფასო დღიურო

ზოგჯერ არის მომემტები გინდა წარსულს გაექცე, იმ ბედნიერ წუთებს დაემალო ყველაფერს რომ გირჩევნია ცხოვრებაში... ჰო, ასეც ხდება ხოლმეშენი ბედნიერებისთვის სხვა არ უნდა გასწირო, მაგრამ არც საკუთარი თავის სხვისთვის გაწირვას აქვს აზრი. ამას ახლა ვხვდები როცა

მოგონებების სტუმრობა

დიდხანს ვფიქრობდი ღირდა თუ არა ყველაფრის გახსენება და ამაზე ფიქრი, თუმცა ვერ დავუშვებდი, რომ ყოველთვის წარსულის გახსენების შიში მქონოდა. დღეს, სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე ყველაფერი კიდევ ერთხელ წარმომედგინა ჩემს თვალწინ და მოგონებებს დავბრუნებოდი.

ვერსად გამექცევი!(3)

ეს ნამდვილად გეგას ხმა იყო,რა ჯანდაბა ხდებოდა.. -გეგაა??გაკვირვებულმა კითხა მაშომ. -ჰო მევარ. -მეხუმრები?ეს რამე ხუმრობაა?შენ ჩაწერე ჩემ ტელეფონში ნომერი? -მაშო...გაგრძელებას აპირებდა და გადაიფიქრა..რასაკეთებ?შეიძლება შევხვდეთ? -რატო უნდა შევხვდე

ეგზოტიკური კოცნები -1-

უხერხულად ვარ ერთადგილას აწურული და თითებს ერთმანეთში ვხლართავ და მომემტალაურად ვწევ თაცს ჩემსკენ მომართულ წინადადებაზე. -ჩემი საცოლეც მოსულა!-ამბობს მაღალი ლურჯთვალება ბიჭი რომელიც დინჯი ნაბიჯებით და მომხიბვლელი ღიმილით მოიწევს ჩემსკენ.

იფიქრე,პატარა. (პირველი თავი)

ხშირად დავფიქრებულვარ იმაზე თუ რამაბედნიერებს,ხანდახან უბრალოდ სარკეში ვიხედები და ვგრძნობ რომ ბედნიერი ვარ რაღაც საოცრებაა ეს ცხოვრება. ხანდახან საოცრად ლამაზი გეჩვენება შენი თავი ხანდახან კი უზამოდ მახინჯი ვიბნევი ხოლმე ალბათ გარემოს ბრალია

ვერსად გამექცევი!(2)

გეგა მათ წინ აისვეტა.. -მემგონი იცნობთ ერთმანეთს..ნიკამ გაუღიმა ორივეს.. -კი მაქვს ნიკუშ მაგის ბედნიერება!ასევე ღიმილით უთხრა მაშომ ნიკუშას და გეგას გახედა,გეგა კი შეტრიალდა და ხალხს შეერია.. -რახდება მაშუჩკა თქვენს შორის რას მიმალავ

ის... ნაწილი 15

რა გინდა რა რა გინდა ჩემგან? ვუყვიროდი ჩემს წინ მდგარს, ის ის კი ჩვეული დაჟინებით მომჩერებოდა. გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან გაქრი ღმერთო ჩემო ლიზი ჩავიმუხლე და ვიგრძენი მკლავებზე როგორ შემეხო ვიღაც,შევკრთი და უკან კოკა შემრჩა

Memories Stay,People Don`t.

თუმცა, ყველაფერს, რასაც აქვს დასაწყისი, აქვს დასასრულიც. თვით მოგონებებსაც, რომლებიც ოდესმე, სადმე უჯრაში ჩაიკეტებიან და ვეღარასოდეს შევძლებთ მის გაღებას..

გამომყვები ცოლად! (თავი 7)

დილით დამძიმებულს გამეღვიძა, მაგრამ ჩემს სახეს მაინც ღიმილი არ სცილდებოდა, ალბათ ცხოვრებაში ჯერ ასეთი შემთხვევა არ მქონია, როცა ჩემში ორ გრძნობას, შიშსა და სიმშვიდეს ერთდროულად დაედოთ ბინა.საწოლიდან წამოვდექი

გიგი ადამაშვილი

-აუუ გოგო,რა მაგარია პროსტაა- ყურებამდე იღიმებოდა ბაია.- თქვენთვის ხომ,მაგრამ ჩემთვის არა, აი რამ გადაგრია ამხელა ქალი ?-კითხვა დავუსვი ჩემს მეგობარს.-აუუ ძალიან საყვარელია, წამო სელფი გადავიღოთ რა ერთდ- აცქმუტუნდა ტრადიციულად.