მიჯაჭვული

ერთი ნაბიჯი... კიდევ ერთ... კიდევ და კიდევ... ,,ნეტავ ასე გაგრძელდება უსასრულობამდე თუ ოდესმე დამთავრდება ეს წყეული გზა’’ - ფიქრობდა და წვიმის მსხვილ წვეთებს სახეს უშვერდა, ისინი კი უმოწყალოდ მიიკვლევდნენ გზას მის ღაწვებზე. ბოლო ნაბიჯიც გადათვალა და

ნამდვილი სიყვარული (2)

ვიგრძენი რო ვიღაც იყო ოთახში და ნაზად მეფერებოდა ვერც წარმოვიდგენდი თუ ბექა იქნებოდა ისეთი ცივი და უხეში იყო ისე კი ძაან სიმპათიური და საყვარელი იყო, მწვანე ლამაზი თვალები მუქი ყავისფერი თმა მაღალი და საკმაოთ ნავარჯიშები. -რო გამეღვიძა არავინ იყო

ბედის ბორბალი (თავი 4)

-მოგეწონა,არა?-იცინის. -ჰო,მომეწონა-თავს ვუქნებ და გვერდზე ვიხედები. -მოდი,დაგეხმარები. -არაა მძიმე-ვაპროტესტებ,თუმცა მაინც ვაძლევ ზურგჩანთას და უკან მივყვები. -მოგეწონა აშშ-ში? ისე მეგონა,დარჩებოდი.

არ შეიძლება!

კარებზე ფრთხილად დავაკაკუნე და ნელა შევაღე, ვიცოდი რომ არავინ მელოდა და ერთი სული მქონდა როდის დავინახავდი ჩემი ოჯახის განცვიფრებულ სახეს, იცნოდნენ რომ სამსახურიდან არ გამომიშვებდნენ და არავინ მელოდა..

უკეთესობის მოლოდინში (ნაწილი 1)

ყველას მოგესალმებით!!! მე აქ ახალი ვარ. ჯერ საიტის კარგად მოხმარებაც არ ვიცი...ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა.გამიხარდება თუ მოგეწონებათ.იმედია არ გამაკრიტიკებთ.. მეორე ნაწილსაც მალევე დავდებ

სტოქჰოლმის სინდრომი (ნაწილი 3)

ნინას როგორც იქნა გაეღვიძა, გაბრუებული იყო, ზუსტად არ იცოდა რამდენ ხანს ეძინა, ძილში თითქოს დაავიწყდა ყველაფერი რაც აწუხებდა, გაღვიძების შემდეგ კი ყველაფერი თავიდან გაახსენდა და ისევ ტირილი მოუნდა , მაგრამ აღარ

სექსუალური ადვოკატი (8)

დილით ნიკოლოზზე ჩახუტებულს გამეღვიძა და ბედნიერებისგან ყურებამდე გავიკრიჭე.. ცხვირის წვერი კანზე გავუსვი და მისმა რეაქციამაც არ დააყოვნა.. მაშინვე დაუბუსუსდა კანი და წელზე მოხვეული ხელიც დაეჭიმა.. -ნიკოლოზ გაიღვიძე რა მშია.. ბლუყუნით ამოვილაპარაკე

დასაწყისიდან დასასრულამდე...

პირველმა სამუშაო დღეებმა თაკოსთვის მშვიდად ჩაიარა. ძალიან ნერვიულობდა. მაგრამ ბავშვებმა ადვილად მიიღეს და მოეწონათ ახალი მასწავლებელი. განსაკუთრებით ერთი ბავშვი მიეჩვია.პირველივე დღიდან უკან აედევდა და სულ თაკო დეიდას ძახილით დასდევდა უკან. სადაც არ

არ შემიყვარდები!*6*

სანდრო დაკავებული იყო,მარიტაზეც ფიქრობდა მაგრამ აუცილებელი საქმეები ჰქონდა,გაკოტრდებოდა რომ არ მიეხედა ამიტომ ბევრი იწვალა ყველაფწრი რომ მოეგვარებინა,ხან სად დადიოდა ხან სად უმეტესად საზღვარგარეთ იყო,მარიტასთან ყოველი შეხვედრა მისთვის ბედნიერება

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (14)

გზა ბათუმამდე გრძელი და დამქანცველი აღმოჩნდა,ისეთი დაღლილი ვიყავი სანაპიროზე გასვლის თავიც კი არ მქონდა.მანქანები სასტუმროს წინ გააჩეერეს,მარიამი ძირს დავსვი და ხელი მოვკიდე,ისეთი გადაქანცული ვიყავი ერთ სული მქონდა საწოლამდე მიმეღწია და