მოულოდნელი აღმოჩენა (პირველი თავი)

-ბოდიში. ვამბობ მე და ვცილობ არ გამეცინოს ამ გოგოს სახეზე.-გაიცინე, გაიცინე არ დაიხრჩო. მეუბნება ისიც სიცილით და მე გაოგნებული ვარ, რადგან ისტერიკების მაგივრად გაცინების ნებას მრთავს.-ვა, შენ რა მაგარი გოგო ხარ. მოულოდნელად

მოხატული კორპუსი (სრულად)

შავმაისურიანმა ერთი ნახატი აიღო და თვალიერება დაუწყო მანამ, სანამ გოგონა ნახატებს ფრთხილად ტენიდა ჩანთაში.-არ ხარ ბედნიერი. - გაიგონა ბიჭის ხმა და ზემოთ აიხედა. მხოლოდ ახლა შეამჩნია რომ ბიჭს მისი ნახატი ხელში ეჭირა.

მილიარდელი ხეპრე 4

ლაშა მარიამს დაეწია და ისევ საპირფარეშოში შეათრია, კედელზე მთელი ძალით მიანარცხა და ხელები დაუჭირა -ძალიან ბევრჯერ გითხარი ამ მცირე დროში, რომ ენას კბილი უნდა დააჭირო ხო?! -რაგინდა? თავი დამანებე რა! -ისე ხო გახტები! უბრალოდ გეუბნები ნორმალურად

არასდროს უშენოდ! (19)

თავიდან, როცა მოსაწვევი გავხსენი და მასში სანდროს სახელი ამოვიკითხე ჩემს თავს ვუთხარი, არსადაც არ წახვალმეთქი, მაგრამ შემდეგ, როცა მოსაწვევი ყველა ჩემმა ახლობელმა მიიღო დავფიქრდი, იქნებ სწორედ ამ მოსაწვევის წყალობით დასმოდა წერთილი მთელ ამ

უშენოდ(8)

გამახსენდა როგორ მცემდა თემო და გონებიდან ვერ გავდევნე ის კადრები, ყურში ისევ ცამესმოდა მსხვრევის,გინების , დაცემის ხმა ყურები მიბუგდება,თიტქოს ისევ ისე მტკივა მუცელი , ხერხემალი , ძველბი ,სახე .არც კი ვიცი რას ვაკეთებდი ხეებს უმისამართოდ ვიქნევდი

4love.ge-გზა წინ სწრაფვისთვის და განვითარებისთვის!

ერთხელ აუცილებლად უნდა მეთქვა ის, რაც ვთქვი! ეს ჩემი წრფელი დამოკიდებულებაა ამ საიტის და საიტელების მიმართ! და მართლაც, ეს საიტი ჩემთვის ყოველდღიურობის განუყოფელი ნაწილია... ყოველდღიური სიამოვნება, პოზიტივი, მოუთმენლობა...

24 მაისი.(სრულად)

არ მახსოვს ბოლოს წესიერად,როდის მეძინა.ახლაც აივანზე ვზივარ ყავით ხელში,განადგურებული..განადგურებული ალბათ უფრო იმიტომ,რომ მინდა ვუყვარდე..მაგრამ,უკვე დიდი გოგოვარ და მესმის,რომ ყველაფერი ისე არ ხდება ჩვენ როგორც გვინდა.არც ის ვიცი ცოლად რატომ

ჭავჭავაძის ასულო ჩემი ხარ! (11)

-11-ანასტასია რომ არა ის არაკაცი შემომაკვდებოდა,როცა ანასტასიაზე ვიყავი მოხვეული გავიგონე თოფის ხმა თავიდან ვიფიქრე რომ მე მომხვდა და ტკივილს ვერ ვგრძნობდი მაგრამ როცა ვიგრძენი როგორ ჩამოუვარდა ჩემი კისრიდან ტასოს ხელები და ძალაგამოცლილი ჩემს

ცნობისმოყვარე (სრულად)

უცნობმა კი იარაღი დაუმიზნა, შემდეგ წუთს კი კახა ბიძია სავარძელზე გადაესვენა, მე კი ხმამაღლა შევკივლე. ვხვდები, რომ ჩემს კივილს ის ვერ გაიგებდა, მაგრამ იმავე წამს ჩემსკენ მოაბრუნა თავი და ბინოკლში კარგად დავინახე მისი ცივი მზერა. როგორც კი მივხვდი,

მე დავიღალე . . .

მე დავიღალე და ბრძოლისთვის ძალა აღარ მაქვს, ისევ დაცემის მძიმე დარტყმას ვეღარ გავუძლებ. ცოტაც მოიცა და ქვეყნიდან მე თვითონ წავალ, ოღონდ მანამდე ჩემს სულს ცოტა სითბოს ვაჩუქებ.