საკუთრება.[9]

ფრთხილად მოაჯდა კატო ბუციფალს და ჯერ ნელა,ხოლო შემდეგ სწრაფად გააჭენა,ყურადღება არ მიუქცევია ლუკას ძახილს,ბავშვობის წლებს იხსენებდა და მთლიანად იკარგებოდა მოგონებებში,ახსენდებოდა დედ-მამასთან გატარებული დღეები,ახსენდებოდა ჯანმრთელი გურამი და

წვიმაც მოსაბეზრებელია {4}

მართლა საყვარლები ვიქნებოდი მაშინ, მაგრამ არა ეხლა. ბევრი თბილი დიალოგი სასაცილო გაბუტვები და ერთი სერიოზული ჩხუბი ეხლა რომ ვიხსენებ მაგრად მეცინება. ბოლო დღეიყო და ზღვაზე არ გადავედი. საბა და ლევანი გავუშვი ჩამეძინა და ტელეფონის ხმაც ვერ გავიგე.

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (21)

დაღლილობისგან იმდენად ვიყავი გათიშული გერმანია სულ დამავიწყდა და ტელოფის ხმამაღალი ზარი, რომ არა უეჭველი დამეძინებოდა. - ბიჭო რას შვრები? ( გიუშა ) - რას ვშვრები კიარა შენ, რომ არა გერმანიაში წასვლა კიდევ დიდი დროით

ჭავჭავაძის ასულო ჩემი ხარ!(9)

-9- -და როდის ჩამოდის?(მე) -ხვალ საღამოს და ზეგ ალბათ გავყვები ბინის მოსაძებნად!კაია მოგენატრები რამოდენიმე დღით არმეცლება და!(ალექსანდრე) -ხო რავიცი!კარგი ემ წავედი ეხლა მეცადინეობა მაქვს ხვალ გამოცდები უნდა ჩავაბარო!(მე)ალექსანდრეს დავემშვიდობე

არც კონკია, არც პრინცი -8,9-

''წამში განრისხებული მამა ფეხზე დგება, ჩემ წინ ჩნდება და ხელს მთელი ძალით მარტყამს სახეში. ინერციით გვერდით ვვარდები და კომოდის კიდეს ვეჯახები. ლოყა საშინლად მეწვის. ცრემლები მახრჩობს, მაგრამ დანებებას არ ვაპირებ. -ესაა შენი ძალა, მამა? სილა

დრო განა კურნავს? - უბრალოდ გვაჩვევს!

გიო: გთხოვ ნუ იქნები უკან მხედველი, რა მოხდა თუკი გადაგიარეს. არაფერია შეუძლებელი, დრო მართლა კურნავს ჩვენში იარებს. პოეტესა: დრო განა კურნავს? - უბრალოდ გვაჩვევს, გვაჩვევს ცხოვრების უკუღმართ წესებს. ხვალ თუ დარია ნუ გაიხარებ, რადგან დღეს მაინც

სიყვარული და ტკივილი (27თავი)

-შენ იცი საერთოდ როგორია როდესაც საყვარელ ადამიანს მხოლოდ ღამით ხედავ და მთელი დღე ის შენთვის არ არსებობს? მისგან საერთოდ ვერ ვგრძნობდი ასე სიყვარულს. სამსახურში ერთი თანამშრომელი დაგვემატა რომელსაც დავუახლოვდი და რაც მოხდა შენ თვითონაც იცი.

ერაძე (6 თავი)

_ რა ხდება რატომ ყვირით? _............................. _ნიკა შენ გეკითხები? _ნინი ადი მაღლა _ არ ავალ სანამ არ გავიგებ რა ხდება _ნინი დროზე ადი მაღლა ისე იღრიალა წამით შევხტი,მაგრამ არ მინდოდა ნიკას შეემჩნია თითქოს მისმა ყვირილმა ჩემზე იმოქმედა,

საკუთრება.[8]

-შენ მოხვედი..-ოდნავ წამოიწია და გაუღიმა მამაკაცს -ჰო,მოვედი-ლუკაც ფრთხილად დაიხარა და გულში ჩაიკრა ათრთოლებული გოგონა-მოვედი და არასდროს დაგტოვებ გპირდები.-ხელს ძლიერად უჭერდა პაწაწინა მტევნებზე და მთელი სიფრთხილით უკოცნიდა სახეს-როგორ

STANDOUT/გამორჩეული (მეთერთმეტე ნაწილი )

საავადმყოფოში გამეღვიძა , მცირე ფეხის მოტეხილობით . ბავშვთა ბრბო გარს მეხვია და რაღაღაც შეშინებული სახებით იყურებოდენ , მაგრამ პირველი რაც გამახსენდა იყო... -დეიმონი სადაა? -ვა , ბლერ , გაიღვიძე ?