გოგონა მწვანეში (4)

-თომა, შემომხედე, შენ სულაც არ გესმის მაგრამ ძალიან,ძალიან მეფიქრები. -იციი, მეც ხშირად მეფიქრები გაგვივლის. -შენი ცოლი ლამაზიაა ? -სიმართლე გითხრა, მასში განსაკუთრებული არაფერია, თუმცა ის ჩემია და რათქმაუნდა მიყვარს

მინდა მიყვარდე 18

გიჟივით დავდიოდი საავადმყოფოს დერეფანში და ვერაფრით ვწყნარდებოდი.თვალწინ სულ ლილის სისხლიანი სხეული მედგა.არაფერმა არ გაჭრა არც დადას თხოვნამ და არც ლაშას მკაცრმა გამოხედვამ.ვერაფრით ვახერხებდი აკანკალებული სხეულის დამორჩილებას.არავინ იცნობდა ლილის

ფსიქიატრიულში (დასასრული)

სამი მძიმე პაციენტიცაა ჩვენს საპყრობილეში, მათ ნამდვილად არ სჭირდებათ ეს კედლები. მხოლოდ და მხოლოდ სხვისი დახმარებით თუ გადაადგილდებიან და საკვებსაც ძლივს მიირთმევენ, ამაშიც მომსახურე პერსონალი ეხმარება. ერთ-ერთმა მათგანმა რომელსაც პედრო ქვია

მესხები (10)

ზარის ხმის გაგების შემდეგ,კარებზე ბრახუნი გავიგე,მოიცა ერთი გავიგო რომელი იდიოტი ბავშვია, უფ გასკდა თავი რა. ვიღაცა ცელქი ბავშვი მეგონა რომ იყო,მაგრამ ნანახით გავვოცდი,ლუკა იყო,მკვლელი სიფათით ვუყურებდით ერთმანეთს. კარები გაღებული დავტოვე, პუფში

ჩვეულებრივი გოგოს ჩვეულებრივი ისტორია(2)

საღამოს დედამ რომ დაინახა კალათი მკითხა ვისგანააო და ბარათიც გამახსნევინა(ლაშაზე ყელაფერი იცოდნენ ჩემმა მშობლებმა).ბოლო წუთამდე დარწმუნებული ვიყავი რომ შოკოლადები ლაშასგან იყო მაგრამ ბარათი რომ გავხსენი ეწერა:

სიყვარული და ტკივილი (16თავი)

-დედა მე დიდი ხანია ვიცი ეს ამბავი, მაგრამ რადგანაც ამდენი პრობლემები გქონდა არ მინდოდა კიდევ საჯავრო დამემატებინა და თავი შევიკავე ამის თქმისგან, სანდრომ როდესაც ეს მითხრა მეც გავოცდი, მაგრამ მალევე შევეგუე ამას. მოკლედ როდესაც მამა წავიდა ჩვენგან

უცნობი სარკეში //12//

უზომოდ ბედნიერი სანდრო და ძალიან დააბნეული ლილე თორნიკემ დალოცა და თაავის ოთახში გავიდა. -მისმინე ახლა შეიძლება არ მენდობი, გძულვაარ და ჩემი დანახვაც არ გინდა მაგრამ გპირდები, რომ ისსევ დავიბრუნებ.შენს სიყვარულს და ნდობას. -მე მხოლოდ იმიტომ

დაბრუნებული თილისმა(პირველი თავი, მესამე ნაწილი)

დანისკენ ოდნავ გადავიწიე, ვითომ მაინტერესებდა მობილურში რას აკეთებდა, სინამდვილეში მისი სურნელი მინდოდა მეგრძნო, მაგრამ ვერ გავარჩიე. ალოგიკურია, თუმცა არომატით შეიძლება მიხვდეთ, რომ ის იპოვეთ, ვისაც მთელი ცხოვრება ეძებდით...

მესხები (9)

გამარჯობა კატო,მე სალი გეგიაძე ვამწარე,არასასიამოვნო სუნი მეცა,ვერ გამეგო სად ვიყავი. თვალები გავახილე და დავინახე ჩემს წინ მობუტბუტე წითელ თმიანი გოგონა,რომელსაც ჩემი ხელი თავისაში ჰქონდა. -უკაცრავად? სად ვარ? რამოხდა,ერეკლე სადაა ან საერთოდ თქვენ

წითელი ქაოსი (სრულად)

თავს თანხმობის ნიშნად ვუქნევ და ვერც კი ვხვდები, ამას რატომ ვაკეთებ. მე ხომ მის გარეშე არ ვარსებობ? მიღიმის და ჩემივე კითხვის პასუხს ვხვდები. „მის თხოვნას ვასრულებ“ რომ მთხოვოს ახლავე გადავეშვები მდინარე „ვერაში“. მის თვალწინ წამოვეცმები სარზე...