ქაოსი. #22

-შენი გვერდში დგომით ყველაფერს მოვახერხებ. -გავუღიმე და ხელი ჩავკიდე. -მთავარია, შენ მყავხარ და მყავდე სულ. -ხო, მე გყავარ. -მანაც გამიღიმა და ძლიერად ჩამკიდა ხელი.

შენ ხარ ქარიშხალი,ჩემს უდაბნოში ( 3 )

და შენ რამ მოგიყვანა აქ? _ ბებოს ვუვლი. _ მარტო თქვენ ხართ სახლში? _ რატომ კითხულობ?_ მგონი შევაშინე კიდევ. _ იმ ინტესივობით თუ გააგრძელე მიწაზე დანარცხება,რაც ამ ორ დღეში,მეეჭვება ბებიაშენის მოვლა შეძლო,ვფიქრობ მესამეც გჭირდებათ,რომ იმან შენ, შენ

საიდუმლო [6]

მტკივნეულად გაეღიმა გეგას. მის სხეულში მუხტმა გაიარა. მარიამი მის ხელს ჩაფრენოდა თავისით. საყვარელი ქალის მარჯვენა აიღო, წვალებით მიიტანა ტუჩთან და ემთხვია ცხელი ბაგეებით. – მაპატიე, მარიამ... – თვალები დახუჭა და მის თითებთანვე ამოიჩურჩულა. –

ცივი ჟრუანტელი ( 3თავი)

კმაყოფილმა ჩემი აღფრთოვანება ვერ დავმალე როცა გაწყობილი მაგიდა დავინახე-და ასე კარგად თუ ამზადებდი. -ნუცა მასწავლიდა ხოლმე რაღაც-რაღაცეებს. ახლა კი ცოლს ვაწონებ თავს რომ არ გამშორდეს-ხუმრობით თქვა მაგრამ მე მისი სიტყვები არ მესიამოვნა. ეტყობა სახეზე

კაროლინა. (თავი პირველი)

სულს შინაგანად მიღრღნიდა და ახლაც არ მეშვება ის, რომ ამ ყველაფრის მიმართ უცხო ვარ...ბუნებაში ყველა არსებამ იცის თავისი ადგილი, ყველამ უწყის თავისი გზა, უყვართ ის და ბედნიერებიც არიან..ყველა ამ არსებას თავისი დანიშნულება აქვს და ყოველმა

მატარებელი !

მიემგზავრება მატარებელი თავისთვის ლაღადმიემგზავრება მატარებელი თავისთვის ლაღად სულ არ აწუხებს ამ ჩემს გულში თუ რა ტრიალებს მიქრის თავისთვის,უშფოთველი აუღელვებლად სულ არ ადარდებს მინდოდა თუ არა თურმე წამოსვლა. მიქრის იჩქარის და იტოვებს იმ განვლილ

რეალობა (თავი 1)

ჰმ... ახალი ისტორია, ჩემთვის დასაწერად ცოტა განსხვავეული... მეტი დიალოგი და იუმორი შეძლებისდაგვარად. ვეცადე კარგი გამოსულიყო... იმედია მოგეწონებად და კიდევ - დიდი ხანი გამომივიდა შესვენება.... მომენატრეთ!

ფიქრი, ოცნება და რეალობა...

მხოლოდ ერთი წუთით დახუჭა თვალები და ამ ერთი წუთის მანძილზე იმდენი რამ გაიხსენა... ფიქრები ოცნებებში აერია. ოცნებები - რეალობაში. რეალობა - ფიქრებში და ასე განუწყვეტლივ. ნელა ჩამოუვარდა ჯერ ერთი ცრემლი, შემდეგ - მეორე და ასე ნელ-ნელა იწყეს ცრემლებმა

"ჯვრისწერა"

მთვარემ დაიწერა ჯვარი სევდასთან და ისევ ამოევსო დარდით ღამეები. ეხლა ისე მინდა ახლოს დაგიგულო, თითქოს სულ არ მტკივა ღამე ნათენები. მთვარემ დაიწერა ჯვარი სევდასთან და მე ჩემს წმინდა გრძნობას ტანზე შემოვიცმევ, ქარში მოვიხურავ ჩვენს ძველს მოგონებებს

ლუციფერი (11)

- ანუ დამეხმარები ხო ? (დეამინმა საწყალი თვალები შეანათა მალკოტს) - ჯანდაბას შენი თავი დეამინ აქაურობას რა დაალაგებს შეხედე რა დღეში ვართ (მალკოტმა თვალი მოავლო, დანგრეულ სახლს) - ეს საახლი .. - ვიცი ვიცი (სიტყვა გააწყვეტინა მალკოტმა) ვიცი დეამინ ეს