გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მეექვსე (თ.ჯ)

გვირილობის შემდეგ, შინ გვიან დავბრუნდი ემოციებით დატვირთული, მინდოდა ეს ერთი ლამაზი დღე კიდევ რამდენიმეჯერ განმეორებულიყო, ბედნიერი ვიყავი იმით, რომ გვერდით მყავდნენ ადამიანები, რომლებთანაც თავს ლაღად და მშვიდად ვგრძნობდი. ალბათ სასიამოვნო გრძნობა

ჯერ არ ვიცი

ზარის ხმაზე გამომეღვიძა, თმაზე ვიგრძენი, ამიტომ თავი ავწიე და მომღიმარი გიორგი დავინახე. -რაიყო გეძინა? მკთხა თვალებგაფართოებულმა გემრიელად დავამთქნარე და თვალგაუხელელად ვუთხარი -ხო მგონი გიორგიმ გაიცინა და ფეღზე წამომაყენა, ჩემი ჩანთა აიღო და

გამოცდა

ისევ მონატრება მომეძალა ჩემი შვილების, მათი სახეების დანახვა მომინდა. ნოუთბუქი ჩავრთე და ჩვენი ბარის საიტზე შევედი. როგორც ყოველთვის მხოლოდ ორი ჯგუფის თვალი მუშაობდა. მეც პლეის დავაწექი და ჩემი მოცინარი ცხოვრების აზრი დავინახე, სკამებით

ვურჩიოთ რამე

ვერავინ დაიცავს შენს უმანკოებას, ცოტა მოერიდე ხალხსა და სამყაროს, თორემ ჭორაობა დაიწყეს რტოებმა რა უბიწოებით გარყვნილი რამ ხარო.

ლამაზი გრძნობა (თავი 3)

ალო ერიკ შენ ხარ? - გისმენთ დაგემორჩილებით ქალბატონო იზაბელა,რით შემიძლია დაგეხმაროთ?რამე მოხდა?_მხიარულად გასცა პასუხი. - არაფერი.ახლა ქალაქში ვარ და შენზე ბევრი რამ გავიგე მაგალითად ის რომ ნიუ-იორკში გადახვედი და უკვე საცოლე გყავს.შენ მე

Lost star

მე ვიცი ვინც ხარ,ლამაზთვალებავ!!’’ მას მე ვახსოვარ!! თანაც ლამაზთვალებას მეძახის აქამდე ჩემთვის ასე არავის დაუძახია ისიც კი არ უთქვამთ,რომ ლამაზი თვალები მაქვს სწორედ ამის გამო დამავიწყდა მის მიმართ ასეთი აგრესის და სიძულვილის გრძნობა.

მაინც მოგარჯულებ(2)

სააბაზანოდან რომ გამოვედი უკვე ყველას ეღვიძა და ყველა ბუზღუნებდა... -ტასუნაა მიდი რაა კიტრის მენილი გამოიღე და ნაბეღლავიც გამოაყოლე რაა და ძმურში ნუ დავრახჯნობ -ოხ ბოდიში რომ ვსუნთქავ, არ დაგელია ძამიკო და არ გეტკიებოდა თავი მაგრამ მეცოდებით და

sms 9 თავი

- მიპასუხებ აქ რა გინდა? - ხმა მკაცრი უხდება და თვალებში გაჩენილი ეჭვის ნაპერწკლის დანახვაზე უსიამოდ მაჟრჟოლებს. - წუხელ მე უარი მითხარი და დღეს კი მარტო მოსულხარ? რატომ? - ჯანდაბას, ახლა რა ვქნა? ნუთუ ირაკლიზე ისევ ეჭვიანობს? - აქედან წავიდეთ,

ლუციფერი (5)

დაიმალე (დაიმალე...იმალე..მალე...ლე...ექოსავით გაისმა ოთახში შემზერავი ხმა,ვიკი ისე რიომ არც კი მოტრიალებული ზევით გაიოქცა და ოთახში შეიკეტა... კედლები დაიბზარნენ, მაგიდა შეზანზარდა, სკამები წაიქცა, თითქმის ყველა ფანჯარა ჩაიმსხვრა და დაილეწა, მთლიან

კორსეტის საიდუმლო (თავი 2)

-უკვე მეასედ გეუბნები ლეა, ეს საშინელი აზრია.არაფერი გამოვა,გესმის?დაგვიჭერენ.შენ ალბათ,მამაშენის სახელი გადაგარჩენს, მე კი ნამდვილად მომიღებენ ბოლოს. -მაშინ თავს მოვიკლავ.