საიდუმლო [3]

ხმამაღლა ამოისუნთქა და ლიფტის ცალ გვერდს მიეყრნო. თვალები დახუჭა და ნასიამოვნებმა ჩაიღიმა. მოსწონდა, ამ ქვეყნად ყველაფერზე მეტად მოსწონდა ამ ბიჭის სიახლოვეს ყოფნა, მაგრამ ამავდროულად, ამავე დოზით აბნევდა, ამავე დოზით ახელებდა მისი მარწყვისფერი

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეექვსე)

-მიდი გააღვიძე-მხარზე ხელი დამკრა ნიკამ -ეძინოს ცოდოა-ვითომ შევიწყალე მე -კარგი მე წავალ მაშინ გავაღვიძებ-ფეხზე წამოდგა ეშმაკური ღიმილით გიორგი -კარგი ხო, აჰა გასაღები-გავუწოდე გასაღები სიცილით და ნათელასთან მივედი, კალთაში ჩავუჯექი და დაველოდე

დუმხარ

- როგორც ყოველთვის დუმხარ. ჰეჰ, არაუშავს... თითქოს მივეჩვიე. თუმცა მაინც გელი... -*ყრუ ფხუკუნი* -არ გინდა, არ თქვა არაფერი. თუმცა მგონი არც გესმის. ვერ გხედავ, უფერო ხარ, უსხეულო, სურნელიც კი არ გაქვს. უბრალოდ ვიცი, რომ არსებობ. მე შენ გგრძნობ.

ცოდვილი (დასასრული)

გული გადამელია ნიკას მოლოდინში. რამდენჯერაც პალატის კარი გაიღება, იმდენჯერ ის მგონია და სულ ვცდები. ერთი კვირაა, თვალით არ მინახავს. იმისიც მეშინია, ვინმეს ვკითხო, რამე საშინელება არ მითხრან, არადა, შარშანდელი თოვლივით აორთქლდა. დღეს დილით ისე,

გელოდებოდი...

გელოდებოდი.. შენ კი მიმატოვე კარგო! გეხვეწებოდი.. ისევ არ დამტოვო მარტო... იხვეწებოდი, სევდა კვლავ დაიწყებს თოვას... ვილეწებოდი.. ის კვლავ ჩემთან აღარ მოვა... გაზაფხულდა.. მე კი მომემატა დარდი... აყვავილდა.. იასამანი და ვარდი...

Dream! (1თავი)

მოკლედ პირველად ვწერ ... მიცდია აქამდეც და საიტის წესები ვერ გავიგე და რავი .. მინდა წაიკითხოთ და შეაფასოთ..მივდიოდი და ვფიქრობდი ჩემზე ნუთუ შეიძლება ოცნებობდე უსასრულობამდე მაგრამ .. მაგრამ იცოდე რომ სურვილები არასდროს ხდება ამაში სრულიად

შენ ხომ არ იცი როგორ მიყვარხარ თავი 2

როგორც იქნა მივედი ნათიას სახლთან, ეს სახლი ჩემთვის ძალიან ძვირფასია,უამრავი მოგონება მაკავშირებს მასთან ჩვენი ბავშვობა,ცელქობა და ა.შ. კარზე დავაკაკუნე,კარი მალევე გამიღო ისე გამიხარდა მისი ნახვა რომ კარშივე ვეცი და ყელზე ჩამოვეკიდე,ასე ვიყავით

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (5)

რამდენიმე წუთში უკვე კლუბში ვიყავით. - მგონი მომენატრა გიჟური ღამეები. ( ლენა ) - მგონი? ( ალექსანდრე ) - კარგი შევიდეთ. ( ნიტა ) - როგორც ჩანს ნიტასც მოენატრა საქართველოში ღამის ცხოვრება. ( ლენა )

ჭირვეულის მორჯულება (5თავი)

-ახლა არ მინდა არაფერი და არავინ საერთოდ,თქვა და ტუჩებით პირველ მალას შეეხო არც ამჯერად უკოცნია. დეჟავიუს გრძნობა მქონდა ზუსტად ისე მეორდებოდა ვერ ვეწინააღმდეგებოდი ეს ისეთივე სირთულის იყო მზის ნათებას, რომ შეეწინააღმდეგო და კიდევ უფრო რთულიც კი

გამოცდა (თავი5)

სასტუმროს ეზოში შესულები ნაცნობ მანქანას ვამჩნევ და გაფართოვებული თვალებით ვეძებ გიოს. ის სასტუმროს კიბეებზე ჩამორბის და ხელებგაშლილი ეძახის ბავშვებს. მათე და მაშო კივილით გარბიან მისკენ და კისერზე ეკიდებიან. გიოც იმუხლებს და მათ სურნელს ისუნთქავს.