დაავადებულებსაც შეუძლიათ სიყვარული!

მე თვითონ არ შემიძლია სიყვარული. რა თქმა უნდა, მე ხომ გიპაპოტუიტარიზმით ვარ დაავადებული (ეს დაავადება ყვება ადამიანს დაბადების თანავე, რომელიც არ აძლევს უფლებას ადამიანს შეიყვაროს).

ქმრის ვალი გავისტუმრე (6 თავი)

ზამთრის სუსხიანი ღამეა. გარეთ ყინავს, ქარი ქრის და საშინლად ღმუის, თუ რამე მნიშვნელოვანი საქმე არ აქვს გარეთ ადამიანს, ისე შეუძლებელია ქუჩაში გავიდეს ასეთ ამინდში . გოგონა ფანჯარასთან დგას და ცრემლიანი

ჩემი გულის მეპატრონე(1)

მარიამი ღამის ქუჩებში დასეირნობდა,სახლში ბრუნდებოდა როდესაც უცბად ბავშვის ტირილის ხმა შემოესმა,თავიდან ძალიან შეეშინდა ისიც კი იფიქრა ხომ არ მელანდებაო,მაგრამ ამის სიცრუეში მაშინვე დარწმუნდა როცა ჩვილი

აღარ დაბრუნდე რაა

ელისაბედ დადიანი 16წლის მაღალი შავგვრემანი მწვანე თვალებითა და გრძელიულამაზესი თმებით მოცეკვავე და როგორც დაქალები ეძახიან "ტვინიკოსა" სწავლობს კარგად ამბიციური და მიზანდასახული, ყავს ყავს რა მყავს 2უმაგრესი დაქალი ნინია და ნატაშკა საშინლად გიჟები

ქაოსი. #13

-ჩარკვიანის სიტყვები გამახსენდა. ”არავითარი განსხვავება არაა, შენ იპარავ თუ გასცემ. ყველაფერი ზედმეტისთვის ისჯები.” -მითხრა ემამ და თავი მხარზე ჩამომადო. -ფანატიკურად რომ შემიყვარდი, ამისთვისაც დავისჯები?

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

თოვს... სახურავებზე ისვენებენ თეთრი ფიფქები. შიშველი ხეები თოვლით ითბობენ ტოტებს. ელექტროსადენებზე სხედნან ბეარურები. ბუხრებიდან სველი კვამლი მიიკლაკნება ცისკენ. ყინვისგან გაფითრებული ციდან ფიფქები ეშვებიან

Fight for Love... (8 თავი)

ღრმად ამოისუნთქა, გულში ჩამიკრა და ძალიან ხმადაბლა მითხრა- ყველაზე ბედნიერი ვარ იმით რომ შენ ჩემი ხარ. მიყვარხარ. _მხოლოდ ეს მითხრა, მხოლოდ ეს 9 სიტყვა, მაგრამ, ისეთი ხმით, აი ეგრევე რომ ტანში ჟრუანტელი დაგივლის

მილიონი წლის შემდეგ (2)

მერე წავიდა ლექსები პოეზიის მთელი წუთები ლექსებს ცეკვა სიმღერა მოჰყვა ბევრი თბილი მოგონებადა საათის დიდმა ისარმა 12ს მიაღწია პატარამ კი ოთხს ჰო მართალია ღამის ოთხი საათი შესრულდა გადავწყვიტეთ ქალაქს

სულებთან მოლაპარაკე 1

- აბა მომიყევი რას ხედავ.. - ფსიქიატრი ინტერესით ჩააშტერდა პაციენტს თვალებში და მის ყოველ მიქმედებას კარგად აკვირდებოდა, რათა ერთი დეტალიც კი არ გამოპარვოდა.- დამანებეთ თავი, მე არაფერს არ ვხედავ..

salvation/ხსნა (თავი 3)

-გმადლობ, ქალბატონო თათია.-სიცილით მითხრა და შესასვლელი დატოვა. მეც ისევ გავიხადე ჟაკეტი და იქვე ჩამოვკიდე. პირველის წუთები იყო გეგას გვერდით რომ მივუწექი. მეგონა ეძინა და ვფრთხილობდი, მაგრამ ჩემკენ გადმობრუნდა, ხელი მუცელზე დამადო მერე დაბლა წაიღო