კოქტეილი 4

-უკვე გვაინია, მე წავალ!-ფეხზე ვდგები და უკან დემე მომყვება. გარეთ გასული ტაქს ვაჩერებ და კარებს ვაღებ. -თათუ!-მესმის დემეს ხმა. უკან ვიხედები და მძღოლის ხმა მაჩერებს ნაბიჯის გადადგმისკენ: -დაბრძანდით გოგონა!-ავტომობილში ვჯდები და ფანჯრიდან დემეს

ეშმაკი დედამიწაზე?ხუმრობთა არა?! (2)

სათაური შეუცვალე და ამიტომ გთხოვთ არ დაიბნეთ ეს იგივე ''ისევ ლუციფერია''... -რა?რომ შევედი წელს ზემოთ შიშველი ლუციფერი დავინახე -მერე? გაიკვირვა ვლადიმირმამალევე გარეთ გავვარდი და დაბლა ჩავედი ისეთი გაბრაზებული ვიყავი რომ თავს ვერ ვიკავებდი.ეს

უნარი არ მაქვს სუნთქვის

თავისუფლად ყინვა გამძლე, გული ისე გაყინე როგორც ზამთარში გათოშილი იმედები კვდებიან, გონებაში ქაოსია, როგორ მინდა დავმშვიდდე როცა ხელები ჩემი, შენ ვეღარ მოგეხვევიან. ბრძოლის ნაკვალევს შეატყობ, ვუსვამ ფუნჯებს ნახატზე მასში უკეთ გამოჩნდება, ასპარეზის

მთვრალი კოცნები -3-

თავში მილიონი აზრი მერეოდა, სული მეხუთებოდა და ვგრძნობდი თანდათან როგორ იმატებდა გულის ცემა. _ჩვენთვისაც!_თქვა თამომ და შეუმჩნევლად მომადო იდაყვი, უნდოდა ცოტა გონს მოვსულიყავი. _დიახ, ჩვენთვისაც!_ძლივს ამოვილუღლუღე. _ბევრი რამ მსმენია თქვენს

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (12)

-დედა, რა გჭირს?-ლოგინიდან წამოვიწიე, ნერვიულობისგან გული ამიჩქარდა. -არაფერი, დამშვიდდი, უბრალოდ...უბრალოდ ვფიქრობდი.-ატირდა. -ახლავე მოვდივარ. -არა, იყავი, არ შეწუხ...-ყურმილი დავუკიდე და ჩაცმა დავიწყე.   ხელები მიკანკალებდა. რატომ შემეშინდა ასე

ოცნების შარავანდედი -4-

'''ისაა! ვგრძნობ, ისაა!''-ამის გაფიქრება იყო და საჩქაროდ დაემშვიდობა კაცს. მიწი-მოწია სახლის შესასვლელთან შეკრებილი მეზობლები და შეღებულ კარში შეაბიჯა. შეეძლო დაეფიცა, რომ რაღაც განსაკუთრებული იგრძნო... 'სხვანაირად ჩაისუნთქა ჰაერი! სხვანაირად

ჯერ არ ვიცი

დილით მობილურის ხმამ გამაღვიძა და ჯუჯგუნითი მივედი მის ასაღებად -გისმენთ -დილა მშვიდობისა მარიამ, ხომ არ გაგაღვიძე? -არა როგორ გეკადრებათ ქალბატონო დალი -მარიამ შენზე გავიგე სამსახურს ეძებს დგის მეორე ნახევარშიო და მართალია?

შენს გვერდით სხვა ბიჭი არ დამანახო! (2)

-მოიცა მოიცა... ეგრე ნუ მიყურებ - მაშინვე დავარღვიე სიჩუმე და „დამნაშავე ფაქტზე გამოვიჭირე“, თან საჩვენებელი თითი ცხვირწინ ავუწიე. -როგორ? -ძალიან კარგად იცი როგორც -არ ვიცი - მხრები აიჩეჩა ისევ მხიარულ განწყობაზე მყოფმა და ოდნავ მოჭუტა თვალები.

ჭირვეულის მორჯულება (1თავი)

როგორც ყველა ისტორია ჩემიც იმით დავიწყოთ თუ ვინ ვარ მე და საერთოდ რას წარმოვადგენ. მე ლიზი ვარ აბაშიზე 16 წლის, გრძელი წაბლისფერი თმებითა და მუქი მწვანე თვალებით,

ქარმა გამომწვევად ფოთოლს ჩაუქროლა

ქარმა გამომწვწვევად ფოთოლს ჩაუქროლა და ერთ ლამაზ ფოტოლს გული აუჩქროლა -წამო გაგიტაცებ ცხრა მტას მოგატარებ, მერე მოგიყვან და დეას ჩაგავარებ, -ფოთოლს ამის მეტი არა გაუგია კრძალვით ანთებულმა თავი დაუქნია. -დღესაც დაატარებს ქარი ლამაზ ფოთოლს თავსაც