წითელი ზღვა -4- {დასასრული}

''ზღვა ეხატა... განა ლურჯი? არა, არა! ეს წითელი ზღვა იყო! თამთიკესავით წითელი, მიუხედავად იმისა, რომ არ იცოდა ეს სიწითლე რას ნიშნავდა და რაში გამოიხატებოდა...''

I ____ You (თავი მეექვსე)

თათიას სერიოზული არაფერი სჭირდა , ექიმმა დასვენება და კარგად კვება ურჩია. მარინამ თათია სახლში წამოიყვანა, მის ოთახში დააწვინა და საჭმელიც შესთავაზა თუმცა თათიას ძალიან ეძინებოდა , თან მადაც არქონდა. მარინამ ისევ დაურეკა სანდროს , ამჯერად ტელეფონი

სამყარო უშენოთაც ბრუნავს!

სამყარო რომ ჩემს გარშემო არ ბრუნავს ყოველთვის კარგად ვიცოდი.თუმცა მაინც ჯიუტდ ვაგრძელებდი იმის მტკიცებას რომ სამყაროს არსებობაში მეც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი რამ ვარ,მაგრამ როგორც ყოველთვის ღმერთი საპირისპიროს მიმტკიცებს.ალბათ ის რაც ჩვენ

Never let me go..

მე ნინა ამაღლობელი,არაფრით გამორჩეული,ვარ 17 წლის,12 კლასელი,თბილისელი.გამიგებთ აბიტურიენტებო,თუ რა საშინელაბაა აბიტურიენტობა.. მყავს 21 წლის ძმა (ზუკა), მამა 43 წლისაა სახელად თემური. დედა სამწუხაროდ არ მყავს, ავტოავარიაში მოყვა და მე ეს ჩემი

ლუციფერი (1)

ჟანეეეეეეეეეეეეტ ???????? (ოთახში საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, ძალიან გამხდარიც კი, შავი მოკლედ შეჭრილი და ბოლოებში აპრეხილ თმიანი, ასევე აპრეხილი ცხვირით, თხელი ტუჩებით, სიფრიფანა, ნარნარა, მუქი მწვანე თვალებით, გაფითრებული იმდენად თეთრ კანიანი

ურთიერთობა გრძნობების გარეშე. ( 6 თავი )

როგორც იქნა დემეტრე ჩემს წინ დადგა,ძალიან ძალიან ახლოს..მეგონა კოცნას აპირებდა,მაგრამ... -საკუჭნაო დერეფნის ბოლოშია და შეგიძლია საქმეს შეუდგე.. (დემეტრე) თავიდან ვერ მივხვდი რა მითხრა,ან საკუჭნაო რა შუაში იყო,ამიტომ თვითონ წავიდა და სახლის

სექსუალური ფეხბურთელი (11)

უკა ოთახში დავტოვე და ლანასთან გავედი ღამე მის გვერდით მეძნა ,ლანა კი სიზმრებში და ოცნებებში დაცურავდა. დილით ადრე გავიღვიძე ოთახში შევედი მაგამ ლუკა არ დამხვდა, ჩემოდანი ავიღე და ტანსაცმლის ალაგება დავიწყე დღეს თბილიში ვბრუნდებოდით. ჩალაგებას

ღირსების საფასური ( 15 ) დასასრული

_ რატომ ლიკა?_ ნაღვლიანი ხმით კითხა და თითები ნაზად შეუცურა კულულებში. _ არ ვიცი დემეტრე….არ ვიცი….ვერ გაგიმეტე….მერე ...მეც დავრეკე მასთან,როგორ და საიდან გავიგე მისი ნომერი არ ჩამეძიო და ...ცოტა უტაქტოდ და უხეშად გამომივიდა მაგრამ,დავმშვიდდი,თავს

salvation/ხსნა (თავი 9)

-საშინელი მეხსიერება მაქვს.-ვუთხარი და გავუღიმე -მე დაგეხმარები გახსენებაში.-ახლოს მოვიდა, ცერა თითი ჯერ დაბლა ტუჩზე გადამისვა, მერე მაღლა და ცალი ხელი თმაში შემიცურა უფრო ახლოს რომ მივსულიყავი მასთან და ნაზად დამიწყო კოცნა. ვგრძნობდი ნელ-ნელა

ლიმნისფერი

არა მგონი გავაფრინე, ხო ნამდვილად აღარ ვარ ნორმალური, ფურცელთან ლაპარაკი დავიწყე... მაგრამ ეს გაფრენაც აღარ მაწუხებს, -ცხოვრება არც ისე მშვენიერია, ისევ არ მეთანხმები არა? მაგრამ შენი აზრი აღარ მაინტერესებს,