სვანი (N4 დასასრული)

თვეზე მეტი გავიდა რაც იოანე დაიკარგა,თვეზე მეტი ფაქტი ფაქტად რჩებოდა ჩემი ძმა რაღაცას მალავდა,აუცილებლად უნდა გამერკვია რა ხდებოდა მთელი მესტია შემოვიარეთ მეც იასონამაც და მთელმა იოანეს სანათესაომ,გულედანები,ქურასბედიანები,გელოვანები,გოგროჭიანები

მესხები

ზოგჯერ ცხოვრება გაიძულებს გააკეთო ის რაც შენ არ გსურს,ზუსტად ასეთ მდგომარეობაში ვიყავი. დედაჩემი ის ადამიანია რომელმაც ცხოვრება გამიმწარა. რაც მას სურდა ის უნდა გამეკეთებინა და თუ შევეწინააღმდეგებოდი სულიერ ძალადობასთან ერთად ფიზიკურსაც არ იშურებდა.

ლურჯი სოციოპათი 1

ჯერ კიდევ მეცინება საკუთარ თავზე, კალამი ხელში რომ მიჭირავს. თვალებს ვატრიალებდი ხოლმე გოგონებზე, დღიურს რომ აწარმოებდნენ. ახლა კი თავად ვაკეთებ ამას და ეს უცნაურად მეჩვენება. რაღაცნაირი შეგრძნებაა, აი, ლიმონს რომ ჭამ და მჟავე გემო რომ აქვს, სახე

უფლის იმედი....(14თავი)

-ჩემო საყვარელო, პირველ რიგში უნდა დამშვიდდე,მისი ნუ გეშინია გული მიგრძნობს ცუდი ადამიანი არაა..თუ მოგწონს ეცადე მასთან გულწრფელი იყო და უხეშად არ მოექცე,მიეცი საშუალება დაგიახლოვდეს და დაუახლოვდე შენც...მითუმეტეს თუ ბოდიში მოგიხადა და ნანობს ამას

ჩემი მორაგბე (დასასრული)

- დილამაშვიდობისა დეაკო , - არასდროს მომწონდა სახელებს "კოს" ,რომ უმატებდნენ . ლაშას ნათქვამი სულ სხვა ემოციებს იწვევდა ჩემში . ისეთი შეგრძნება მრჩებოდა თითქოს სახელში აქსოვდა ყველანაირ ნაზ და წრფელ გრძნობებს . კიდევ უფრო ძლიერად მომიქცია მის

ყველაფერი იცვლება ( თავი 1 )

არა არა ასე არ უნდა ხდებოდეს ნეტაა რა იქნება ამ ყველაფრის მერე მე ხო საკუთარი ოჯახი ამ წუთას დავმარხე აღარავინ აღარ დამრჩა საერთოდ არავინ როოგრ გავძლებ ჩემი გიოს გარეშე ან ჩემი დედის გარეშე რომელიც ყველას მერჩივნა და ჩემთვის ნომერ პირველი ქალი იყო

ნოემბრის წვიმა XVI

წვიმდა და წვიმის წვეთები გარედან ისე ძლიერად ესხმებოდნენ საავადმყოფოს ფანჯარას, წამიერად ვიფიქრე არ ჩატეხოს მეთქი. ზურგს უკან მისი სითბო ვიგრძენი, ეს იყო ჩემი უსაყვარლესი შეგრძნება.

სამოთხის ცირკი (1)

ლაკმუსში ხუთნი ვცხოვრობთ, ლაკმუსი ჩვენი სახლია, ობლები ვართ, ბაშთა სახლიდან გამოგვყარეს, ეხლა ვუკრავთ და ცოტა ფულიც და პური გვაქვს მე აირა ვარ, არ ვიცი ეს სახელი რატომ მიბოძეს მაგრამ ეგრე კი მქვია , ჩემს გვერდით ქეთოს და დიტოს ძინავთ, ჩვენი სახლი

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 4)

სახლში შესულს ბაბუ დამხვდა მოსული. სიხარულით გავექანე და ჩავეხუტე - ბაააბუუუუ როგორ მომენატრე - რაიყო ბაბუ რამდენიმე დღე ვიყავი წასული - მაინც მომენატრე.. ხოიცი როგორ მიყვარხარ - ვიცი ჩემო ლამაზოო ვიციი..

მინდა ანგელოზი ვიყო 10

მერე? მერე არაფერი გაუგონია ანდრეას.....უბრალოდ ჩაიკეცა....ან რა უნდა გაეგონა მეტი სხვა......ყველაზე საშინელება ხომ მიწვდა მის ყურს, და მიანც რაა ადამიანი....როგორ ადვილად ტყდება.........ან რაა გასაკვირია, როცა ადამიანი გიყვარს, და უცებ იგებ იმას,