"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი4)

---მია--- კლუბი სასწრაფოდ დავტივე, მეწუწუნეს გაგაცილებთო მაგრამ არ მოვინდომე მტკიცე უარი განვაცხადე . მივდიოდი და ვფიქრობდი... რაზე? გეტყვით მიკაცე ვფქირობდი.. რამაფიქრებდა რატომ ვფიაქრობდი არ ვიცი არ მინდოდა მეფიქრა მაგრამ ვფიქრობდო..

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 3)

--ბელა-- დაღლილი ვიყავი, თუმცა სავახშმოდ ჩასვლა გადავწყვიტე.. მაგიდასთან ისე დავიკავე ტაიას ადგილი, რომ არც შევიმჩნიე.. ტაიაც ''სხვა რა გზა მაქვს'' გამომეტყვრლებით სხვა ადჰილზე დაჯდა, ლევანიც მის გვერდით მოთავსდა.. - ყველაფერი კარგად გამოიყურება,

take my heart(3)

სწრაფად დარეკა ნნამ თაკოსთან -რა ხდება ნინ? -თაკუს წამო რა ჩემთან დამთავრდა უკვე სამუშო საათები და ჩემთან გავიდეთსახლში ჩემთან სახლში გავიდეტ -ვერა გოგო ნიაკუნას ვერ დავტოვებ -წამოიყვანე მომენატრა ჩემი ძმისშვილი თან დათოც დღეს ჩAმოვიდოდა ნახოს

დაბრუნება!{თავი3}

-მარიამი ეზოში შევიდა და ზარი დარეკა..კარები მალევე გაიღო და მარიამს თვალები გაუფართოვდა ნანახით...გუშინ რაც თორნიკეს ეცვა იმ საროჩკით ვიღაც სილიკონის გროვა იდგა მის წინ და გამომწვევად უყურებდა. -რა გნებავთ? -უკაცრავად?!მარიამს სიბრაზისგან უკვე

სიყვარული თუ შურისძიება(პირველი თავი)

გამარჯობა, ეს ჩემი პირველი ისტორიაა, არ ვიცი როგორი გამომივიდა, აქ წაკითხული ისტორიების შემდეგ მეც გადავწყვიტე დამეწერა იმედია კარგია არ ვიცი

ერთი წამი

დილა თენდება ერთ წამში. ცის ლამაზად გაბრწყინებას ყოველთვის არასასიამოვნოდ ერთვის ენით აუღწერელი, უმიზეზოდ გამოწვეული მწუხარება, მძიმე სულიერი დეპრესია და ფსიქიატრის გამოწერილი აბები. მზე თითქმისდა უჩინარია, რადგან ჩემს თავს ზემოთ, არა ცა, არამედ

ჩემი მორაგბე (სრულად)

ვიცოდი რომ თუ ვერ გავუძლებდი სულაც არ იქნებოდა ჩვენი გრძნობები ისეთი როგორიც მეგონა . ერთ თვეში ისევ ჩამოფრინდებოდა , რამდენიმე დღით ... მაგრამ ის რამდენიმე დღე ჩემთვის ყველაფერი იქნებოდა . თითქმის საერთოდ ვერ იცლიდა, მუდამ გადატვირთული გრაფიკი

ვერ ვხვდები როგორ შემიყვარდი(9)(თვით უჟმურებავ)

დათი ჩვენსკენ მოდიოდა. ალექსანდრემ გვიან შეამჩნია, ცეკვა შევწყვიტეთ თუმცა ხელს არ მიშვებდა. -მოდი თაკოს დავიბრუნებ-წარმოთქვა დათიმ. სულ დაჭიმული იყო, ყბების ძვლებზე აშკარად ეტყობოდა, ვიგრძენი რომ თავის შეკავებას ბოლო დონეზე ცდილობდა, სხვაგან,

დაუმორჩილებელი მეძავი (7 თავი)

7 თავი ირგვლივ უამრავ ხალხს მოეყარა თავი,მანქანებიტ გავარჩიე,რომ პოლიციელები იყვნენ,იარაღ ასხმულები,რომლებიც ჩვენსკენ იშვერდნენ ამ უკანასკნელს.დავინახე სანდროც,რომელიც იქვე იდგა დ ანერვიულებული სახით მიყურებდა,ყველაფერი,რომ გადახარშა და გააანალიზა

ჭირვეული სტუმარი (9 თავი)

მეცხრე თავი როგორც იქნა საზაფხულო სესიები დავასრულე, პირველი კურსი საკმაოდ წარმატებით დავხურე და სახლში დავბრუნდი. ჩემი შინ მისვლა ოჯახისთვის დღესასწაულად ითვლებოდა, უკვე მოზრდილი, შვიდი წლის ტყუპები მხიარული ყიჟინით მხვდებოდნენ, აშკარად ზედმეტად