ჩემი მორაგბე (თავი 3 )

ლოყაზე კოცნა დავაპირე, მაგრამ იმდენად მაღალი იყო ვერ მივწვდი . უხერხულ სიტყუაციაში ჩავარდი . სირცხვილისგან ლოყები ამიხურდა.თვალები ძირს მქონდა გაშტერებული . მერე რაღაც საოცარი შეგრძნება დამეუფლა . რაღაც საოცარი გრძნობა ვიგრძენი , ლოყაზე ძალიან ნაზად

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მესამე)

-იდიოტო, როგორ გაბედე-სახეში ძლიერად დავარტყი ხელი და სწრაფად გამოვიქეცი სკოლიდან-რატო გამათავისუფლეთ აბა ერთი კვირით?-ჩავხტი მანქანაში და გიორგის და ნიკას ვკითხე-რავიცი სადმე წავსულიყავით-მხრები აიჩეჩა გიომ-აუ მთაში რააა-ვიყვირე უცებ

ალქაჯი ანგელოზების სამყაროში –7–

''სიზმარი ვნახე... ვითომ ანგელოზების სამყაროში ვიყავი... მხოლოდ მე არ მეცვა თეთრი კაბა და მხოლოდ მე არ მეხურა თავზე გვირგვინი... მხოლოდ მე მქონდა შავი თმა, ისინი კი ოქროსფერი კულულებით იწონებდნენ თავს.''

მზის ჩასვლა (თავი მეთორმეტე)

ბექა ეზოში იჯდა და სივრცეს გაჰყურებდა. მისი ფიქრები ახლა არეული იყო, აღარ იცოდა რა ექნა.ირინას ამბავს დიდად არც განიცდიდა, გულის სიღრმეში უხაროდა კიდეც ცოტათი, რადგან მოიშორა, თუმცა ახლა მას ხსვა რამე აწუხებდა. ის ისევ ლიზაზე ფიქრობდა.

ყველაფერი კარგად იქნება

ნუ დაეცემი,სულს ნუ იტანჯავ ტანჯვა ყოველთვის ფიქრით იწყება.იფიქრე კარგი და დაინახავ,რომ ყველაფერი კარგად იქნებამაშინ შეაღე სულის სარკმელი უნდა შეიგრძნო მზის ნეტარება ცრემლს თუ შეიშრობ და გაიღიმებ ბედნიერება შენი გახდება,დაიჯერე

ჩვენ.

ნოემბრის ათი იყო.ისევ ხუთშაბათი, ისევ წვიმიანი დღე. თითქოს არაფერი შეცვლილა. უბრალოდ ახლა ჩვენ აღარ არის, ახლა მე ვარ...მე, კედებისა და ჯინსების ნაცვლად, ქუსლების ბაკუნით და კაბის ფღიალით-მივუახლოვდი მანქანას.ციოდა, მაგრამ მე არ მციოდა.

მაღლა მთაში,ანგელოზი დავინახე! (სრულად)

საინტერესოა რამდენად შეუძლია ადამიანს საკუთარი ბედის შექმნა ან შეცვლა.ხშირად გამიგია ადამიანები საკუთარ ბედს თვითონ ქმნიანო, მაგრამ რატომღაც არ ვეთანხმები.აი იქ მაღლა რაც არის გადაწყვეტილი არამგონია ის ჩვენ შევცვალოთ...

ელენეს

შენი ღიმილი მიყვარს როცა შეგიძლია გამიღიმო და ყველა ტკივილი დამავიწყო როცა შეგიძლია უბრალოდ კარგ ხასიათზე დამაყენო

ჰეი ქაჯო ჩემი ხარ!!!

გამარჯობათ ბავშვებო <3 იმედია მოგეწონებათ ჯერ მოგიყვებით ჩემ თავზე მევარ კატო მარგიანი 17 წლის ვცხოვრობ თბილისში სკოლა წელს დავამთავრე.დედა–ლილე მალაზონია ბიზმესვუმენი,მამა–დათო მარგიანი მყავს ერთი 22 წლის ძმა ნიკუშა მარგია

"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი2)

-მია წამო! -დამიძახა ანიმ სანამ კლასიდან გავიდოდა-სად? -მისკენ მიმავალმა ვკითხე ანის-ახლა სპორტის გაკვეთილი გვაქ და გარეთ სტადიონზე გავდივართ -მითხრა ღიმილით-აა გასაგებია -ვუთხარი ღიმილით, მივდიოდი და ვგრძნობდი ყველას მკვლელ მზერებს