შერიგების ლექსი.

“სიყვარულია შიშზე ძლიერი”გთხოვ რა, არ გახდე სხვების მსგავსად ზრდასრული გოგო, ხომ შეიძლება მხოლოდ ჩვენ რომ ბავშვებად დავრჩეთ, "ნეკი-ნეკისა" შერიგების დავტოვოთ ლოგოდ,

salvation/ხსნა (თავი 2)

ლაპიონების სინათლეზე უფრო მკაფიოდ ჩანდა სასმლისგან ჩაწითლებული შავი თვალები. მზერა თლილ ცხვირზე გადმოვიტანე, პირველად მომეწონა ბიჭზე მოზრდილი, მოვლილი, წვერი. ახლა ტუჩებს მივადექი, სრული სერიოზულობით იდგა, მაგრამ ღიმილის ნაოჭები თვალის კუთხეებში

სიკვდილი ბოლო იმედად

მაშინ, როდესაც... -არ დაიღალე? -მკითხა იმედმა ნახე, ჭაღარა შემოგერია, იმ რეალობას ვებრძოდი მუდამ ბოლო დუელში, რომ მომერია. ხედავ? ჭაღარამ მეც გამათეთრა ხელი გამიშვი, შენი გზა ნახე,

ახალი ცხოვრება

სიყვარული - წამებაა, უსიყვარულობა - სიკვდილისოფიმ დიდი ხნის წინ დაკარგა შეყვარებული. მისმერე ყოველთვის მოწყენილია და სულ ტირის. ათასში ერთხელ თუ დაინახავ ღიმილს მისსახეზე. ეს უბრალოდ მტკივნეულია... მტკივნეულა უყურო შენს დაქალს ასე,

ვენდეტა - გაქცევა

-ოჰო, ხუმრობ კიდეც? ეს უკვე კარგია. ახლა კი მკურნალობას შევუდგეთ. -მიდი დოკ,- გაამხნევა ლოლიკომ,- вперед и с песней. როდესაც ასე ეხუმრებოდა, მოზარდი მზად იყო ყველაფრისთვის გარდა იმისა, რომ ექიმი კუთხეში მდგარ, წინარეისტორიულ ონკანს ოდნავ მოუშვებდა

ქაოსი. #11

ისეთი შუქი მინდა აგინთო, შენ რომ გაგათბობს... ისეთი წყალი მინდა გწყუროდეს, მე რომ მოგიტან...” -მაგრად მისწორდება ჩარკვიანი. -მითხრა და თვალები დახუჭა ემამ.

ქმრის ვალი გავისტუმრე (5 თავი)

ნათია ყავა, ორმაგი უშაქრო შემომიტანე რა და არავინი არ შემოუშვა. მერე შემოდი - კაბინეტის კრთან ილო იდგა, სახე წაშლილინათიას ესმოდა თვითეული სიტყვა თუ რას საუბრობდნენ შიგნით. ჩაფიქრდა რატომ თხოვდა იაგო ილიას შეჩერებას? რა ხდებოდა, ან ეს დემეტრე ვინ

გილოცავ ჩემოვ

რა ლამაზი დღეა, რა ნათელი მზეა, იმიტომ რომ დღეს ჯიშკარას დაბადების დღეა.... გილოცავ.... გ ი ლ ო ც ა ვ ..ძნელია, შენისთანა მკითხველი და ზოგადად შენისთანა მჭერმეტყველი ადამიანი როგორმე გააკვირვო, შენი სიტყვა უხვობით... არც ისე დიდი ხანია რაც ჩემს

I ____ You (თავი მესამე)

21 ივლისი. შუადღე. თათია ძალიან "ცოცხალი" ადამიანია და ერთი დღეც არ შეუძლია დასვენება, ადრე სულ გართობაზე ფიქრობდა და მეგობრებთან ერთადაც ბევრ ადგილას დადიოდა. ახლა ამაზე ვერ ფიქრობს თუმცა სახლში ჯდომა უკვე მობეზრდა, სანდროს რომ უთხრას სადმე

ოჯახის სიწმინდე

პატარა გვიყურებს, იმ თვალებით, რომელიც აჩუქე შენ გრძნობების სიუხვით, ღიმილს გვტყორცნის, რაც ასევე ჰგავს შედევრს მისი ხელები შენკენ მოიწევს, ჩანს თან პალიტრა ფერთა, პირველი სიტყვა მე არ მეკუთვნის, ამბობს - მიყვარხარ დედა!