სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 13 დასასრული)

მკოცნის და თითქოს სხვაგან მივდივარ. სადღაც შორს მაგრამ არ ვიცი სად. რას მიკეთებს? მეც არ ვეწინააღმდეგები, ხელს კისერში მიცურებს, არ ვიცი რა უნდა ვქნა მაგრამ თითებით მის ყელს ვეხები. ცოტახანში ვეღარ ვძლებ და ვშორდები. – მაპატიე! – უკან იხევს. თავი

იყავი ბედნიერი - სრულად

სახე ხელებში ჩავმალე და მოხდა ის რისიც მეშინოდა ! გაუჩერებლად ვტიროდი , ამდენი წლის ნაგროვებ სევდასა და ბრაზს ამ ცრემლებს ვატანდი და ვგრძნობდი , როგორ მშორდებოდა გულიდან რაღაც დიდი ლოდი. ცას ავხედე და თვალები დავხუჭე.

არასდროს უშენოდ! (15)

- რომ დამინახე შეცბი... - დაიწყო დემეტრემ, როცა სავაჭრი ცენტრიდან გამოვედით და ტროტუარს ნელი ნაბიჯით გავუყევით... - თითქოს სხვა ვინმეს ელოდი... - პირიქით - ცოტახნის დუმილის შემდეგ გავუღიმე. - ვისაც არ ველოდი ის მეგონე. - რომ ჩაგეკითხო ვინთქო

sms 3 თავი

- შენს უკან... მითხარი რომ არ მეჩვენება? მეშინია თეკლა, გთხოვ წავიდეთ აქედან... - ტირილის პირას მისული ხელზე მექაჩება, ფეხზე ვდგები და უკან ფრთხილად ვტრიალდები. ადგილზე ვშეშდები, ზუსტად ჩემგან 50 მეტრში საფლავის ქვიდან მიმზერს შავ თვალებიანი,

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !( დასასრული)

ჩამოფრენილიყვნენ და ტრადიციულად უარს აცხადებდნენ დახვედრაზე. მე თაკოს ოთახში მეძინა, ალექსანდრეს კი ჩემს გვერდით, თავის ოთახში. ყველანი ძალიან ვღელავდით, განსაკუთრებით ალექსანდრე იყო ყოველდღე აღელვებული. -რა პრობლემა, ან სად უნდა მოვიდე ალექსანდრე

უფლის იმედი....(3თავი)

გზაზე მიჰქროდა შავი აუდი...შუქნიშნებს არც ამჩნევდა...როგორც იქნა მიაღწია რესტორნამდე,მანქანა სწრაფად დაამუხრუჭა და ეგრევე გადმოვიდა..ეგრევე შეაჭრა რესტორანში და დაიწყო აქეთ იქით ყურება..მისკენ მომავალი გიო როცა ნახა,ბრაზისგან ხელები დაეჭიმა.. -შენ

ჩემი მორაგბე (თავი 2 )

საოცრად ცეკვავდა რასაც ჩემზე ვერ ვიტყვი . მკერდამდეც ძლივს ვწვდებოდი მაღლებშიც . არადა საერთოდ არ ვარ დაბალი .სიმღერა როცა დასრულდა მეგონა წავიდოდა ,მაგრამ მეორე ცეკვაც მეცეკვა . მინდოდა მოვხვეოდი , მის თბილ ლოყაზე თითები ჩამომესვა , სახე დამეკოცნა

მომავალი (თავი 2)

თვალები რომ გაახილა თავიდან ოთახი ეუცხოვა,მერე ყველაფერი გაიხსენა და ცარიელი მზერა შეავლო თეთრ კედლებს .. სადამდე მივიდა .. რას არ მისცემდა ოღონდ ახლა ისევ .. ის ძველი ლილე იყოს! ცხოვრებასთან ომი წააგო .. ყველამ და ყველაფერმა გადაუარა,თავი

მინდა....

მინდა იქ სადაც ბუნებაა, მინდა იქ სადაც ცხოველია, მინდა გავიქცე, მინდა დავიმალო, ბუნების უფსკრულში ჩავიმალო, მინდა გამაოცოს ბუნების სილამაზემ, მინდა ბუნებამ გამიტაცოს.

ყვითელი გორილა (თავი მეხუთე)

-არა,არ მინდა-ბოლომდე ცდილობს წინააღმდეგობის გაწევას. -ნუ მასწავლი!-ყელზე კოცნით გულს იჯერებს ბუბა და ნიკაპზე ავლებს ხელს.ქალს თვალები აქვს დახუჭული და სახეზე ნაზი,ვნებიანი ღიმილი დასთამაშებს.ბუბა სწორედ ამ ღიმილისგან და აჩქარებული გულისცემისგან