ალქაჯი ანგელოზების სამყაროში –4–

''რეპლიკებს არ მაკლებს თომა ბატონი. უტვინო რომ ხარ, მაგიტომაა ბადეში შენც რომ მოყევი და ჩვენც რომ ვერ მოვასწარით ვერაფერიო. ჯერჯერობით დუმილის უფლებას ვიყენებ და მასაც ჩემი ტვინის უჯრედების განადგურება რჩება, თუმცა როგორც უკვე ვთქვი, ყველაფერი წინ

ესეც გაივლის...

ესეც გაივლის... გაცვდა, გაქრა, თან ისე, როგორც არასდროს არვის ჰქონია შანსი გაუჩინარების. კარებს მიღმა იმალება ის რეალობა, რომლმაც ესე მიმჯღაბნა და არც ეგ იკმარა და ის ფურცელიც გადააგდო, სადაც ჩემს დახლართულ გზას მივუყვებოდი... უცბად დაბნელდა...

ზღვის ცისფერ ლაჟვარდზე (1)

გამარჯობათ მე ახალი ვარ იმედია მოგეწონებითჯანდაბა ჯანდაბააააა ჯანდაბაააააააააააა გავყვიროდი შუა სოფელში ბოლოხმაზე და მობილურს ჰაერში ვატრიალებდი, როგორც იქნა დაიჭირა - ალოოო მამა მე ვარ, როგორც კი ჩემს შეტყობინებას ნახავ დამირეკე ძალიან

ჩემი-ანი (2)

-კარგი, ჰო. გავდივარ,-ხელები აწია გიორგიმ დანებების ნიშნად,-მაგრამ მორჩი უაზრო გაპრანჭვებს შენი ბოლო ბედი მაინც მე ვარ ხო იცი, არა? -გადი,თორემ არც მე მეყოლება ბოლო ბედი და არც შენ! დეგენერატო!-მიაძახა გაბრაზებულმა მაშომ და ამჯერად ჭურჭელს მიადგა.

მოვა ცხოვრებას აგირევს და წავა

გოგოებს შევხვდი და კლასში ავედით. ნეტა ვიცოდე ეს ხელოვნება რასაჭიროა მაინც არავინ არაფერს არ სწავლობს, და მთელი გაკვეთილი ფუჭად გადის. შესვენებაზე ჩამთან ლუკა მოვიდა რაც ძაან გამიკვირდა იმიტორო საერთოდ შესვენებებზე არვნახულობთ ხოლმე

ემილის დღიურები (თავი 3)

კაცი ჩემს ფეხებთან ჯერ მუხლებზე დაეცა შემდეგ კი მიწაზე თავი დაარტყა და საბოლოოდ შეწყვიტა სუნთქვა, მოძრაობა, ყველაფერი, ასეთ სიტუაციაში პირველად ვიყავი და მიკვირდა პანიკაში რატომ არ ვვარდებოდი. ჩემი გადამრჩენელი ნელ-ნელა

სვანი (N2)

მზე ამოვიდა თუ არა,გამეღვიძა სახლიდან გამოვედი და ჯირითი დავიწყე,მთელი მესტია მოვიარე,სახლში შუადღისას დავბრუნდი,დაღლილი და ძალა გამოცლილი ვიყავი,დავინახე მარიამი როგორ ელაპარაკებოდა ვიღაცას,თითქოს კამათობდნენ არ მივედი,

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (9)

-რას ჩურჩულებთ?-არაფერს ვამშვიდებდი რომ მალე გამოხვიდოდი. წავედით მარუს- ლუკამ გაიცინა და თავზე აკოცა.თბილისში ჩასვისთანავე დიზაინერი ათი კაბით, სტილისტი ,ვიზაჟისტი მოკლედ თავი ატკინეს ,ბოლოს ყველაფერი მათ გააკეთეს და სულ ბოლოს

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა (დასასრული)

მოკლედ ფერმიდან დარეკეს და გვითხრეს რომ მწყემსი(ვინც ძროხებს აბალახებდა) ცუდად გამხდარა და სხვა ვერავინ წავიდოდა-შვილო იქნებ ეს ერთი დღე წასულიყავით ბიჭებიც წამოვლენ(ბებო)-მართალიხარ ესე სასწრაფოთ სხვა გამოსავალს ვერ მოვნახავ...

სიზმარი რომ რეალობა იყოს

15 წუთში დავამთავრე უკვე კითხვა და ჩავძვერი ჩემს ფუმფულა ლოგინში. და როგროც ყოველთვის მთელი ღამე მესიზმრებოდა როგორ ვკლავდი დემონებს, როგორ ვიბრძოდი ჩემ მეგობრებთან ერთად სასიკვდილო თასის საპოვნელად. ალბათ მიხვდით. მესიზმრებოდა