აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 20)

-რაა, გგონია ვერ გაავკეთებ? თან შენც დამეხმარები-ხელი მოვკიდე და ისიც "წამოვაგდე" ფეხზე. ჩემი მცდელობა იმისა რომ ხაჭაპური გამომეცხო, კრახით დასრულდა და მე და ალექსანდრეც ფქვილში აღვმოჩნდით დასვრილები. ბოლოს ისევ სალათს და ნახევრად დამწვარ კარტოფილს

16/04/16

როგორ უნდა მჯეროდეს სამუდამო სიყვარულის როცა ადამიანები ერთ დღეს გეუბნებიან რომ უყვარხარ მეორე დღეს კი გეუბნებიან რომ უბრალოდ ყველაფერი დამთავრდა აღარ უყვარხარ სიყვარული სამუდამო არ არის? როგორ უნდა დავიჯერო რომ შეიძლება მიყვარდე

უკარება!{თავი7}

ბევრი რომ არ ვილაპარაკოთ მარიამი როგორღაც დაითანხმა მასთან გადმოსვლაზე,თავიდან წინააღმდეგი იყო მაგრამ მერე მიხვდა რატო უნდა დაეტანჯა თავი ანმის პატარას რამე რომ მოსვლოდა..ამიტომ დასთანხმდა,ერთ ოთახში წვებოდნენ დამიანემ რამე რომ დაგჭირდეს და ვერ

"ის"

ღამე იყო... ბნელოდა... ის კი მარტო მიდიოდა, რა უნდოდა თექვსმეტი წლის გოგონას ღამით გარეთ, თანმხლები პირის გარეშე,თუმცა მარტო იმიტომ იყო, რომ არავინ ჰყავდა, მარტოსული იყო და სწორედ ამას განიცდიდა. ის თანატოლებს არ ჰგავდა, ისინი ქარაფშუტები იყვნენ, ის

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 3)

როგორ გაუამრთლებდათ ნინოს შვილებს, რომ ასეთი დედა ეყოლებოდათ. თუმცა ასეთი ბედი არგუნა ღმერთმა. სამწუხაროდ, როცა პირველ შვილზე დარჩა ორსულად, შვიდ თვეში მშობიარობა დაეწყო, ბავშვი გარდაცვლილი დაიბადა და თვითონ საშვილოსნოს დაავადება აღმოუჩინეს და

დაუმორჩილებელი მეძავი (4 თავი)

სანდროს სიტყვების გაგონებისთანავე გულში ჩხვლეტა ვიგრძენი.მიდიხარ! მარტო ეს მესმოდა. -უკან მაბრუნებ?-შეშინებულმა ვკითხე და ფეხზე წამოვდექი -გამგზავრება მიწევს რამდენიმე დღით,ასე არ ვგეგმავდი მაგრამ ძალიან აუცილებელი საქმეა,ვერ გადვდებ!-უემოციოთ

გალაკტიონ ტაბიძე - თოვლი

მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა, მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის და სიყვარულის ასე მოთმენა.

ყინულის ყვავილები (სრულად)

ჩემს ხელებში მოქცეული,ქურთუკში გახვეული ახალშობილი ნაგავსაყრელისთვის დამახასიათებელ,მკვდარი კატის თუ ვირთხის სუნად ყარდა და ტიროდა. მის დასამშვიდებლად არაფრის გაკეთება არ შემეძლო - ჭიპლარიდან სისხლი სდიოდა,შიოდა და ეშინოდა. სციოდა კიდეც,როგორც

და მაინც ივნისის ცამეტია...

მე და შენ ისევ ზღვის პირას ვსხედვართ, ისევ გავყურებთ კამკამა წყალზე არეკლილ ღამეს. შენ ისევ ჩემი გქვია და მე ისევ შენი, როგორც სამარადისოდ დაწერილი კანონი, რომ...

ბედის მარიონეტი (თავი 7)

გარეთ გავედი და უჩას დავუწყე ლოდინი. ისიც მალე გამოვიდა. მანქანაში ჩავსხედით და გზას გავუყევით.დანიშნულ ადგილამდე მალე მივედით. მანქანიდან გადმოვედით და შენობის კიბეებს გავუყევით. დიდი და ლამაზი შენობა იყო, გამიკვირდა აქამდე რატომ არ შემიმჩნევია