გზა სადღაც გაქრა! 5

ჩვეულ,სამსახურის საათების გასვლის შემდეგ სახლში წავედი.როგორც კი კარი შევაღე და სურნელოვან მარტოობას შევერიე,ფიქრები მომეძალა და ნერვები ისევ რომ არ მომშლოდა,აბაზანაში შევედი წყლის გადასავლება.დიდად არც წყალმა მიშველა,მაგრამ დაძაბულობა მომეხსნა.ანუ

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(1,2,3)

.... კარზე ზარი დავრეკე, ჩემი არც თუ ძალიან მოკლე კაბა ქვემოთ ჩამოვქაჩე და დაველოდე, როდის გამიღრბდა კარს ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ძმადნაფიცი ლაზარე.. ორ წუთში კარის ხმა გავიგე და თმაგაბურძგნული ლაზარეც გამოჩნდა.. - ჩაიცვი პირველ რიგში და მერე

არ შეგიყვარდეს. წესი 15.

დროზე მოვედი აზრზე. მეშინოდა ესეც ლაშასავით არ ეცემა, ამიტომ სასწრაფოდ მოვკიდე ხელი და იქაურობას გავეცალეთ. -დაწყნარდი!-იოანეს აზრზე მოყვანას ვცდილობდი. -მოვკლავ!-ისევ ყვიროდა და დემეტრესკენ მიიწევდა.

XVII (თავი N12)

დილით საბა გავაცილე,თან მინდოდა ცოტა გამეიარა,იქნებ სანდროც მენახა რა იქნებოდა ჩემიდაბადების დღის შემდეგ საერთოდ არმინახავს,არც წერილი გამოუგზავნია არც სადმე შემიმჩნევია, ისე წერილების მოწერა რაღაც წინა საუკუნეებში მაბრუნებს თითქოს მაგრამ მომწონს

სექსუალური ადვოკატი (თავი 6)

-ყვავილებია,ნატა-გაუღიმა ქალმა და იასამნები შემოიტანა,პირდაპირ მაგიდაზე დაუდო ნატას.ქალმა მაშინვე იცნო,როგორ ვერ იცნობდა.განა იგივე თაიგული არ აჩუქა გიორგიმ პირველ პაემანზე. -არა!-თავი ვერ შეიკავა და წამოიძახა. -ნატა,რა ხდება?-დავითმა კინაღამ

მიყვარხარ ისე

მიყვარხარ ისე, როგორც არასდროს, აღარ დავიწყებ თავის მართლებას, შენმა ღიმილმა აღარ განავრცოს, რაც მე მეგონა, ის რომ მართლდება მიყვარხარ ჩემთვის, გადარეულად, და ზუსტად ვიცი ვერ შეგელევი,

ორმაგი ცხოვრება (2 თავი)

-ასე როგორ ვეზიზღები...ასე როგორ ვეზიზღები...ასე როგორ ვეზიზღები... მონოტონურად იმეორებდა უფრო და უფრო ხმამაღლა და არაფრით ემორჩილებოდა ხანში შესული ბებიის მკლავებს. ანა გასქურასთან აიწურა. შოკისგან გაქვავდა ,მაგრამ ადგილიდან არ ან ვერ გაირყა.

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეცამეტე თავი)

ბოლო ლექცია 3 საათზე მთავრდებოდა.ღრუბლიანი ამინდი იყო ცოტა ციოდა, არც ქარი იყო და არც წვიმა, ხელსაყრელი დრო იყო იმისთვის რომ სვანეთში გაპარულიყო.სქელი ნაქსოვი ჟაკეტი მოიცვა შედარებით თხელ გრძელმკლავიან მაისურზე, ჩანთა გვერდულად ჰქონდა გადაკიდებული

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

უფერულობამ დამისადგურა, ცივ კედლებს ვგრძნობდი, არ მაინტერესებდა იმ მომენტში რომ, საუკეთესო კომპანიაში არ მიმიღეს, უსასრულობის გრძნობა მეუფლებოდა, გაურკვევლობის მორევში აღმოვჩნდი, თითქოს წარსული გამეთამაშა, ისევ ისე მეშინოდა ახლა როგორც წარსულში,

მინდა ანგელოზი ვიყო 6

ერთხელ რენემ დადო სურათი, სადაც კარგად ჩანდა. თუ როგორ ტიროდა ქეთო წიგნის კითხვის დროს...უყურებდა ამ სურათს, თვალებმოუშორებლად სანამ არ გამოჩნდა წინადადება სადაც ეწერა, რომ ხარვეზია და სურათის ნახვა შეუძლებელია....მაშინვე ინანა რომ არ გადმოიწერა,