არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე(1)

ანასტასია ლეხმანიუკი.22 წლის მხატვარი.ოჯახი:დედა_ხათუნა გასვიანი(42 წლის).მამა_ვლადიმერ ლეხმანიუკი(46წლის).და_დიანა ლეხმანიუკი(24 წლის) მამინაცვალი_სერგო ვაშაკიძე.(57 წლის). სერგოს შვილი_ბექა ვაშაკიძე(28 წლის).სამეგობრო წრე_თათუკა ლეჟავა,ოთო

უფლის იმედი....(10თავი)

კარგა ხანს ისაუბრეს ნანამ და თინამ..ორივეს ძალიან მოსწონდა ერთმანეთი.. -ბევრი გადაუტანია არადა როგორი სათუთი ჩანს,მაგრამ ამავე დროს ძლიერი..ძლიერი რომ არ ყოფილიყო არც მოვიდოდა აქამდე,ვერ გაძლებდა-ფიქრობდა თინა და ნანას აკვირებოდა ხშირად..ნანა დილას

Dark side of Blood 11(ბრძოლა ჯერ არ დაწყებულა)

პტრიკმა როგორც იქნა დაითანხმა ემილი და მისი როგორც პატრიკი იტყოდა "ტუსოვშიკი" ბიჭი. იმ ბიჭის გადამკიდე ყველამ ვიცოდით სახლში რუსული გინება.მარიანა და ჯინა დამეგობრდნენ . მარიანა ვამპირისა და ჯადოქარის შვილი იყო , ანუ ამინას და ჯადოქრის

ჩვეულებრივი გოგონა ჩვეულებრივი ცხოვრებით?? (3)

- და კიდევ- რაღაც უნდა ეთქვა მაგრამ ჩემს დანახვისას სიტყვა გაუწყდა. თავიდან ბოლომდა ამათვალიერა დ ირონიული ღიმილი აიკრა სახეზე. არა ახლა ნამდვილად მოვკვდები ყველას მზერას გავუძლებდი ოღონდ ეს არა მის ლურჯი თვალების მწველ მზერას ყველგან ვგრძნობდი და

სუხარი(დასასრული) "ცხოვრება მშვენიერია"

-რა შენი საქმეა?-ვკითხე და გვერდი ავუარე,მაცივართან მივედი,წვენი გამოვიღე და თაროზე,რომ ავიწიე ჭიქის ასაღებათ უცებ მწვდა კლავში და თავისკენ მიმაბრუნა -რას ქვია ჩემი საქმე არ არის?აბა ვისი საქმეა გოგო?ჭკუიდან გინდა გადამიყვანო?-გაცეცხლებული თვალებით

ემილის დღიურები (პროლოგი)

ამბავი დაწერილია ავტორის ფანტაზიით, ის ეხება შვედ გოგონას სახელად ემილის რომელსაც ცხოვრებაში ბევრი სირთულეების გადატანა მოუწევს.ემი ცხოვრების ძნელი ეტაპი იმ დროიდან იწყება როდესაც მშობლებმა დეიდა მარტასთან დამტოვეს, თვითონ კი სამუშაოდ სხვა

ვერ ვხვდები როგორ შემიყვარდი(3)(თვით უჟმურებავ)

მეგობრებისკენ წავედი და შორიდანვე შევამჩნიე მათი ერთდროულად ინტერესით და კმაყოფილებით აღსავსე მზერა. ფანჯარასთან იყვნენ და არ გამოპარვიათ როგორ ვესაუბრებოდი სიმპათიურ მამაკაცს.-ვინ იყო?-მოუთმენლად მკითხეს. მე ჯერ ჩამოვჯექი ყავის

ჭიქა ჭითელი ღვინო (1 თავი)

ერთ მშვენიერ დღეს, თუკი ადამიანი ნამდვილ გრძნობებს ამოაფრქვევს დალაგებულ-მოწესრიგებული საგნებიც კი ქაოსში გაეხვევა. ადამიანი ვერ იარსებებს უსიყვარულოდ. ქალ-ვაჟური სიყვარული ხომ საოცრებაა. ისე უცებ შემოვა შენში ვერც გაიგებ. და რომ მიხვდები უკვე, უკან

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეცამეტე]

ცხოვრება გრძელდება, ამაში ეჭვის შეტანაც კი დანაშაულია. ჟრუანტელად გივლის შენი გადაწყვეტილებები, გიკვირს - როგორ შეგეძლო იმის ჩადენა, რასაც აპირებდი. გიკვირს, როგორ ცდილობდი გამარჯვებას მაშინ, როცა ბევრად მკაცრად ამარცხებდი საკუთარ თავს. გიკვირს,

აფერისტი მაჭანკალი –7– (დასასრული)

''გზატკეცილზე მე და ის მივაბიჯებთ! იტალიელი შურისმაძიებელი და მთიული! შეიძლება მართლაც ვგავარ ქარს... შეიძლება ისიც არ ჰგავდეს მთიულს, მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა აქვს! ჩემთვის ამ წუთებში მხოლოდ ორი რამ არსებობს! გზა და ჩვენ!''