ცისფერთვალება.. თავი 3

ტელეფონზე მესიჯის მოსვლამ დამაბრუნა დედამიწაზე და წერილი გავხსენი.. "დღეს ექვსზე ფოიეში დაგელოდები..ერთ ადგილას უნდა გამომყვე..და,ხო ლამაზად ჩაიცვი" "კარგი"მოკლედ მივწერე და ტანსაცმლის შერჩევა დავიწყე.

დედაჩემი წინააღმდეგია! 6

-ჯერ ერთი ტონალობა შეცვალე და იცოდე დედაშენს როგორ ესაუბრო! მერე მეორე გაბრიელი არ შეგშვენის! ვიღაც ღარიბს შენ ვერ გაყვები! ახლა მაკლია ზუსტად ჭორები ღარიბ-ღატაკს გაჰყვაო ცოლად.- მკაცრად საუბრობდა მილენა - და მესამე! კიდევ ერთხელ რომ დაგინახო

გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე (14-15)

_გაჩუმდი რა.რა შწრიგებაზე ლაპარაკობ რაც არ უნდა მომხდარიყი შენ მაინც დამანშავე ხარ.ვერანაირად ვერ გაგამართლებ.გოგოს სიცოცხლე გაუმწარე დროზე რომ არ მიესწროთ ეხა მის საფლავთა იდგებოდი.იმ ღამოთ მზად ვიყავი მომეკლი მაგრამ ჩვენი მეგობრობის ხათრით

ნოემბრის წვიმა X

- Don’t cry, ანნა, Don’t cry.. – ვუმეორებდი ჩემს თავს და ბალიშს მაგრად ვიხუტებდი.. უნიჭოდ ვყვებოდი აქსელის შეუდარებელ ხმას ჩუმად და თან ჩემს თავს ვუმეორებდი რომ არ მეტირა.. ზედმეტად სუსტი ვიყავი, წვრილმანებზეც კი მიჭირდა თავის შეკავება,ალბათ თინას

,,ამოჩემებულობის" სინდრომი

გამწვავებულ წყვეტილ ფორმებში ვლინდება ვლინდება, რომელსაც ვუწოდებ წუთიერ აკვიატებასაც კი. შეიძლება ითქვას, რომ წუთიერს არაუშავს, მაგრამ ჩემი აკვიატება, როცა თვეობით გრძელდება შემდეგ სულაც არ მეცინება, შემდეგ ვეძებ ახალ ობიექტს ყურადღება რომ

მსხვერპლი II

ჩემს ყოველ დაბადების დღეზე, ზუსტად ღამის 12 საათზე ნიკა ჩემს ოთახში შემოვიდოდა ხოლმე, გვერდზე მომიწვებოდა და გულში მიკრავდა. მთელ ღამეს ათას სისულელეზე ლაპარაკში ვატარებდით, ყურადღებით მისმენდა, ჭკუას მარიგებდა. დამცინოდა.. დილით საუზმეს მომიტანდა

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი2)

*** - ხელი გამიშვი ნუ მეხები! -წამოვიყვირე მე გაბრაზებით -აღარ გაბედო და შენი ხელები აღარ შემახო!!! -წამოვიყვირე ზიზღით, უცებ დემეტრემ ხელი მიშვა -მე არსად არ წამოვალ! მაგრამ შენ წახვალ გასაგებია?? -გამოსცრა, მერე მარიამი შეტრიალდა და სააბაზანოსკენ

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (3)

-ვაა.. კუზნეჩიკ, ნაკერები მოგხსნეს? მკითხა , როდესაც მისკენ დავიხარე. – ჰოო.. შრამი დამრჩება. – არაუშავს, გიხდება. ეხლა მართლა ბავშვს გავხარ, პატარა , მუხლებგადატყავებულ და შუბლზე შრამიან ბავშვს. – და ამას მეუბნება ბიჭი, რომელმაც ორი დღის წინ თავი

არ შეგიყვარდეს. წესი 8.

-ბოდიში...-ხელი გამიშვა.-პირობა მოგეცი რომ ზედმეტს აღარ გაგიბედავდი.-ჩაეცინა. -არაუშავს.-ხმა ჩამეხლიჩა. -მასწავლებელთან ძალიან დაგაგვიანდა? -რა მნიშვნელობა აქვს. -ადრე ამ მიზეზით გამირბოდი.-გაეცინა.

გიჟი და უფრო გიჟი

როდის დაიწყო ეს ყველაფერი ჩემ ცხოვრებაში სიმართლე გითხრათ არ ვიცი . ალბათ მაშინ დაიწყო ჩემი ხასიათის მკვეთრი ცვლილება, არა არც მანამდე ვყოფილვარ ჭკვაინი, დინჯი, დამჯერე ბავშვი თუმცა მიუწვდომელმა სიყვარულმა სულ გამაგიჟა