აი ასე .. ყველაფერი ხდება (2ნაწ.3თავი)

დემეტრეს მანქანაში,არეულები,ეიფორიაში მყოფები იყვნენ.ასე წამებში ყველაფრის დალაგებას? - არცერთი მოელოდა.ძნელია მაინც ასე იოლად დაჯერება,ძნელია იმის გააზრებაც რომ სამ წლიან ტანჯვას წერტილი დაესვა,ძნელია იმის წარმოდგენა რომ დანგრეული ასე წამებში

უჟმური უფროსის წესები (თავი 1)

- რისი მადლობა აბა შენ იცი და ხვალ გელოდებით - უთხრა კულულა სანდრომ და მანქანისკენ დაიძრა. ელენეს გაეგიმა მათ გულწრფელობაზე და ტაქსი გააჩერა, იმით გახარებულმა რომ სამსახური იშოვა გადაწყვიტა მშობლები გაეხარებინა და მათი სახლისაკენ წავიდა და თან

უსათაურო

ერთფეროვნებასაც ხომ რაღაც ფერი სჭირდება ალბათ, რომ არ შეიღებოს ყოველი დღე ასე მუქად, ასე შავად. მე ალბათ ამდენ ფერებში იასამნისფერს ავირჩევ ისევ,. გაზაფხულის ფერია,ნორჩი იების, იასამანის კიდევ.

ისევ შენ (სრულად)

-ვინმე იყო აქ?-ჰკითხა ქალს,რომლის სახეც დამახსოვრებოდა ელიზას. -სიმპათიური მამაკაცი იყო,ძალიან მზრუნველი...ბავშვის მამა,ჰო? -არა,ის შვებულებაშია..ვინ იყო?-ინტერესი კლავდა ელიზას. -არ ვიცი,შემიძლია დავუძახო..ალბათ თქვენი ნათესავი ან..

ღირსების საფასური ( 7 )

-ჰე ადექი ახლა,პრინცის მოსვლის იმედი ნუ გაქვს-დივანის საზურგეს ორივე ხელით ჩააფრინდა და მძლავრად შეარხია. -როგორ მოვა პრინცი,როცა კოშკში გველეშაპი მიზიხარ-გაბრაზებული წამოჯდა და იქვე მიფენილ ხალათს დაწვდა. -მოიცა შენთვის კიდევ არ უკოცნიათ?-დაეჭვებით

მზისსხივისფერთვალება გოგონას

მზისსხივისფერთვალება ჩემო სამყაროს დასაწყისო, ჩითის მოკლე კაბითა და ლიმნისფერი გრძელი ნაწნავებით, შენს ერთ ღიმილში თვალდახუჭული გავცვლი მთელს ქვეყნიერებას. შენით იწყება ჩემი ყოველი ბანალური დღე და მხოლოდ შენ აძლევ მათ ფერადოვნებას ,

ბურუსით მოცული (1)

ხელი ბალიშის ქვეშ შევაცურე და იქიდან ახალი ტელეფონი გამოვიღე. ფეხზე წამოვდექი და თავი მოვიწესრიგე. მინდოდა ცოტახნით კიდევ დავრჩენილიყავი „ჩემს“ ოთახში, თუმცა უკვე ცხრის ნახევარი იყო და „ოჯახის“ წევრებთან ერთად უნდა მესაუზმა. არ მინდოდა მათი მყუდრო

მომწონს შენი გამოხედვა თბილი

მომწონს შენი გამოხედვა თბილი, ისე ლაღი, როგორც სიო გრილი! ყველაფერი შენში ისე მიყვარს, ვერ გელევი, შენთან ყოფნა მხიბლავს!

დედაჩემი წინააღმდეგია! 4

-ნინი დადიანის ვინ ბრძანდებიით? - მიუბრუნდა ნიკოს ექიმი.. -მე.. საქმრო ვარ.. -მდგომარეობა სტაბილურია, ახლა შედარებით სუსტადაა... ხვალ, თუ ყველაფერი კარგად იქნება გავწერთ.. -მადლობა ექიმო.. - ექიმმა პალატა დატოვა, ნიკო კი დარჩა..

მიზანდასახული 4

- ანაა, ანა გაახილე თვალი... ანა გესმის ჩვენი? - დამძიმებული თვალები გავახილე და პირველი ჩემი კითხვა იყო თუ სად ვიყავი - ანა როგორ გრძნობ თავს? (ექიმი) - არ მოვკვდიიი? რატო არ მოვკვდი? ვინ გადამარჩინა?