ბრძოლა მაღალ ქუსლებზე –6–

''მომესმა? მომესმა ხომ?! ხელის შეშლა როგორი უნდა, ახლავე გაგაგებინებ! უფრო სწორად შეგაგნებინებ! მუსიკებს ბოლო ხმაზე ვრთავ და ფეხზე ვიზლაზნები. მგზავრების ყურადღება ჩემკენაა მომართული.''

ჯარისკაცი ვარ, მე, ჩემო, უფლის...

ჯარისკაცი ვარ მე, ჩემო, უფლის, უნდა ვიბრძოლო როცაა ომი, მამას საყვედურს არავინ უთვლის, და მით უმეტეს არ უთვლის ლომი... მე ხომ მეფე ვარ ბოეტიისა, და რომც არ ეყოს ღამეს საცინლად, ლუღამი ვიყო პოეზიისა, ბოლოწერტილად ბედმა დასძინა...

არასდროს უშენოდ!

ეპიგრაფი: თუ ოდესმე იკითხავთ - რა არის სიყვარული?- გირჩევთ, პასუხს არ დაელოდოთ. თუნდაც ვინმემ შეძლოს და სიტყვებით გადმოგცეთ ამ გრძნობის მნიშვლელობა, ძალიან მალე თავად აღმოაჩენთ რომ მოგატყუეს... განა განზრახ, განა შეგნებულად, არა, ყოვლად უნებლიედ და

ფარულავას მარიამი 4

- მარიამ გეშინია?- დაიჩურჩულა და ლოყაზე მოეფერა, ხმა არ ამოუღია თვალები დახუჭა და ისევ ატირდა, თავით მიიხუტა და თმაზე მიაკრო ტუჩები- არაფერს დაგიშავებ მარიამ, ოღონდ ნუ გეშინია გთხოვ... მიყვარხარ გესმის? სიგიჟემდე, ზღვარს იქით მიყვარხარ და

გალაკტიონ ტაბიძე - მე და ღამე

ეხლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება, სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება. მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს, სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (10)

ემი არც ისე ადრე გამეღვიძა.. თერთმეტი ხდებოდა, რომ გამოვფხილდი.. თავბრუ უსევ მესხმოდა.. ეს იმის ბრალია, რომ სისხლი დავკარგე, მცირე რაოდენობით, თუმცა, როცა როსედაც ანემია გაქვს..

სასურველი ხიზანი (11-12)

დოლიძემ ფრთხილად ჩასვა თამთა მანქანაში და სახლში წაიყვანა. მძინარე აიყვანა კიბეზე, ოთახის კარი ფეხით გააღო და აივანზე, მოქანავე დივანზე მიაწვინა. მიიყუდა და პლედი გადააფარა. გოგონას მშვიდად, ძალიან მშვიდად ეძინა,მთვარე და გარე განათების მკრთალი შუქი

პირველად ცხოვრებაში... IV თავი

- ნიცა, პირველი არ არის, მაგრამ დამიჯერე აღარ განმეორდება, ოღონდ ახლა შემიცოდე. აუ ნიცა, გემუდარები არ უთხრა. იცოდე არ უთხრა თორემ გაგანადგურებ! - მაფრთხილებდა ტასო. - ამაზრზენი ხარ! - ვუთხარი და შემოვტრიალდი. ვერ ვიჯერებდი. ნუთუ ეს მართლა ტასო იყო?

სულროგორ ეცემი ქავთარაძე?? (თავი2)

თავჩახრილი იჯდა მარიამი საქანელაზე. ალექსანდრეს რეაქციას ელოდებოდა იცოდა ელოდა რიმ რაღაც საშინელებას ეტყოდა ისევ დაუძახებდა მოუხერხებელს რაღაცნაირად ეშინოდა მისი რეაქციის და სცხვენოდა... -ბროლისაა?? -უთხრა ალექსანდრემ სუცულით და მის წინ ჩაიმუხლა...

შენ ჩემი გახდები?!....(თავი 19)

-რააა?! მე შენს ძიძას ვგევარ?მე მგონი ხვდები რომ დაკავებული ვარ ასე რომ შუადღემდე მოიცდი შენ... ვეღარ მოვითმინე და მაინც ვუთხარი... -რითი ხარ დაკავებული? გართობით? როცა მე აქ ვკვდები? დიდი სიამაყით მიწოდებ შენს ცოლს და ასე მამცირებ ვიღაც ქუჩის