შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №5

-ეს როგორ გამიბედაა? (ვტიროდიი) ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, გული საშინლად მქონდა ნატკენი! ეს რა იყოო ვითომ? მიყვარხარო, მეფიცებოდა და!.. რა სულელი ვარ! ეგ ნაგავი როგორ შემიყვარდა?! მარა თან რა საყვარელიაა... ფუ! რა საყვარელი?! ნატას აკოცაა! -აქედან

ბაუნტის ვალი [8]

ცოტა ხანი მათთან ერთადაც გაატარა და ოთახში წავიდა დასაძინებლად. სწრაფად შეწვა საბნის ქვეშ და ბალიშს მიეხუტა. ისე დაიღალა დღეს, ჯერ ასე გვიანობამდე ეღვიძა, მერე ემოციური დაღლა, ადვილი ამბავი ხომ არ იყო გაბრიელის ოჯახის გაცნობა, თანაც ასე მოულოდნელად.

ერთად ყველაფერს შევძლებთ(9)

ვიცი რომ პატარა თავია მაგრამ მინდოდა რომ ეს თავი მთლიანად ამ წყვილზე ყოფილიყო რადგან დაიჩაგრნენ თანაც სხვებზეც რომ მომეყოლა ალბათ ინტრიგაც გაქრებოდა ამიტომაც გადავწყვიტე მხოლოდ ეს თავი დამედო ინედია მოგეწონებათ ძალიან ძალიან

შემთხვევითობა არ არსებობს (12)

ვერ მიხვდა უნდა გახარებოდა ეს ამბავი თუ პირიქით, სწყენოდა. ცოტახანი ჩაფიქრებული და გაშტერებული იყო. გონზე მისკენ მომავალმა ორმა ხნიერმა ადამიანმა მოიყვანა. ისინი აშკარად გეგას მშობლები იყვნენ, რადგან მათში კარგად ამოიცნო მისთვის ასე საყვარელი სახის

მეგობრობის მოთხოვნა (თავი 6)

პირველი სემესტრის დამთავრებამდე ორი კვირა იყო დარჩენილი და შეძლებისდაგვარად ვცდილობდით გაკვეთილები არ ჩატარებულიყო მე და სესი ჩვენს ადგილას ვიჯექით როცა ზარი დაირეკა და დამრიგებლის გაკვეთილი დაიწყო. მეგობარს ვეღადავებოდით და სხვისი სახელით ვწერდით.

სექსუალური ბოსი! [5]

მისდა გასაკვირად ტელეფონის ზარი აღვიძებს, საწოლიდან თავს მაღლა წევს და საათს დაჰყურებს. საათი 12–ს უჩვენებს, გაოცებული ნია ტელეფონს იღებს და უცხო ნომერს დაჰყურებს. –გისმენთ– ნამძინარევი ხმით ამბობს და თვალებს ისრესს.

სადღაც შორს, ზეცაში გნახავ

კვლავ შენზე დავწერ უფერო ლექსებს ამ სტროფებს შენ ხომ ვერასდროს ნახავ შენ არასოდეს არ მაპატიებ თუმცა სადღაც შორს, ზეცაში გნახავ კვლავ მახსოვს შენი ღიმილი, ნაზი კურნოსა ცხვირი, ლურჯი თვალები ღმერთო! უბრალოდ პატარა შანსი, თუმცა შენ ისევ

მოუხერხებელი გამომძიებელი 15

-რამდენი შურიანი თვალი გიყურებდა, ასეთი კაცი, რომ ჩამიგდე ხელში!-იცინის ლაშა. მეც მეცინება და სულ მავიწყდება, ჩემი თანამშრომლები. ლაშა მართალია, ხალხი იმას იტყვის, რაც უნდათ!

უსიყვარულოდ [5]

მთელი გზა სიმღერებს ვუსმენდი და ღრუბლებს ვუყურებდი, ნიკას თითქმის არც ველაპარაკებოდი, მალევე ჩამეძინა. ერთ საათში ნიკამ გამაღვიძა და მითხრა რომ საჭმელს მოიტანდნენ და ამერჩია რა ამეღო. მეც ერთი ვაშლი და ყავა ავიღე, ნიკას ძალიან გაუკვირდა მეტი რომ

მარ-სელი (2)

ექიმი მელისა რომელიც 17 მოზარდთან ერთად ხომალდზე იყო ნერვიულად ათამაშებდა თითებს და თვალებს აქეთ იქეთ აცეცებდა, ყველას სახედან შიშს კითხულობდა თუმცა ხმას მაინც არავინ იღებდა. ახლა მათ გამხნევება სჭირდებოდათ მაგრამ არ იცოდა ეს როგორ უნდა გაეკეთებინა