უბრალო ფიქრები...

ჩვენ ვართ ადამიანები?! ეიფელი... ეს ჯართის გროვა გვირჩევნია იმ ლამაზს და შესანიშნავ ბუნებას რაც საქართველოში გვაქვს?! რატომ ვთვლით ჩვენს ოცნებად მის ნახვას, როცა მასზე ბევრად ლამაზს და შთამბეჭდავ ბუნებას ვუყურებთ... რატომ ითვლება ხელოვნური ჯართის

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 8

ნიკუშამ მე ყველაფერი გამიკეთა ცუდიც და კარგიც.ყველაფრის მიუხედავად ძალიან ვაფასებ და ნამდვლად იმსახურებს იმის ცოდნას რომ შვილი ყავს,მაგრამ მან მე ამდენი თვე წამართვა,ის პირველი 1თვე წამართვა ორსულობს პირველი თვით რომ უნდა დავმტკბარიყავი! მას გონია

ვარდისფერი გვირილები..

-ვარდისფერი გვირილები გახსოვს?-ღიმილით ჰკითხა კაცმა. -რა თქმა უნდა, მაგას რა დამავიწყებდა-ძველი დრო გაიხსენა ანა-მარიამ. კაცს ჩაეცინა, გოგონას თვალებში ჩახედა და ჩუმად დაიჩურჩულა. -კიდევ მოგიტან ვარდისფერ გვირილებს.-ტუჩები ნელა აამოძრავა

გჯეროდეს ჩემი (9)

-არვიცი რაგითხრა ნიკა ადგა ხელი მომკიდა -წამომყევი გთხოვ(ნიკა) სადღაც მივყავდი მაგრამ არვიცი სად არაფერი ჩანს სადღაც ამიყვანა და უცებ გაჩერდა -სადვართ? -საჰაერო ბურთით უნდა გაგასეირნო(ნიკა) -რააა? სერიოზულად ამბობ? რაღაც განათდა ჩვენ კი ავფრინდით

ვალენტინის გვირილები

როგორ არ მიყვარს კვირა დღე. ყოველთვის ერთი და იგივე ხდება. მოდის ვიღაც ჭორიკანა და სხვისი ტკივილით გახარებული ამაღლებული განწყობით ბრუნდება სახლში. ანდა დედამთილზე გაბრაზებული რძალი, რომელიც კლასიკური სალაძღავი სიტყვებით იოხებს გულს. მეოთხე წელია

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (40) დასასრული)

- მგონი არ გინდა, რომ წავიდე. ( ლუკა ) ლუკას ასეთ პასუხზე კიდევ უფრო გავბრაზდი. - ცდები, წასვლა თუ გინდა წადი. - კარგი. ( ლუკა ) მისი ასეთი პასუხი მოულოდნელი იყო, ამიტომ გაჩუმება ვერ შევძელი. - რა? ლუკას ჩემს რეაქციაზე

მე შენ მიყვარხარ..

მე შენ მიყვარხარო... ჩუმად ჩაგჩურჩულე, შენ კი ამიხლართე გზები, ვიღაც სხვა მეტრფისო, ფიქრი გამირთულე ჭირსაც წაუღია სხვები. მე შენ მიყვარხარო... ზეცას დავაწერე შენზე შევღაღადე უფალს, გული გამომექცა ვეღარ გავაჩერე შენი სიყვარული ღუპავს. მე

სირცხვილის დღე ანუ ვალენტინობა

ვწევარ საწოლში და უბრალოდ გულში მეცინება დღეზე რომელსაც ყველა გოგო მოუთმენლად ელოდება. უკვე ხმამაგლა ვიწყებ სიცილს და ბოლოს კი ბოლო ხმაზე ვტირი. დირითადად ამ სტადიებს გავივლი მოლმე ტირილამდე . ეხლა უბრალოდ მართლა მეცინება, მაგრამ ალბათ ამას

აფროდიტეს პირველი კანონი –3–

ხელების ქნევით მივაბიჯებ დერეფანში და თან საკუთარ თავს ვლანძღავ. რატომ? რატომ მოვიქეცი ასე? როდიდან გავხდი ასეთი უგულო? თუმცა რა მიკვირს... საპირისპირო სქესის ყურადღებამ გამათამამამა და ცაში ამიყვანა, ოღონდ სამოთხის კი არა, ჯოჯოხეთის გზას

მე ჩემს საფლავთან თავჩაქინდრულს მისია დამრჩა

შავი ვარდები ჩემგან სახსოვრად ხომ მაინც დაგრჩა წითელი ფარჩა შეიფერა მწარე დროებამ შენი სიტყვები გონებაში მალულად ჩამრჩა "სიყვარულია ქვეყნად მთავარი, მთელი ქონება" მე ჩემს საფლავთან თავჩაქინდრულს მისია დამრჩა რომ ვემსახურო უფალს ბოლომდე, ვინ იცის