დამაბრუნე წარსულში

ბაქანზე იდგა და იქამდე გაჰყურებდა ჰორიზონტს,სანამ მატარებელი არ გაუჩინარდა მისი კვამლი კი ჰაერში გაიცრიცა. ახლა ისე ჰგავდნენ დღეები ერთმანეთს,როგორც არასდროს. დილით ფოსტალიონმა წერილი მოიტანა.

სულ შენთან ვიქნები... [2]

–აუ რა მაგარია – აღმოხდა ლიზას –აუ ხო, შენ არაფერს იტყვი ლილე? –რა ვთქვა? ვითომ ძალიან გამიხარდა? ხომ იცი რო მოგატყუებ თეო, რომ არგამხარებია ეგეც იცი მოკლედ გეტყვით ბინ არის ბურდული . დაჩი ბურდული

საკურა ხარუნოს ახალი შერინგანი (1-2 თვი)

თავი პირველი რა ჭირს ჩემს თვალებს - ჰმ ისევ გამუქდნენ ჩემი თვალები - ძლის მოსწყვიტა თავი სარკეს - ძვირფასო სადილის დროა - მებუკიმ საკურა სამზარეულოსკენ მიიხმო

შარიდან შარში ~11~

საკმაოდ ვიყავი უკვე ალკოჰოლის ზემოქემდების ქვეშ იქიდან წამოსვლა მინდოდა რატის ვუთხარი წასვლა მინდათქო -კი,მაგრამ ნინა ესეთ მდგომარეობაში სად წახვალ? შენთვითონაც ხომ ხედავ რომ მთვრალი ხარ -არა რატი ჩემზე ნუღელავ კარგად ვარ, უბრალო წასვლა მინდა

ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (12)

გაეგო.. -მომაშორე შენი ბინძური ხლები და გახსოვდეს აქ მხოლოდ ნიკას გამო ვარ.. არ გაბედო და არ შემეეხო... უკან მოუხედავად წავედი ბიჭებისკენ და ცარიელი ადგილი დავიკავე.. -სადა შენი ქამრი? დაჯდომის თანავე მკითხა აკომ და წვენის ჭიქა გამომიწოდა...

Happy end? Sorry we aren't in Disney. (თავი I)

გამარჯობათ, მე მარი ვარ (დამწყები) ეს ჩემი პატარა ისტორიაა ჯერემზე რომელიც ემოა მას გატეხილი გულის აღსადგენად ერთი ჩვეულებრივი გოგო ეხმარება.

მე გამახსენდა ქალი, ქალი რომელსაც შევარქვი წამი.

სწორედ ეს ქალი შემხვდა იმ დილას ეკლესიაში, თან ახლდა დედა უკვე ხნიერი, თუ მეხსიერება არ მღალატობს ოთხმოც წელს იყო გადაბიჯებული. თვალებს ვხუჭავ და მახსენდება მისი ნაოჭ შეპარული სახე, მისი ჭაღარა.. და თვალები? საოცრად მშვიდი, ცოტა შეშინებული. მისი

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 2

ფეხისწვერებზე აიწია ჭიქა რომ ჩამოეღო მაგრამ ხელზე ხელი მოკიდა ვიღაცამ და ჭიქა მაგიდაზე დადგა,იცოდა ვინც იყო და სასიამოვნოდ გასცრა ტანში. ნელა შემოაბრუნა კანდელაკმა ელენე,წელზე ხელი მოხვია და ტუჩებზე შეეხო,ისე ნელა

ჩანახატი (24 თავი)

ოცდამეოთხე თავი რა იყო ეს? სიხარული, ისტერიკა, ყველაფერი ერთად. სასამართლოს დარბაზში განცდილ ემოციებს სახელი არ მოეძებნებოდათ, ამ დროს ადეკვატური ალბათ არავინ იყო, ვიღაც ტიროდა, ვიღაც იცინოდა, ვიღაც იმუქრებოდა, იგინებოდა.... ემოციების სრული ქაოსი და

გჯეროდეს ჩემი (7)

სახში ვბრუნდებოდი რომ ყვავილები და შოკოლადი მომცეს ბარათი ვნახე: "მე შებ მიყვარხარ ლექსად დაგიწერ, შენს მიმართ რას ვგრძნობ ლექსში აღგიწერ, მიყვარხარ მე დღეს ამას დაგიწერ, ნეტა ვიცოდე შენ რას დამიწერ?".