რაღაცნაირად გეფერები, რაღცნაირად მენატრები.

ეს ვარსკვლავები მაგიჯებენ, სულში იმგვარად შემოდიან და არეული ნაბიჯების სასიამოვნო მელოდია ისმის ქუჩაში ფეხაკრეფით, თითქოს კლავიშებს ვეპარები, რაღაცნაირად გეფერები, რაღცნაირად მენატრები, მინდა ბოლომდე შევიშალო,

პატრიოტი [10]

-მიყვარს საქართველო-ვთქვი ჩურჩულით და ქურხულს უკნიდან მოვეხვიე-შენ ჩემს გარდა ყველა გიყვარს?-გაიღიმა მან-ცოლად ხო გამოგყევი-ენა გამოვუყავი მითუმეტეს იმისა ვიცოდი ვერ გაინახავდა-ხო, შენ ჩემი ცოლი ხარ-თბილად მითხრა და თავზე მაკოცა.

ადვოკატი მე! 8

-ძალიან გთხოვ, ცოტა ფრთხილად!-რამის პანიკაში ჩავარდნილიყავი, მაგრამ თავს ვინარჩუნებდი. -რა იყო, თვით მაკატერინეს რამის ეშინია?!-მსახიობურად შეიცხადა მან. -ყველა ადამიანს რაღაცის ეშინია!-ავღნიშნე მე. -მეგონა, გამონაკლისი იყავი!-ირონიულად მომიგო,

ეშმაკი და ანგელოზი მეცამეტე თავი

ესეც ჩემი იდეალური წლის იდეალური დასაწყისი. არადა რა გეგმები მქონდა ახლა ეს გეგმბეი დანიელმა ჩამიშალა თმცა ამას აღარავითარი მნიშვნელობა აღარ ქონდა ჩემთვის.უბრალოდ ტაქსში ვიჯექი და ტკივილის გარდა არაფერს ვგრძნობდი სრულიად არაფერს.

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (7)

მანქანაში ვიჯექი,სახლში ისე მივედით დედას ხმა არ ამოუღია. სახლში შესვლისთანავე მამამ ოთახში შედი და დაიძინე,მე და დედაშენს სალაპარაკო გვაქვსო. ნიკას მივწერე რომ ყველაფერი კარგად იყო და ჩემზე არ ენერვიულა,სინამდვილეში კი ყველაზე მეტად

სიზმარი თუ რეალობა (3თავი)

ელაპარაკები ადმიანს, იღიმი ემშვიდოებბი დროებით,გგონია მეორე დღეს კვლავ იხილავ და წარმოდგენაც არ გაქვს რომ ეს თქვენი ბოლო შეხვედრაა, ბოლო შეხება, ბოლო საუბარი... საინტერესოა რომ იცოდე რომ ეს ბოლო შხვედრაა რას იზამდი? მე ვეტყოდი რომ მიყვარს

მიყვარს და რა ვქნა?! (4)

აბაზანაშუ შრვუშვი მე კი ნდივანზე მივკალათდი და კინოს ვუყურებდი როლებში ვიყავუ შეჭრილი კისერზე კოცნა რომ ვიგრძენი -ჰაა?... რრ... რა ხდება? -მმ... რა გემრიელი იყო -იდიოტო ვერ ვიტან კისერში და ყელში კოცნას! -რაღაც არამგონია -შენშვი და დაჯექი თუ

შეწყვეტილი გალობა...

....იმ დღეს სიკვდილს ჰგავდა ქალაქი. ოღონდ ჩონჩხისთავიან, ცელმომარჯვებულ მოჩვენებას კი არა , ბავშვობისას უცნაურ შიშთან ერთად აღქმულს. კუბოს ნელ-ნელა გაასვენებენ,იმ მზერით გააცილებენ, რომელზეც პასუხს აღარ ელიან. ორმოში ჩაუშვებენ. მიწას მიაყრიან და

სიურრეალიზმი

დამპალ შინდისფრად შეღებილი მიწა...ომის, დიდების, უსამართლობის აპოთეოზი.გახევებული ხეებია, გამხმარი ველი, წრფელი გული ნათქვამი ,,დამეხმარეთ"შიგნიდან მჭამელი გრძნობა, რომელიც ნელ-ნელა დაძვრება ჩვენს სხეულში და გულიდან იწყებს ნადიმს...

ორში ერთი ( 4 ; 5 )

მეორე დღეს რომ გითხრათ ძვლივს გავიღვიძემეთქი მოგატყუებთ, რადგან მხოლოდ რამდენიმე საათი მეძინა, როგორც ყოველთვის შუა ღამეს ისევ ყვირილით გავიღვიძე, მას შემდეგ თვალი ვეღარ მოვხუჭე. ახლა 8 საათია საწოლიდან ავდექი, შხაპი მივიღე და მოვწესრიგდი, ჩავიცვი