სიყვარული უდაბნოსავითაა. თავი 6.

ჩვენს შორის საიდუმლო არ რჩება, სიყვარულს კი ყოველთვის გასცემს თვალები როცა ამ გრძნობის დაფარვას შეეცდებიან. სწორედ შენმა თვალებმა მაგრძნობინა სიყვარული და მერე გულმაც მისცა ბანი.

სვანის სვანი (თავი 3)

_ აუ იცი რამაგარი ამბავიმაქვს აი რავი _დაფქვი აბა. _ ზეგ აქ არის დიდი რბოლა. აღტაცებულმა მახარა. _ ეგ მეცვიცი მარა ადგილი ვერგავარკვიე. _ აი სამაგიეროდ ეგ ვიცი მე. და ეშმაკურად აენთო სამი ახალგაზრდას თვალები

ბედთან შეხვედრა (თავი 2)

კაცმა თვალები დახუჭა და მაგრად დააჭირა ერთმენეთს ანა, რომ უკეთ გაეხსენებინა გონება დაძაბა. სიმაღლით, მწვანე თვალებით, ტუჩებითა და სახის ოვალით აშკარად მას გავდა ამის გააზრებისას ოზანს გაეღიმა. ფიქრებმა აქსელიც მალევე მოაფრინა მის გონებაში მისი მეორე

ცასა და მიწას შორის ( 6 )

- ოო, ამაზე საუბარი შორს წაგვიყვანს, თუმცა სანამ აზადი ძველ მმართველს ბოლოს მოუღებდა მანამდე დედამიწა ხელშეუხებელი იყო, მამაშენს ეს პლანეტა ძალიან უყვარდა, ეს პლანეტა და მასზე მცხოვრები ამოუცნობი და დაუმორჩილებელი არსებები, ადამიანები...

სიყვარული უდაბნოსავითაა. თავი 5.

შენ, დიახ შენ  ადამიანების ლეშის მჭამელო, მაგრამ შენც ჩემსავით ადამიანს გეძახიან, რადგან არ გიცნობენ და არ იციან როგორი დაბინძურებული სულის პატრონი ხარ. ვიცოდი ფრთებს ვერასოდეს გავშლიდი, რადგან ვიცოდი გაშლილ ფრთებს შენ დამაჭრიდი.

მაღაზიის ბიჭი(დასასრული)

ბავშვები იმ დღეს არ შემხმიანებიან. ვნერვიულობდი, რადგან ვიცოდი გოგოების ხასიათი, ჯიუტები იყვნენ თუმცა, სუსტი წერტილი მათაც ქონდათ.

სიყვარული უდობნოსავითაა. თავი 4.

-უგულო ვარ გეთანხმები, რადგან როცა შენი გულის ნაწილს იქ ტოვებ სადაც ვერ ამჩნევენ, რა თქმა უნდა უგულო ხარ.

ცასა და მიწას შორის ( 5 )

- გესიზმრებოდი? მართლა? -ჩემსკენ დაიხარა, სახე სახესთან მომიტანა, ცხვირით ლოყაზე მეხებოდა, მზერა დაებინდა, ღრმად სუნთქავდა, -ჯანდაბა, რას ვაკეთებ აქ რატომ მოგიყვანე, რატომ არ შემიძლია თავის შეკავება, ასე ძალიან რატომ მიზიდავ?

ბედთან შეხვედრა (თავი 1)

მე კატია ვარ 33 წლის. ანას, აქსელის და აბელის დედა. 16 წლის გავთხოვდი 17-ის უკვე ანა მყავდა.

ფიქრებით დიალოგი თავი 18

- შენ ხარ ხო! ხმა განმეორდა და კარების დაკეტვის ხმაც გაისმა, პარკი ძირს დავდე და დაძაბული მოვტრიალდი, - ანი შენ ხარ! ცოცხალი?!