მე შენ და ჩვენ

ზამთრის ისევ ბოლო თვე და თებერვალი ცამეტი მე არ გეტყვი მივდივართქო მე არ გეტყვი წავედი სამს აკლია თხუთმეტი და მათენდება რამის დახუჭული თვალები და სურნელება კანის ისევ წვიმა, ისევ ქარი ისევ შენზე ფიქრები

prisioner(2)

-ჰეი ჯორდან, კაფეში მივდივარ და სახლში რო ამოვალ რამე წამოვიღო? -რა იყო, შენმა ბიჭმა დროზე სამსახურშიო? -ეგ ჩემი ბიჭი ეგეთი ტონით ვერ მელაპარაკება-თვალი ჩავუკარი, ლოყაზე ვაკოცე, ფეხზე ბათინკები ამოვიცვი და კარი გავაღე. მოულოდნელობისგან

ის... თავი №4

ამ ამბის შემდეგ არავის დაურეკავს და არავინ მოსულა. გოგოები მაგრად ვერთობოდით. ბალიშების ომი გვქონდა. უკვე დაღამდა. მობილურზეე ზარის ხმა გაისმა: -კესიიი როგორ ხარრ? (ალექსანდრე) -კარგად მაგრამ რომელი ხარ? (მე) -კესიი ალექსანდრე ვარ! (ალექსანდრე)

Blow Up/6

ჩემი რაღაც ნაწილი დავტოვე ემასთან და მაშინ პირველად შემეშინდა საკუთარი თავის. მინდოდა მიბრუნება. უზომოდ მინდოდა მიბრუნება. მინდოდა, სიტყვის უთქმელად გამხდარიყო ჩემი და ვიცოდი, გახდებოდა კიდეც, მაგრამ ეს მას სიამოვნებას არ მიანიჭებდა და ეს აზრი

რაღაც არაამქვეყნიური-გიორგი ქადაგიძე

ო,როგორ მხიბლავს შენი თვალები ცრემლით ნაბანი და ნამთვრალები, მიყვარს მზერაში სინაზე ფერთა და შენს თვალებში გრძნობების შერთვა მათში ელვარებს სხივი დაისის, როგორც მთის თეთრი ედელვაისი შენს თვალებზე,რომ ცრემლი ბრწყინდება მათი ყურება მე არ მწყინდება

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი I

აბაზანიდან გამოსულმა, თმები პირსახოცით შევიმშრალე, საღამურები ჩავიცვი, და ის იყო საწოლში უნდა შევწოლილიყავი, ვიღაცამ ჩემი აივნის კარზე დააკაკუნა. ფარდები გდავწიე და რას ვხედავ?!

რა საოცარია ეს სამყარო (5)

ავედი კი არა ავფრინდი მემგონი, რამდენიმე საფეხურს ვახტებოდი. ნერვიულობისას ერთ ადგილზე ვერ ვისვენებ ხოლმე, ამ დროს ენერგიის მოზღვავებას ვგრძნობ, შევვარდი ოთახში და კარს მივეყრდენი (უფრო მივეჯახე). გულზე ხელი ისე მქონდა მიბჯენილი, თითქოს ასე

Stockholm syndrome #2

გოგონას ცხოველები უყვარდა. მამამ ეს კარგად იცოდა, ამიტომ ზოოპარკში წაიყვანა. კაცს კარგად ახსოვდა, როგორი აღტაცებული იყო ლილი , როდესაც ბოლოს ერთად იყვნენ ზოოპარკში. სურდა, ახლაც გაებრწყინა მის

მიყვარხარ,გახსოვდეს ამას ვერ წაგართმევენ(5)

დილას როცა გავიღვიძე მივხვდი ჩემზე ბედნიერი ქვეყანაზე არავინ იყო დაჩის ფუმფულა ზედას ჩავეხუტე და ისე ვიწექი დაახლოებით 10 წუთი ადგომა ნუცას ზარმა მაიძულა -ანა რას შვები გოგო -ვცდილობ ბედნიერებას ვეზიარო მაგრამ ხელს მიშლიან -ადე მალე ჩაიცვი დღეს ხო

"ღრმა ამოსუნთქვა" (სრულად)

ისევ აივსო სიბინძურით. ისევ იგრძნო რომ ყელამდე ჭუჭყში იყო ჩაფლული. ვერ იტანდა ხალხს,რომლებიც მომავალ დღეს მუცლების ამოსაღორებლად დაგეშილებივით დადიოდნენ ქუჩაში. მათ შემყურე ხვდებოდა რომ სითხე უკვე ბოლომდე ამოსულიყო და ცოტაც,სულ ცოტაც და სულ