,,სიღრმე რომელიც ზედაპირზეა"

,,თოვლს ველოდები , სასწაულივით ველოდები თოვლს... ყველაზე მეტად ის მელამაზება- გაუკვალავი, შეულახავი თოვლი, სუფთა და წმინდა, ჯერ კიდევ რომ ინარჩუნებს პირვანდელ იერსახეს... მოდის და სიცივე მოაქვს, ამ დროს კი შენს ერთ ხელს მეორეს ჩაკიდებ რომ გაათბო, ეს

მექალთანეს სათამაშო 12 თავი

კიდევ ერთხელ უწევდა მშობლირი მიწის დატოვება და გამგზარება, კიდევ ერთხელ გაისროლა ბედისწერამ ცხოვრების ასპარეზზე საბრძოლველად, მაგრამ განსხვავება ის იყო, რომ აღარ იყო ის პატარა ბავშვი რომელსაც არ ქონდა მიზანი, არ იცოდა სად იყო რას აკეთებდა და სად

ბზარი აბჯარში ( 9 )

- არავის შეხედო, თვალებში მიყურე, -მითხრა და მეც მის ღამესავით შავ თვალებში ჩავიკარგე, მის გარდა ვერავის ვხედავდი, წელზე მისი ხელების და სახეზე მისი თბილი სუნთქვის გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი, მთლიანად მმართავდა, საოცრად ცეკვავდა და მე მხოლოდ

ეს არაა სიძულვილი მერწმუნე

და აჰა,სრულიად ავტომატურია ყველა შენი გამოვლინება,შენი გაღიზიანება ! შენი სიყვარული.ყველაფერი მართვადია შენში.შენ გამოჭერილი ხარ.საცოდავო

მექალთანეს სათამაშო 11 თავი

– მათე ყველაფერი მოგიყევი და მაინც ერეკლესთან ერთად გაუვში ელენე, რანაირად იქცევი ჩვენი ძმობა საერთოდ არაფერს არ ნიშნავს შენთვის? – სანდრო გთხოვ გაჩერდი, ისედაც ბევრი დააშავე და ელენეს უარესად ნუღარ ატკენ თავად მიხედავს ყველაფერს, მაშინ დაბუნდება

შიზოფრენია (თავი 1)

მარჯვენა ხელით მკერდს ვფარავ,ხოლო მარცხენათი საკუთარ ყელს ვეხები, ეს ის სცენაა რომლის გადაღებაც ჩემს გვერდით მდგარ ფოტოგრაფს სურს,მოუსვენრად ცქმუტავს და უცნაურ პოზებს იღებს.დავაკვირდი,შემოქმედი ხალხი ძალზედ უცნაურები არიან, საკუთარი ხედვა აქვთ

ნათელი წყვდიადი {სრულად}

ბევრნი იყვნენ, მაგრამ არასდროს ზედმეტნი ! ყველანი ერთად და ცალ-ცალკე გზის საერთო მონაკვეთით , რომლის საშუალებითაც ხვდებოდნენ სახლში ... ფერებით,რომლებიც ერთმანეთს ცვლიდნენ , წყვდიადში იჭრებოდნენ და სიბნელეს დამკვიდრების უფლებას არ აძლევდნენ.

პატიება 2 თავი

ფიქრებიდან მძღოლის ხმამ გამომიყვანა _გოგონა მოვედით. თანხა გავუწოდე მადლობა გადავუხადე და სწრაფად გადმოვედი მანქანიდან, ამოვისუნთქე დროულად

8 ოქტომბერი ბინა 13

ქათქათა ბათუმს ტრაგედიის ცრემლი აშავებს. ვიღაც ათეთრებს შავ პროექტებს ვიღაც აშავებს. არავინ ფიქრობს რა მოყვება მათ ცუდ ქმედებას. იმედი მაქვს რომ კვლავ ქალაქი არ აცრემლდება.

ყოფნა?.. არ ყოფნა?

მოვიკლა თავი? რახანია ამაზე ვფიქრობ...