სასახლე დაბურულ ტყეში 17

ელენს არ უყვარდა ასეთი სიცხე და სახეზეც ეწერა რომ გული უწუხდებოდა. _წავიდეთ. -გასცა ბრძანება ანდრიამ, თუმცა ადგილიდან არ დაძრულა. _სად წავიდეთ? -იკითხა გაკვირვებულმა ქალმა და ბიჭს მიაჩერდა._სადაც გინდა. - გაუღიმა ანდრიამ. _ხომ გინდა

თუკი ოცნება ახდენილია...

მე ამ ცხოვრებას პირისპირ შევხდი და დავინახე,რომ იყო ფლიდი. სულ მატყუარა გაშიშვლებული, მე ვერ ვხედავდი იდუმალს მასში. მას მერე ვფიქრობ,რომ რასაც ვხედავ, უფერულია,სრულად უგვანო.

შერლოკ ჰოლმსი:სიყვარულის პატიმარი7

ალბათ ყველას გაგიგონიათ შერლოკ ჰოლმსი?! ამ გენიალურ ადამიანს ყველა ბარიერის გადალახვა შეუძლია მაგრამ შეძლებს იგი ისეთი რამის გადალახვას რაც მისთვის უცხოა,დაუჯერებელი და სასაცილოც კი,შეძლებს ის სიყვარულის კედლის გადალახვას?!

ანგელოზი გავლით - 1

კარგად მოეწყო , სკოლა წინასწარ დაამთავრა ამერიკაში , გახდა კიდეც ,თანაც ისე გახდა ოჯახის წევრებიც ვერ ცნობდნენ , რამოდენიმეჯერ ქალური პრობლემაც შეექმნა დიეტის გამო , მაგრამ მაქსიმალურად უძლებდა , სურვილი იმის , რომ ყველა პირღია დაეტოვებინა იქ ჩასულს

სტუმარი (1)

ზამთარია, თოვილია, და წვემების გადაშლილი სეზონი , რომანტიკოსები იტყოდნენ ბარდნის და ცა თეთრად კამკამებსო , მე კი უბრალოდ ვამბობ რომ ზამთარია და მორჩა , ზამთარში ყველაზე ზამთრული ვხდები –ცივი და მიუკარებელი როგორც

მ ე ვ არ ს ე ვ დ ა!...

ადამიანთათვის მე მხოლოდ სულიერი მდგომარეობა ვარ ერთგვარი. განწყობის გამომხატველი სიტყვა და მეტი არაფერი. ის კი არ იციან, რომ მე მათსავით ვარსებობ. მაქვს თავი, ტანი და ხელ-ფეხი. მაქვს ჩემი საფიქრალი და საზრუნავი. დროდადრო უფერულ სამოსში

ლამაზთვალება (თავი 4)

გვქონდა რომ მარი ცოტახნით სავანდმყოფოში სამკურნალოდ წაგვეყვანა მაგრამ ვერ ვითანხმებდით, ახლოს არავის გვიკაარებდა, მისი ნახვა თუ მოგვინდებოდა სასაფლაოზე უნდა წავსულიყავით. ხმას არ გვცემდა არც გვიყურებდა, უბრალოდ საფლავის ქვას უყურებდა და ტიროდა

გაყიდული სხეული “5“

*** დამიანეს ქცევებით გაკვირვებული ჩაჯდა მის მანქანაში და ღვედი გადაიჭირა.არ ელოდა თუ დასთანხმდებოდა მეგობრებთან წაყვანაზე,მაგრამ ახლა ამაზე ფიქრის დრო არ ჰქონდა,იმაზე უნდა ეფიქრა ამდენი ხნის უნახავ მეგობრებს როცა ნახავდა რა მოეყოლა,როგორი დრო

ერთი ჩვეულებრივი სიყვარულის ისტორია

-რატო?! -აღარ მიყვარხარ! -სხვა გიყვარს? -კი -არ მჯერა! -დაიჯერე -არა-მეთქი! -ტონს აუწია ნიკამ- რას მეუბნები გოგო გესმის? -კი - ვუთხარი და ცრემლები წამომივიდა - ამიხსენი რა გჭირს, იცი ახლა რა სისულელეს ამბობ ტო? შენ არ იყავი გუშინ, რომ მეუბნებოდი

ტკივილი-ჩემი თანამგზავრი

ჩემს დაბადების დღეზე დაგკარგე უკვე,მის მერე შევეგუე უშენობას...-არ მაპატიებ?-არასდროს!და აი ისიც,ნანატრი ცრემლი...მივხვდი ეტკინა,ძალიან ეტკინა...მეც ეს მინდოდა,ჩემსავით მინდოდა სტკენოდა. მივხვდი,მართლა წავიდოდა,მაგრამ ამისთვის მზად ვიყავი,