ერთი ჩვეულებრივი სიყვარულის ისტორია

-რატო?! -აღარ მიყვარხარ! -სხვა გიყვარს? -კი -არ მჯერა! -დაიჯერე -არა-მეთქი! -ტონს აუწია ნიკამ- რას მეუბნები გოგო გესმის? -კი - ვუთხარი და ცრემლები წამომივიდა - ამიხსენი რა გჭირს, იცი ახლა რა სისულელეს ამბობ ტო? შენ არ იყავი გუშინ, რომ მეუბნებოდი

ტკივილი-ჩემი თანამგზავრი

ჩემს დაბადების დღეზე დაგკარგე უკვე,მის მერე შევეგუე უშენობას...-არ მაპატიებ?-არასდროს!და აი ისიც,ნანატრი ცრემლი...მივხვდი ეტკინა,ძალიან ეტკინა...მეც ეს მინდოდა,ჩემსავით მინდოდა სტკენოდა. მივხვდი,მართლა წავიდოდა,მაგრამ ამისთვის მზად ვიყავი,

მხიარული გოგოების გიჟური ისტორი 3თავი

ამ ფიქრებში იყო როცა ანიმ სკაიპში დაურეკა, აჰა ანიზეც გეტყვით ანი ლიკას ბავშვობის მეგობარია რომელიც ეხლა შვედეთშია . -ლიკ როგორხარ ძალიან მომენატრე ერთისულიმაქ როდის გნახავ (ანი) -მეც მომენატრე მალე ჩამოდი რა , აუ როიცოდე რამდენი რამე მაქვს

დაგვაგვიანდა

გუშინ დავინახე მზის ამოსვლისას ვენერა,ძალიან ლამაზი იყო, დაახლოვებით 6 საათი თუ იქნებოდა:მოვემზადე ჩავიცვი,ვისაუზმე კბილები გამოვიხეხე,ჩანთა ჩავალაგე და წავედი სასწავლებელში.ეს ბოლო კურსი იყო და უნივერსიტეტს ვამთავრებდი.ძალიან ლამაზი დღეები

N1 ,,ჰეი" N2 ,,ნუთუ"

N1 ჰეი ლამაზო აქეთ მომხედე მე ჩუმად ვეტრფი შენს ლამაზ თვალებს შენი ტუჩები.. როგორც მარწყვები მადისაღმძვრელად იმზირებიან

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (IV თავი)

-კარგი რა, რატომ ადექი?-ხელში აიყვანა და კვლავ საწოლში დააბრუნა ... -წყალი მინდოდა -მე იქ არ ვიყავი ?!აღარ ადგე ექიმმა თქვა უნდა იწვესო... -შეგიძლია წახვიდე უკეთ ვარ..-წუხანდელი ღამის მოგონება ამოუტივტივდა და ცივად მიმართა..

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 6)

-ვინმემ ამიხსენით აქ რა ხდებ?(მე)-უკვე მესამეჯერ ვსვამ ამ შეკითხვას მაგრამ პასუხს არავინ მცემს. -არაფერი ემილი, ნინო ჩვენი ძველი ნაცნობია, უბრალოდ რაღაცაზე ვერ შევთანხმდით და ამიტომაც ვიკამათეთ, შენ დაღლილი იქნები, შენს ოთახში ადი

ეპილოგი

სულს თავისი სხეული გააჩნია და ის შეიძლება გტკიოდეს, რადგან რაღაცას განიცდი, შეიძლება გეზიზღებოდეს, რადგანაც თავს სრულფასოვნად ვერ გრძნობ. შეიძლება გიყვარდეს კიდეც, რადგან ფიქრობ მიმქრალი სანთელივით ბჟუტვა არ შეგიძლია, ფეხზე წამოდგები და ცეცხლი

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -5-

განადგურებული ლელას გამხნევება იმაზე რთულია ვიდრე წარმომედგინა,აკრუსუნებული ხმამაღლა მოთქვამს და ახლოს არავის იკარებს...მესმის მისი,მე ხომ ეს ყველაფერი საკუთარ თავზე გამოვცადე.გული მეწურება თვალებდასიებული ლელას ყურებისას ის ისეთი სათუთია,ვიცი მარტო

შხამი მომეცით...ერთი ბიდონი,ვალერიანზეც არ ვიტყვი უარს

სიმართლის წვეთი მაინც მარგუნეთ, ან სიცრუეში გადამიცვალეთ, ასე მწარედაც ნუ გამამტყუნებთ, გთხოვთ შემეწიეთ და შემიბრალეთ. მომბეზრდა ყოფნა ბინძურ მორევში, გონება ჩემი ამღვრეულია, ტვინი ნათდება რაღაც მომენტში... და შემდეგ ისევ