ზოგი ჭირი... 1 (ახალი პატიმარი)

-ჰო, დედა! -პაციენტს კარი რომ მივუხურე, მაშინვე ვუპასუხე ზარს.-არ მოდიხარ ამაღამ სახლში? -მეკითხება თბილად, თუმცა მაინც ვგრძნობ მის შეუფარავ წყრომას.-9-ზე წამოვალ, საკნები რომ დაიკეტება, იმის შემდეგ! -ვპასუხობ მტკიცედ. არ მინდა, ხმაზე დამეტყოს, თუ

შეგიძლია ისევ შემიყვარო? (თავი I )

მართალია მისაღებში შუქი არ ენთო მაგრამ გარედან შემოსული პატარა სინათლის ფონზეც გარკვევით ჩანდა ამ სახლის მდიდრული სტილი. გემოვნებით მოწყობილი ოთახები .მე და ლილი მეორე სართულზე ავედით , ერთმანეთ გადავხედეთ რათა დავრწმუნებულიყავით რომ ერთნაირად

New year is coming,stay with me!

New year is coming,stay with me!New year is coming,stay with me!New year is coming,stay with me!New year is coming,stay with me!New year is coming,stay with me!New year is coming,stay with me!

მარტოობის ისტერია

გამწარებული, უხეშად ვხსნი ფანჯარას და ცივ ჰაერს ხარბად ვისუნთქავ. გამალებით ვცდილობ ყელში გაჩხერილი უიმედობა გადავყლაპო. წვეთები სახეზე მეცემა და დაუდევრად ჩამოშლილი თმა ლოყებზე მეწებება. ფანჯარას ვხურავ და როგორც ბავშვობაში, მთელი

our hands 4

კალამი მივაწოდე და ზურგი ვაქციე, ზარზე ისევ ჩემთან გადმოჯდა და გამიღიმა თვისი სულელური ღიმილით-რა გჭირს?-არაფერი.- თვალი ავარიდე და ტელეფონს დავაშტერდი-შემომხედე, რა გჭირს?-ა რა ფე რი.- დავუმარცვლე და შევბღვირე-არამგონია-ეგ შენი პრობლემაა

ანგელოზები ფრენისთვის VIII

თორნიკემ გაიგო , რომ მარიამი ასე ადრე სადღაც იყო წასული და ძალიან გაუბრაზდა, არ დაუჯერა ნინის დედაზე მოფიქრებული ტყუილები, დიანახა რომ ყელზე მარიამს გულის ფორმის ყელსაბამი არ ეკეთა და მაშინვე მიხვდა რომ ლუკასთან იყო მარიამი წასული. იმ დღეს

ჩემი საკუთარი ბედნიერება (თავი 2)

სახლის კარს ვაღებ და შევდივარ. როგორც ჩანს, მარტო ვარ. დედა ჯერ არ მოსულა. ჩანთას და ფოტოაპარატს ვდებ და ჩემს ოთახში შევდივარ. ტანსაცმელს ვიხდი, ლეპტოპს ვიღებ და მისაღებში გავდივარ. ლეპტოპს ვრთავ, ფოტოაპარატს ვაერთებ, სურათები გადამაქვს.

ერთხელ მასაც კი შეუყვარდა 2

-მოკლედ გოგონებო ეხლა მე ქალაქისკენ გავალ საღამომდე ვიყიდი ყველაფერს,მანამდე თქვენ სიმღერა მოამზადეთ!- მოიცა ჩვენ უნდა გამოგყვეთ რაღაცეების საყიდლად ეგრე რა გამოდის? - ხატია გაკვირვებული უყურებდა ბექას-ნიას დაბადებისდღე ჩემზეა

საუბრები ფურცელს მიღმა

შენს თითოეულ სტროფს ავიღებ და ყელში გავიჩხირავ ვნახავ რანაირია რომ ვიგრძნო პოეზია ლამაზია თუ მახინჯია, შენს მეტიჩარა გამომწვევ ტუჩებს გავს რომ კოცნი და კიდევ გინდება, არ არის საკმარისი ახლა ძნელია გადავიწყება, ვინ რას უკრავდა ნეტავ რავიცი მე შენს

ალუბლისთვალება ~1~

ლექსო საქართველოში ცხოვრობდა სანამ დედამისი სახლს არ გაყიდდა და მთელი ოჯახით (ლექსო,მისი და,დედა) საზღვარგარეთ არ გადავიდოდნენ საცხოვრებლად, კერძოდ ინგლისში. გავიდა 4 წელი და ისინიც სამშობლოში დაბრუნდნენ, მაგრამ უკვე ქირით დარჩნენ სხვაგან რადგან მათ