Different

ჩემს გულში სამი სანთელი ანთია:სიყვარულის,იმედის და რწმენის... ვუფრთხილდები,რადგან უსიყვარულოდ არ იცხოვრება,უიმედოდ არ შეიძლება გიყვარდეს და გჯეროდეს,რწმენის გარეშე კი სიყვარულიც და იმედიც არარაობაა..მოგესალმებით ყველას, ეს ფოტოკრებული მინდა

"თბილი წერტილი"(სრულად)

ცივა.. თითქოს რა უბრალო სიტყვაა მაგრამ რამდენს წარმოადგენს.. ცივა გარეთ, ცივა სულშიც ყველაფრისგან გაყინული ხალხი გაყინული სახეებით დადიან გარეთ თუმცა ჩემი აზრით მათი ყურება არც ღირს ყველაფერს ცვლის უაზრობისკენ.. ყველა თითქოს რაღაცას ეძებს თუმცა ჯერ

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -2-

-გააჩნია თქვენ რას მიიჩნევთ თავის დაფასებათ-ოდნავ შესამჩნევად გაუღიმედა გვერდის ავლა ვცადე მაგრამ მთელისხეულით მასზე ავღმოვჩნდი აკრული.-გამიშვით,როგორ ბედავთ რას გადამეკიდეთ?-ავყვირდი მე და თავის დახსნა ვცადე თუმცა კაცმა უფრო მიმიკრო და ყელში

ნოემბრის წვიმა (თავი 2)

იმ დღეს ქეთი ისე იყო მე მოგონება ვიყავი..სულ ამბობს,რომ საშინელება ვარ და კიდევ უფრო საშინელი ვხდები,როცა ცუდ ხასიათზე ვარ...მე კი დღეში ბევრჯერ მეცვლება ხასიათი..შეიძლება იმდენი ვიცინო,რომ ვიღაცამ თქვას 10 წელი მოემატა სიცოცხლეო,მერე კი იმდენად

მარტა 4

იმ ავადსახსენებელ, ძალადობრივ ღამეს ყველანაირი გაგებით განადგურდა მარტა და ერთი შეხედვით თითქოს დამშვიდდა. მომდევნო დილით, დამნაშავის სახით მომზირალ დედამთილს და მამამთილს, რომლებიც გოგონას მუდარის ხმამ და კივილმა, კარგად მიახვედრა რა ხდებოდა მათი

****

თუკი გული ითხოვს მთას მაშინ რაღა დამრჩენია აქ მინდა ვთქვა რომ მთიელი მყავს ქმრად მაშინ რაღა დამრჩენია აქ! მინდა ღამე აციება მთის ქარიც მინდა, ნაზი სიოც მთის.გულყვითელა ია მინდა კლდის და საღამოს დაპურება ქმრის.მე ოქტომბრის თოვლი მინდა ცის,

ბარიერი. -24-

-ყველაზე მაგარი გოგოები მე მყავს. -ბედნიერმა წამოიძახა მაქსიმემ და ხელები მაგრად მომხვია.

წესები იმისთვის არსებობს, რომ დაარღვიო! (5)

დღეები გადიოდა და ჩვენც არ ვაყოვნებდით დავმტკბარიყავით ბედნიერებით,რადგან ორი კვირა არც ისე დიდი დრო იყო..მე და ნიაკოს ორი კვირა დასვენება და რეალობას მოწყდომა კი არა ჩვენი ბიჭებისთვის საჭმლის მომზადების მეტი,ყოველ საღამოს ქეიფის,ღრეობისა და დალევის

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული

შენი თვალები…

შენი თვალები…მწვანე,ხასხასა…ჭაობისფერი…ხან ფერი ქარვის… შენთან ყოფნის დრო ისე ცოტაა…უშენობისას დრო ისე გარბის… შემოიჭრები ფიქრთა მორევში, გულს ააძგერებ სულ სხვა რითმებით, დაუოკებლად ღლი აღტაცებას, მარტის ამინდით კვლავ მოირთვები.