მხიარული გოგონების გიჟური ისტორია 1 თავი

ყველაფერი დაიწყო 10კლში, 3 გიჟი მეგოვარი შეხვდა ერთმანეთს გაგეცინებათდა სამივე ტყუპები იყვნენ. ლიზა და ლილე ტყუპი დები იყვნენ ისნი 15 წლისები იყვნენ, ხოლო ლიკა 16 მასაც ყავდა ტყუპი ძმა ნიკა 3 .მისვეს ყავდა მშობლები ახლაკი დავიწყებ ისტორის

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო

-ნოაა! ბიბლიოთეკაში მივდივარ-ვიყვირე მეორე ოთახში,რომ მიმეწვდინა ხმა.-ჰეი,მე რა უნდა ვქნა?-კარებიდან მსოფლიოში ყველაზე სიმპათიურმა ბიჭმა გამოყო თავი და საყვარლად მომაჩერდა.გამეღიმა.-შეგიძლია დამელოდო-მისკენ წავედი,თითებით პერანგის საყელოზე ჩავეჭიდე

მინდა მიყვარდეს თავი 10

10 წლის ვიყავი როცა ჩემი მშობლები ერთმანეთს გაშორდნენ.მე დედასთან დავრჩი და ჩემი და მამასთან.მაშინ ჩემი და 9 წლის იყო.კარგად მახსოვ ის დღე როდესაც იმ სახლიდან წამოვედით მე და დედაჩემი.იმის მერე მამას ყოველ შაბათ-კვირას ვხვდებოდი და ჩემი და

ყვავილების ქვეყანა

სიზმარი ისევ იგივე იყო, სივრცეში გამოკიდებული ვიწრო გზა და გარშემო ყველაფერი ნაცრისფერი. ყველა ფერი - ნაცრის ფერი. ცუდიაო, ცუდის ნიშანიაო, რატომ არის ცუდი? რა თქმა უნდა ნაცრის ფერი იქნება თუკი მანამდე ცეცხლი ეკიდა ყველაფერს.ერთადერთი ფერია რომელიც

შერლოკ ჰოლმსი:სიყვარულის პატიმარი4

ალბათ ყველას გაგიგონიათ შერლოკ ჰოლმსის შესახებ?ამ ზედმეტად გენიალურ ადამიანს ყველა ბარიერის გადალახვდა შეუძლია მაგრამ შეძლებს კი იგი ისეთი რამის დამარცხებას რომელსაც არასდროს შებრძოლებია,შეძლებს ის სიყვარულის კედლის გადალახვას?

ახალი წელი შემოვა ხვალე

საოცდათერთმეტდეკემბერო ლექსი... *** თუ გრძნობ თითქოს ერთი წელი გადის, მაშინ გგონია სამყარო ცვალე სრულ სიჩუმეში შემოდის თავად, ახალი წელი იწყება ხვალე.

ჩვენ ამ ქალაქში

შენ კი დადიხარ ქუჩა-ქუჩა და ისევ ფიქრობ, რამ შეგვაძულა ერთმანეთი ამდენად მშვიდად, როცა ყველაფერს სიყვარული გვერჩივნა თითქოს, მაგრამ ჩვენს გრძნობებს ამ ქალაქში ვერავინ მიხვდა. სისულელეა ,ჩემო კარგო, ვის დააჯერებ, რომ ტკივილია ყველა სტროფის ყოველი

აბრეშუმის თმა 1

....კანისფერი,მხრებზე გადასული,წელში გამოყვანილი,მომდგარი მუხლამდე კაბა,ხაზს უსვამდა მის ლამაზ თეძოებს,სავსე მკერდს.მოშიშვლებულ წელს ნაწილობრივ უფარავდა გრძელი შავი,აბრეშუმის თმა.. ბავშვური სახე,ყავისფერი მოციმციმე თვალები,თეთრი სახე და სისხლივით

ვინ დამიჯერებს?!

ვინ დამიჯერებს, რომც ვაღიარო: __რომ მე არასდროს მდომებია ასეთი სევდიანი ლექსების წერა, რომ არასდროს მდომებია მქონოდა "სევდიანი პოეტის" სახელი, რომ არასდროს მდომებია მქონოდა უმაღლესი განათლება, რომ არასდროს მდომებია მქონოდა საკუთარი პროფესია, რომ

საახალწლო კოცნა (სრულად)

-სად წავალთ?-ხუთი წუთის შემდეგ თავს მაღლა ვსწევ და ჰორიზონტს ვუყურებ,მერე მას ვაკვირდები. -სადმე.. -ეგ როგორ? -განა შენც სადმე არ მიდიოდი? -სადმე..სადმე..-ვიმეროებ ჩუმად და საზურგეს ვეყრდნობი. -მოვედით...-აჩერებს და მანქანიდან გადმოდის.