"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (2)

გადმოსცვივდა ცრემლები. – არ შემიძლია რა... – ამოთქვა ასლუკუნებულმა და ანკას აეკრო. – არ გრცხვენია, ლუკა? რომ შემიშინე სტუმარი! – ბრაზით ჩაილაპარაკა გოგონამ. – ოჰ, მე ბოდიში! სტუმარი შევურცხვინე... – გაჯავრებით წარმოსთქვა, წამოდგა და გაბრაზებული

ლეა და კახა (თავი 9)

პირველად გნახე მაშინ როცა პირველ კლასში მოხვედი,მე მაშინ მესამე კლასში ვიყავი,ეზოში ამაყად დავაბიჯებდი ქვეყანა ჩემი მეგონა,მაგრამ ეზოში ჩემი ყურადღება პატარა ხვეულთმიანმა გოგომ მიიპყრო,სახლში მისულმა კი განვაცხადე რომ შეყვარებული ვიყავი და ცოლი

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს..

დამჭკნარ ფოთოლთა ცვენას მივყვები.თითქოს შემოდგომის სურნელი მელამუნება მთელს სხეულზე.. მზე კვლავ ბრწყინვალედ ანათებს..ჩემთვის ის ვარდისფერია, რა თქმა უნდა, მე ხომ ცხოვრებას ვარდისფერი სათვალეებით ვუყურებ. შენც ვარდისფერი ხარ! ჰო,ჰო,შენ..

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული (თავი მეხუთე)

-რაო?ან ნომერი რა იცოდაა? -ნომერი ალაბთ მათემ მიცა. -რა მოგწერა? -მალე მოგშორდებიო.ასეთი შინაარსის იყო. -ვერაფერი გავიგე.თქვენ შორის რამე ხდება და არ ვიცი?

შემიყვარდი(ნაწილი 1)

ადამიანის ცხოვრებაში ყველა დეტალს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. მაგალითად: სკოლაში მისვლის პირველი დღე, მეგობრების შეძენა, შემდეგ სკოლის დამთავრება ძველ მეგობრებთან დაშორება და უნივრსიტეტში მოხვედრა და იქ ახალი მეგობრების შეძნა. დღეს ჩემი გმირის

ჩემი ! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (დასასრული)

თავს ვიტყუებდი ! მიყვარს ! ამ სამყაროში ყველაზე მეტედმიყვარს. არ მიდა სამყაროს მმის გარეშე ვხედავდე. და მე ვაღიარებ რო მსოფლოში ყველაზ ეყველაზე მეტად მიყვარსბიჭი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 23)

ჩვენი ადვოკატის გათვლით, სავარაუდოდ ბოლო მოსმენა იყო და ხვალინდელი დღე გადაწყვეტს, ლადოს რამდენი წლით მიესჯება თავისუფლების აღკვეთა. მთელი დღეა ამაზე ვფიქრობ, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრჯერ ვცადე ამ ფიქრების თავიდან ამოგდება.

ფიქტიური (ნაწ.2 თავი 2)

ექიმი პალატიდან გამოვიდა და არც თუ ისე სასიამოვნო ამბავი აცნობა ნათესავებს.აკო კომაში იყო.იმედი უნდა ქონოდათ მდგომარეობის გაუმჯობესების.გავიდა ერთი,ორი,სამი და უკვე მეოთხე დღე გადიოდა რაც აკოს ხმა მის მეგობრებს არ მოესმინათ.მარიამის და თორნიკეს

ზღვას გავხარ [სრულად]

– გეთანხმები. – თავი ღიმილი დამიქნია. – ყვავილები ძალიან მიყვარს. – თვალები დავხუჭე და ღრმად შევისუნთქე სხვადასხვა მცენარეების სურნელი. – ვიცი. – სწორედ ამიტომ მომიყვანე აქ? – რა თქმა უნდა. – დავი დამიკრა. – ძალიან მიყვარხარ, თაი.

ისევ შენ..(5)

ნამდვილად შემცხვა ისე ვიყავი. ტანზე მომდგარი მაისური და მოკლე შორტი, რომელიც მხოლოდ უკანალს მიფარავდა. ცოტახანი ძილი გავაგრძელეთ. შემდეგ მე გამეღვიძა, ავიზლაზნე დასანამ ლექსოს ეძინა გამოვიცვალე, შემდეგ კი სამზარეულოში ჩავედი-დილა მშვიდობისა