"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 2)

საღამოს, როცა კარგად მოილხინეს და შეზარხოშებული ბიჭები დააწვინეს გოგონებმა, სუფრის ალაგებას შეუდგნენ. მხიარულ ამბებს ყვებოდნენ, რაც იცოდნენ ერთმანეთზე და რაც არ იცოდნენ. უცბად თავბრუ დაესხა ნატროშვილს, იგრძნო, რომ თავზე კონტროლს კარგავდა.

ქილერზე შეყავრებული (თავი 3)

შემდეგ ჩემს ნოემრში დავბრუნდი და წასასვლელად მზადება დავიწყე, ისევ ის ახლად ნაყიდი პიჯაკი ჩავიცვი და ის დღე გამახსენდა სარასთან ერთად სავახშმოდ რომ მივდიოდი მაშინაც ესე ვღელავდი და ეხლაც ვღელავ რადგან ელენასთვის სიმართლის დამალვა მომიწევდა და მისი

სიყვარულს აზრი არ სჭირდება

აზრი არა აქვს ხმას, თუ კი მხოლოდ შენთვისა ჟღერს. აზრი არა აქვს თმას თუ კი ის შენს ბიჭსა ჰფენს. ან რა აზრი აქვს თვალს რომელიც სითბოს აფრქვევს. რომ შემოგხედავს და... ირგვლივ აჩერებს კადრებს.

მარიამ რაქვიაშვილი

შემოღამისფრდნენ შენი ცნებები გადასხვაფერდა სამყაროს ფარდა, შენი მიზნები და ოცნებები, თოვლსაც სიტყვებად შემოეძარცვა.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (13 თავი)

მეცამეტე თავი იმ ღამით თითქმის არც მძინებია. ვფიქრობდი, თუმცა ვერც ვერაფერი მოვიფიქრე. საბოლოოდ გადავწყვიტე დროს მივნდობოდი. - რაც მოსახდენია, მაინც მოხდება. წინასწარ დარდს აზრი არ აქვს. ბოლოს და ბოლოს იმ ვაჟბატონს მაინც ვნახავ. საინტერესოა რით

წითური გოგონას ახალი წლის საჩუქარი(სრულად)

-არ მოსულა ბესო?-ანერვიულებული დადიოდა ნათია. -მოვა შენი პრინცი. -ახალ წელთან ერთად მოვა..-ჩაილაპარაკა და მეგობრებს მიუსხდა. -გოზინაყი...მმმ..-ნინომ პირში ჩაიდო გოზინაყის ნაჭერი და მეგობრებს ცერა თითი უჩვენა.

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(დასასრული)

ისე არ მინდოდა ამ ისტორიის ასე მიფუჩეჩებული დამთავრება რომ რავიცი მაგრამმ ასე მომიწია.სხვაგან მივდივარ და წერას ვეღარ გავაგძელებდი,იმედია ძალიან ბოდიალობა არ გამომივიდა.ველი შეფასებას,ისე მწყდება გული ასე რომ დვამთავრე..იმდენი გეგმები მქონდა წინ

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 4)

სული ტკიოა გედენიძის ქალს..“ასე როგორ მომექცა ღმერთო? რა დავუშავე ასეთი?!“ გედენიძემ იცოდა,რომ ტყუილად ბაქი-ბუქობა არ უყვარდა ნაკაშიძეს და ის აუცილებლად ატკენდა,ყოველ დღეს გაუმწარებდა.უკვირდა ისიც თუ რამ შეცვალა ასე ნაკაშიძე,რამ გააცხოველა?!,ის

ანი (საყვარელო)

ღამისფერი თვალები გაქო ჩემო ანი მსურს იყო ჩემი.. მხოლოდ ჩემიანი, შენ რომ იცინი არ იქნება ღამე ავდრიანი არ ვიქნები მე სიხარულით დარდიანი, მხოლოდ შენს თვალებზე ვიწყებ ლოცვას მხოლოდ უფალს შევთხოვ გულით თხოვნას რა იქნება შენს მახლობლაც მეც ვიყო

რა იქნებოდა... (6)

-გაგაცილებ-ქურთუკი აიღო -არაა საჭირო,აქვე ვარ ორ ნაბიჯში-მმგონი უხეშად გამომივიდა -ანა ხდება რამე?-ასე ცივად პირველად მოვექეი -არაფერი გიო,უბრალოდ გარეთ ძალიან ცივა თანაც ბავშვებიც აქ არიან და უხერხულია მე რომ გამომყვე-გავუღიმე,ცოტა შემეცოდა კიდეც