ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 4)

გემრიელად ერთმანეთზე ჩახუტებულებს გვეძინა მე და ლუკას, მას ჩემს წელზე ჰქონდა მოხვეული ხელი, მე კი მის მკერდზე მედო თავი..კარების ,,შემოგლეჯვის" ხმა გავიგონე. სწრაფად ავწიე თავი, ლუკამაც ჭყიტა თვალები, მაგრამ ვაი!! -თქვე ცუღლუტებოო!!-ყვირის ბოლო

მელანქოლიკი 8

სააბაზანოში ყოფნისას მამაკაცის სუნამოს ფლაკონს მოვკარი თვალი, ხელში ვიღებ და ბლომად ვისხამ ყელზე. დატუქსული პატარასავით უკან ვაბრუნებ დაუკითხავად აღებულ ნივთს და ლაზარეს სურნელით გაჟღენთილი, მის ჟილეტს ვიცმევ. ტელეფონი არ მავიწყდება. უკანასკნელად

მე მტანჯავს დარდი, მე ფიქრიც მტანჯავს!

მე მტანჯავს დარდი, და ვიცი ბევრი,იგივე გულის ტკივილით დადის...მე მტანჯავს ფიქრი, სხვას რომ არა აქვს,სხვას არც კი ესმის ეს ცრემლი რად ღირს!რამდენად მტკივა ყოველი სიტყვა,ღიმილთან ერთად ნათქვამი რაც მაქვს,რამდენად მტანჯავს უთქმელი სევდა,სევდა რომელიც

ფერადი დღიურები (II თავი)

სიჩუმე ჩამოვარდა, გოგონა ხედით ტკბებოდა, ბიჭი კი გოგოს ყურებით, ისეთი ნაზი და ლამაზი ჩანდა ამ წამს, ანგელოზსაც კი შეადარა, ცხოვრებაში პირველად ადამიანი ანგელოზს შეადარა... და იგრძნო რაღაც მარცხნივ, თითქოს ვიღაცამ მის გულს ძლიერ ჩასჭიდა ხელი, ეს კი

დაუნდობელი (11 დასასრული)

-სიზმრებში მე და ანგელოზები,ლამაზო...ამის შემდეგ კესოს ტკბილად ჩაეძინა.როგორც გაბომ ივარაუდა,კესო მალე გამოწერეს და წყვილიც დიდი მონდომებით შეუდგა კესოს ბარგის ჩალაგებას.გაბრიელმა მანამ იწუწუნა სანამ კესო არ დაითანხმა რომ ცოტა ხანი დაესვენა თავად კი

ნაკვალევი (1 თავი)

-დრაგ!... დრუგ!.... დრაგ!.... დრუგ!....-ისმის მძიმე სამხედრო ჩექმების ხმა. თითოეულ ნაბიჯს წინ უწრებს თვლა: - ერთი!.... ორი!... ერთი!... ორი!... - სამხედრო ფორმაში ჩაცმული ბიჭები მწყობრი ნაბიჯით მიიწვენ წინ -სდექ! - ისმის მეთაურის ბრძანება. სივრცეში

მტერი შემიყვარდა (თავი 11)

-ვერ გავიგე?! -თითქოს მომესმა ხმა. მაგრამ როცა გავიაზრე ფეხებმა კვეთა დაიწყო. -რაც გაიგე! -დაიყვირა ხმამაღლა და დათოს საფეთქელზე იარაღი უფრო მჭიდროდ მიადო. -მე ვარ ის ქალი რომელმაც ვითომ მიგატოვა! ვითომ მამაშენს მიუგდო შენი თავი და სხვა ქვეყანაში

210 (სრულად)

-ტეტს-ჰოუ-პაროლი მინდა-რა პაროლი?-ჩვენი პაროლი .-ვერ მივხვდი.-შენი მობილურიდან ვინმე რამეს რო მწერდეს, მე რო ეჭვი შემეპაროს ხო უნდა გავარკვიო შენ ხარ თუ არა, ჰოდა ჩვენი პაროლი მინდა .-ა ჰო რავი, მოიფიქრე. -მოვიფიქრო? -ჰო.-210?.......-ნუც რამე

ისევ შენ...

უნივერსიტეტიდან ადრე გამოვედი და სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექი, სადაც დედინაცვალი მელოდა. დედაჩემი 14წლის ასაკში გარდამეცვალა და მამა კი სამუშაოდ არის გერმანიაში წასული. ჩემი დაქალის დამწვარ სახლს ჩავუარე რომელთანაც უამრავი მოგონება მაკავშირებდა.

ტიტები ; არ დაგთმობ

არ დაგთმობ გამინათე ეს სავალი გზები, ნუ დამტოვებ,მხოლოდ ამას გევედრები, შენი ხელით გამიკვლიე გზა, არ დამტოვო მე არ მინდა სხვა... როცა შავ ცას თეთრი მთვარე დაამშვენებს, მე შენს ყელს ჩემი კოცნით ავაჭრელებ, და როცა დილით მზე შენს სახეს ათბობს, მე