სამყაროს კარი (სრულად)

ერთიდან,ათის თქმამდე, თვალდახუჭული ისევ იქ ვარ, სიმწვანეში ჩარგულ ძველისძველ სახლში და,გასაღებს ვარგებ სამყაროს კარს.. სიმშვიდე მოდის..

ზღვარს მიღმა (თავი მეათე)

- ჯეისს თმაში თითები შეუცურა, თვალდახუჭული მიჰყვა კოცნებით მის ყელს, ტუჩებამდე მიაღწია, თვალი გაახილა და ცისფერის მაგივრად შავი თვალების ელვარებას რომ შეეჩეხა სახე შეეცვალა ...

სიცრუე რომელიც არ ვიცოდი 01

პროლოგი -ხომ იცი ნეა რომ მასთან ვერ იქნები, არ შეგიძლია. სულ რომ არაფერი ერთმანეთს ცოცხლად შეჭამთ. -გეყოფა ანანო გეყოფა. ეს ჩემი ცხოვრებაა გასაგებია? ყელში ამოხვედით ყველა ვინც თვლით რომ საშინლად მოვიქეცი როცა ის შემიყვარდა.

მე ვცხოვრობ იქ სადაც

მე ვცხოვრიბ იქ სადაცა არ ცორვობს უფალი მე ვცხოვრობ იქ სადაც ფულია მკურნალი

მუზეუმში [მინი ისტორია]

რა ხდება როცა შენთვის ეკრანებიდან ცნობილ სახეს რეალობაში, შემთხვევით შეხვდები? არც მე ვიცოდი, მანამ სანამ იტალიაში 2 კვირით წასულს მისი ხმა არ ჩამესმა ყურებში. ბოტიჩელი მიყვარს, იმიტომ რომ შენი თავი გამაცნო...

"ზიგარა"

-გამწყვიტა წელში ამ ოხერმა,უჰ,- სიმწრით წამოიძახა ზიგარმა. -ცოტაც გაუძელ,ზიგარ,ცოტაც,-ვეცადე სიტყვით მაინც დავხმარებოდი,სხვა მეტი არაფერი შემეძლო.

"თალასა"

ზღვის სანაპიროზე ვიჯექი და ვუყურებდი ნარინჯისფერ მზეს,რომელიც ნელ-ნელა ეპარებოდა ზღვას და ურცხვად აპირებდა მის მკლავებში ჩაძინებას. მონუსხული შევყურებდი სამყაროს სასწაულს.

დონ კიხოტის გამზირზე დონ კიხოტი აღარ ცხოვრობს

გათენდა... გათენდა და სანჩო მის მეზობელ დონ კიხოტს ეძებს, რათა გაიგოს: დონ კიხოტსაც წამოუღოს მაწონი მემაწვნე მანანასგან თუ არა ...ისეთი დღეა, რომ მზე წითლად ანათებს და დონ კიხოტის გამზირის ბოლოს, რომ უმოქმედო ქარის წისქვილი დგას, უბრალოდ დგას, ვერ

ასეთი რა ნიავია

რა ნიავია რა ნიავია ესეც რომ ფასიანია რა ნიავია რა ნიავია ფურცელი ცრემლად რომ ნამიანია

და დავწერ ნახატს

მე ამ ლექსით იმ ნახატს ვხატავ რასაც სხვა დროს ვეღარ დავხატავ მე ამ ლექსით იმ სათქმელს გეტყვი რასაც ულევ გრძნობებად ერთვი მე ეს გრძნობა ისე შორს მიმაქვს სხვა სამყაროდან ჩემთან გბიძგავს ამ სამყაროს მზე სხვა ფერია თითქოს მინდა და მე მჩვევია