მელანქოლიკი 11 (დასასრული)

თორნიკე ხელებს შლის და მზადაა ხმამაღლა იყვიროს, რომ ბედნიერია. ამას უთქმელადაც ვატყობ. -ბედნიერი ხარ! -ბედნიერი ვარ!

ეტლი 3

დღეები წამის უსწრაფესად გადიოდა,იმ უბედურ დღეებს როდი გავდა რომლებიც მიიზლაზნებოდნენ და წინ არაფერს მახვედრებდნენ.ყველაფერი შეიცვალა როგორც ზღაპარში.დანიმ ყველა ჩემი ოჯახის წევრი დაახლოვა ახლა ჩემი მშობლები მხოლოდ სამსახურით კი არა შვილებიდაც

გარდაქმნა 10

გვიან გაახსენდა პატარა კოლოფი ნიამ ხელში სწრაფად რომ შეაჩეჩა, ფრთხილად გასნა და ძალიან პატარა, ვარდისფერი წინდების დანახვისად ჯერ გაეცინა, მერე უკვე ჩაძინებულ ნიას გადახედა და პირველად იგრძნო რაღაც აუხსნელი, შეუდარებელი რამ , რომელსაც სახელი ვერ

არის დღეები დედას ვუკვდები...

არის წამები, არის წუთები, როცა ცხოვრებას ჯიბრში ვუდგები... არის წუთები ღიმილს ვუნდები, არის დღეები დედას ვუკვდები!

გატაცება. თავი 7.

ჯანდაბა! საკუთარ ბედს ვიწყევლი! გაქცევა მინდოდა? არაფერი გამოვიდა. სიკვდილი მინდოდა? არაფერი გამოვიდა. რაც არ უნდა მინდოდეს, არაფერი გამოდის. ეს მაგიჟებს!..-როგორც ხედავთ მოვიყვანე.-თქვა პოლიციელმა და მანქანასთან ერთად დავდექით წრეზე,ხელით

ლევან კაპანაძე----ანას

ზარი დაირეკა სკოლაში ხმაურია, სკლასო ოთახში ვლავ აურზაურია. ანბანი დაგიწყია, კალამი აგიღია რვეულის წაღება კვლავ დაგვიწყნია.

ნაკვალევი (5-6 თავი)

მეხუთე თავი რამდენიმე დღეში სალომე წავიდა ბებიასთან დასასვენებლად და დაიწყო ჩემი წამებაც. ვერ ვისვენებდი, ვშფოთავდი. ჩემი დაძაბულობა ბოლოს მამუკამაც კი შეამჩია. - რა გჭირს, შე-ჩემა აღარ იტყვი? - გაბრაზდა ის, როცა კარგა ხნის საუბრის შემდეგ შეამჩია,

აფერისტია ბედნიერება (1)

ხანდახან ვფიქრობ, რა უცებ შეიძლება, ამ ქვეყანაზე იცინო და ასევე რა უცებ შიძლება, იტირო. თითქოს ურთულეს რამეს წარმოადგენს მარადიული ბედნიერება. ბედნიერებას ყოველთვის პატარა, უპაწაწინეს წვრილმანებში ვხედავდი და დღესაც ასეა როგორც ადრე. არასდროს ყოფილა

მოლოდინი

დიდხანს მელოდა თურმე. არ დაურეკავს.. უბრალოდ იდგა სადარბაზოსთან კედელს მიყრდნობილი და სიგარეტს ეწეოდა.საშუალო სიგრძის თმები ჩამოშლოდა,რომელიც სახეს უფარავდა. შიგადაშიგ თუ ამოიხედავდა და გამვლელებს აკვირდებოდა. მანქანა გავაჩერე თუ არა დავინახე

ჩამკიდე ხელი (3)

-ერთი მაგათი დედაც...ამოიბურტყუნა და გვერდი იცვალა. -ასე არა?...თავისთვის ჩაილაპარაკა ლიკამ და ხმამაღლა დაიძახა ჩაპას სახელი.ძაღლიც წამში საწოლზე იყო შემხტარი და გაოცებულ ანის სახელს საყვარლად ულოკავდა.მის უკან კი ლიკა კისკისებდა,და