შემოდგომები...

ფოთლები დაიწყებენ ხოლმე გაზაფხულზე ზრდას და იფერებენ მზის სხივების ალერსს. მერე ზაფხულის ნიავში ახმაურდებიან…გაიძულებენ შეამჩნიო. აგვისტოს ბოლოს იგიჟებენ თავს და სანამ სექტემბერი დადგება იწყობენ დაუვიწყარ დღეებს. მერე მოდის შემოდგომა,ჰოდა ფოთლებიც

ჩემი არ გეშინოდეს! (თავი 2)

ადამიანებს სახეზე მიეხატათ ბედნიერი ღიმილი, მე კი ვერც ფუნჯი მშველოდა და ვერც კალამი. პაბლო პიკასოს ნახატებს დავემსგავსე, რომლის თვალები სევდისგან ბრწყინავს, მოწყენილი ღიმილი კი სულ სხვა რამეზე მიგვანიშნებს.

პეპლებიანი სიყვარული

დღეს რომ მითხარი დროს ვერ უძლებს სიყვარულიო მივხვდი ,რომ დასასრულს მაპარებდი და გადავწყვიტე დამეწერა იმ სიყვარულზე ჩვენ ,რომ არასოდეს გვქონია და ვიბრალებდით და იცი რას მივხვდი ? დასაწერი,რომ არც არაფერია. ჩვენით მხოლოდ დავიწყებ და გაგრძელებით კი

ქიმიური მუხტი [1]

ჯერ მხოლოდ ერთი წელია რაც მარტო ცხოვრების სიძნელეს შეეჭიდნენ ბელა და ლელა. არ უნდოდათ ბებიის დატოვება, მაგრამ სხვანაირადაც არ გამოდიოდა, უნდა ესწავლა. საკუთარი შესაძლებლობებით ჩაირიცხა თსუ-ს ფილოლოგიის ფაკულტეტზე,

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 4)

გემრიელად ერთმანეთზე ჩახუტებულებს გვეძინა მე და ლუკას, მას ჩემს წელზე ჰქონდა მოხვეული ხელი, მე კი მის მკერდზე მედო თავი..კარების ,,შემოგლეჯვის" ხმა გავიგონე. სწრაფად ავწიე თავი, ლუკამაც ჭყიტა თვალები, მაგრამ ვაი!! -თქვე ცუღლუტებოო!!-ყვირის ბოლო

მელანქოლიკი 8

სააბაზანოში ყოფნისას მამაკაცის სუნამოს ფლაკონს მოვკარი თვალი, ხელში ვიღებ და ბლომად ვისხამ ყელზე. დატუქსული პატარასავით უკან ვაბრუნებ დაუკითხავად აღებულ ნივთს და ლაზარეს სურნელით გაჟღენთილი, მის ჟილეტს ვიცმევ. ტელეფონი არ მავიწყდება. უკანასკნელად

მე მტანჯავს დარდი, მე ფიქრიც მტანჯავს!

მე მტანჯავს დარდი, და ვიცი ბევრი,იგივე გულის ტკივილით დადის...მე მტანჯავს ფიქრი, სხვას რომ არა აქვს,სხვას არც კი ესმის ეს ცრემლი რად ღირს!რამდენად მტკივა ყოველი სიტყვა,ღიმილთან ერთად ნათქვამი რაც მაქვს,რამდენად მტანჯავს უთქმელი სევდა,სევდა რომელიც

ფერადი დღიურები (II თავი)

სიჩუმე ჩამოვარდა, გოგონა ხედით ტკბებოდა, ბიჭი კი გოგოს ყურებით, ისეთი ნაზი და ლამაზი ჩანდა ამ წამს, ანგელოზსაც კი შეადარა, ცხოვრებაში პირველად ადამიანი ანგელოზს შეადარა... და იგრძნო რაღაც მარცხნივ, თითქოს ვიღაცამ მის გულს ძლიერ ჩასჭიდა ხელი, ეს კი

დაუნდობელი (11 დასასრული)

-სიზმრებში მე და ანგელოზები,ლამაზო...ამის შემდეგ კესოს ტკბილად ჩაეძინა.როგორც გაბომ ივარაუდა,კესო მალე გამოწერეს და წყვილიც დიდი მონდომებით შეუდგა კესოს ბარგის ჩალაგებას.გაბრიელმა მანამ იწუწუნა სანამ კესო არ დაითანხმა რომ ცოტა ხანი დაესვენა თავად კი

ნაკვალევი (1 თავი)

-დრაგ!... დრუგ!.... დრაგ!.... დრუგ!....-ისმის მძიმე სამხედრო ჩექმების ხმა. თითოეულ ნაბიჯს წინ უწრებს თვლა: - ერთი!.... ორი!... ერთი!... ორი!... - სამხედრო ფორმაში ჩაცმული ბიჭები მწყობრი ნაბიჯით მიიწვენ წინ -სდექ! - ისმის მეთაურის ბრძანება. სივრცეში