რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 6)

-ცოტნე- მთელი ძალით შენგრეული საავადმყოფოს კარი, ძრიალით მიასკდა კედელს. კარში ცოტნე შემოვარდა შეშლილი სახით. ისიც კი აღარ ახსოვდა, ჯონისთან ლაპარაკის შემდეგ, როგორ გამოვარდა სახლიდან და აქამდე როგორ მოვიდა. თავში მხოლოდ თიკოს სახელი უტრიალებდა.

კბილების ფორმას იმაზე მეტის "თქმა" შეუძლია თქვენზე, ვიდრე

ლაქლაქა, ხმაურიან და მხიარულ ადამიანებს აქვთ. ზოგჯერ აგრესიულები და თვითდაჯერებულებიც არიან და არავის რჩევას არ უგდებენ ყურს. ხშირად ყბის ასეთი ფორმა ქალებს აქვთ. თუ ადამიანს კბილები ოდნავ აქვს გამოწეული,...

გამორჩეულები - 4

უცებ მანქანისკენ წავიდა და იქიდან ჩისქეიქის უზარმაზარი ორსართულიანი ტორტი გადმოიღო, ანას ხელებში შეაჩეჩა, უბრალოდ ეს მინდოდა მომეცა და გემრიელად მიირთვიო დაუბარა. ლოყაზე აკოცა და წავიდა. ანა იდგა უზომოდ ბედნიერი და გაურვეველი სახით.

მოხუცის სიტყვა

როცა დაიწყო ცხოვრება და გაიზარდე შენ შენი თავი თავს აღარ გავს აღარ ჩერდება ეს გული სულ სხვას გთხოვ,შენ ცდილობ დაემორჩილო მას სული რომ სულ სხვას გეძახის შენ ვეღარ არჩევ ხმას როცა დაიწყო დიდი ფიქრი შენმა გონებამ შენ ხომ ბევრ რამეს ეხლა იგებ ეს

ცხოვრება გრძელდება 7

ნინიმ საავადმყოფოს კარი პირველმა გააღო და დერეფანში სირბილით შევარდა, უკან მეგობრები მისდევნდნენ, გზად პირველივე შემხვედრ თეთრ ხალათიანს მივარდა ნინი და ახლად მოყვანილი ბაჩო კილაძის ადგილსამყოფელი იკითხა, თეთრ ხალათიანმაც იმ პალატისკენ

ბედნიერება გაზიარებით (40)

ყველას ნერვიულობა ეწერა სახეზე და ახალი ადამიანის მოლოდინი. _ნეტავ როგორია? გოგოა თუ ბიჭი? აჰ, როდის დაიბადება, როდის ავიყვან ხელში, - ბუტბუტებდა გვანცა და ნერვიულობისგან ლამის თითები დაიმტვრია.

ჩემი ! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (3)

-აუუუ იცი რააა ? ძაანმიყვარხარ -აჰაჰა მეც ძაან მიყვარხარ ხო იცი -ხოო ვიციი .... -აუუუ მალე მთავრდებააა.... და მერე.. -სამი თვე ვეღარ შევხვდებით ხო ? -არა გოგო ხო გავგიჟდი უშენოდ -ოჰ ... გაგიჟდება ბიჭი -კაი ღადაოობ ? შენ არმოგენატრები ხო შე

"ს ა მ ი ზ ნ ე"!-5

თანახმა ვარ! ვთქვი და სისუსტე ვიგრძენი მუხლებში,ძალა აღარ მქონდა და...გონება დავკარგე გონს რომ მოვედი, დევიდის ოთახში მის საწოლში მეძინა, თვალი გავახილე და იქვე ტუმბოზე დადებულ საათს გავხედე უკვე 12საათი იყო.რამდენიხანი მძინებია ვთქვი და საწოლიდან

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (დასასრული)

მივეპარე ჩუმად ზურგიდან, მოზღვავებული ემოციები დავაკავე, სამი ნაბიჯის დაშორებით გავჩერდი და მისთვის სრულიად მოულოდნელად დავიწყე საუბარი, რადგან მინდოდა ამ გაუგებრობისთვის ბოლოს და ბოლოს მომეღო ბოლო და ჩემი გრძნობები, რომლებიც მტანჯავდა

უადრესატო წერილი

ვიფანტები ...ვიფანტები უწესრიგოდ ისე,როგორც ციფრები შიზოფრენიკის საათიდან... შუშის კედლის მიღმა ჩამწყვდეული ისრების მარიონეტად ქცეულ ციფრებივით ვარ ამ ვერ მოშორებულ ფიქრებთან. სრულიად მარტო.. . ჩახვეული ფრაზებით ...