სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი ( თავი 1)

დილით ძველი ხის ფანჯარიდან შემოჭრილ სხივებმა შვიდზე გამაღვიძა, მზის სხივები პირდაპირ თვალებში მესობოდა. თვალები ძლივს – ძლივობით გავახილე და გვერდითა საწოლზე მშვიდად მომძინარ დედას გავხედე. მაშინვე ავდექი და ჩემი ტყის ტანსაცმელი ჩავიცვი. მართალია

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (3)

- არამარია ანამარია ფიქრებში გართული ვიყავი როდესაც ლუკას ხმა შემომესმა. - ახლაცთუ რაიმე საშინელების თქმას აპირებ ჯობია გაჩუმდე რადგან უკვე საკმარისად აუტანელი გახდი ჩემთვის. - მართლა? მეკი მგონია რომ ძალიან მოგწონვარ. - ისევ

ნიღბიანი გოგონა ანუ ძიძა? -2-

ჩემი ხელი მის ტორებში მოვაქციე და შინ შევიპატიჟე.კაცი მტკიცე შეხედულებისა იყო სერიოზული სახით დაიკავა ადგილი დივანზე და მკითხა ეკოზე. -მამიკო-სიცილით გაიქცა თმა აბურძგნული და ლოყებშეწლითლებული ახლადგაღვიძებული გოგონა მამასთან. -როგორ მანერვიულე

ვაკანსია სიყვარულით (1)

ვცხოვრობ თბილისის ერთ-ერთ გარე უბანში, მყავს პატარა ძმა და მშობლები. არაფრით გამოვირჩევი და განვსხვავდები სხვებისგან, შემიძლია ვთქვა რომ ძალიან პატიოსანი და ჭკვიანი ვარ. სკოლაში არც ისე კარგი სახელი მაქვს მათი თქმით ^პირშიმთქმელი რეალისტი არარაობა

გულს სტკივხარ ადამიანო (ნაწილი 1)

აი როგორც იქნა გავხდი სრულ წლოვანი უკვე დიდი ვარ უკვე გავიზარდე სადაცაა ეროვნული გამოოცდები დამეწყება და ვიმედოოვნებ როომ გავხდებიი სტუდენტიც ჰმ დრო მალე გავიდა გამოცდებმა წარმატებიით ჩაიარა ქულებიიც ნორმალურიი,

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 3

რესტორანი ძალიან მყუდრო და ლამაზი აღმოჩნდა,ჩემს დანახვაზე მათე ფეხზე წამოდგა და შემეგება. -შეუდარებელი ხარ ემილი-მაგიდასთან მიმიყვანა,სკამი გამომიწია და დამსვა,თვითონაც მოპირდაპირე მხარეს დაჯდა-რას მიირთმევ ემილი? -არ ვიცი შენ გადაწყვიტე,გენდობი.

ნათელი წერტილი (4 თავი)

პორტში რამდენიმე წუთში მივედით. - მისტერ კლოდ, როგორ მიხარია თქვენი ნახვა, არ ვიცოდი სტუმრობას თუ გეგმავდით! - მხიარული სახით შეგვხვდა გემის კაპიტანი. - არც ჩვენ, მოულოდნელად გადავწყვიტეთ. ცოტა ხნით შეგაწუხებთ. - თვალი ჩავუკარი და გემბანზე ავედით.

"ს ა მ ი ზ ნ ე"!-2

_თაკო რამოხდა? _ლინდა შენთან ვარ, სახლთან!აუცილებლად მოდი!ცუდი ამბავ.....ხმა გაუწყდა.ტელეფონი გათიშა ღიმილი სახეზე შემაშრა თვალები ამიცრემლიანდა რა მოხდა?ჩემები.... ჩემები.... გოგოებს სასწრაფოთ დავემშვიდობე და სახლისკენ ავიღე გეზი

სულის ვარდო! (5)

ღამე ჩაბჟირებულმა ვიბრაციამ გამომაფხიზლა. რა უღმერთობაა ძილი მაინც მაცადონ. საცოდავად მივწვდი ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს და მწვანე ღილაკს მალევე დავაწექი, თორემ ვიბრაცია ეგრევე ტვინში მირტყავდა. -გისმენთ- ძილისგან ხმა ჩამხლეჩვოდა -კარები გამიღე

მტერი შემიყვარდა (თავი 3)

მანქანიდან გადმოვედი. ბიჭებიც გადმოვიდნენ. ოთხივე შენობის წინ გავჩერდით. სამ სართულიანი იყო. კედლები არ ქონდა. უბრალოდ იატაკი და ბოძები. იქაურობა შიშს მოჰგვრიდა ყველას. წინ მე გავიჭერი, ვითომ რამის თავი მქონოდა, მაგრამ შიში დავძლიე. უკან ბიჭები