ერთი ღერი

სიგარეტს ვუკიდებ... პირველი ნაფაზი ნეტარებაა. კვამლს ფილტვებში ხუთ წამამდე ვიჩერებ და თვალ დახუჭული, თავ აწეული ვუშვებ ზემოთ, ცისფერი ცისკენ, რომელზედაც ლამაზად მშვენდება თოვლივით თეთრი ღრუბლები.რამდენადაც შორს უნდა ვიყო ქაოსისაგან

შავი და გალაქტიკები (1)

ისეთ ხასიათზე ვიყავი მაკა არ მეკარებოდა. ვერვიტანდი ასეთ ხმაურს .სულ გინების მანქანების და ყიყინის ხმა ისმოდა - კაიმაკა რა - ელენე დედი პლეხანოვზე ცხოვრობენ ჩემი გოგოები დათან კარგი ადგილია - რითია დედა კარგი ისეთი ხმაურია თავი გამისკდა ჩემი

ტრამალის აჩრდილი -2-

აქამდე თუ პაწაწინა ჭირვეული პრინცი არ მაძლევდა დაძინების საშუალებას ახლა,მის ოჯახზე ფიწრები არმაძლევდა მოსვენებას.უამრავი კითხვა მქონდა თუმცა ბოლოს გავუეყერი ჩემს თავს "ქეთრინ,არარის შენი საქმე სხვისი ცხოვრების გარჩევა როცა შენი ცხოვრებაზევერ

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 2

სიმართლე გითხრათ წყლიდან რო ამომიყვანეს საერთოდ არ გავთიშულვარ, მაგრამ ცოტა მეც წავიმსახიობე და უგონო მდგომარეობაში მყოფი ადამიანივით გავწექი -თორნიკე რა მოუვიდა?.- შეშინებულმა იკითხა ნატამ -არაფერია, ერთყობა წყალი გადაყლაპა.- თორნიკეო ნეტა ვინა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი VII)

დილა. მარიამმა თვალები ნელნელა გაახილა, მიხვდა ისევ მანქანაში იყო, ზედ დაიხედა, ზურას თბილი ჟაკეტი ეფარა, თვითონ ბიჭი კი საჭესთან იჯდა. ზურამ დაჟინებული მზერა იგრძნო, წინა სარკე ხელით გაასწორა და მარიამს ღიმილით სარკისანვე გახედა. - როგორ გეძინა?-

წვიმის ერთი წვეთი (სრულად)

“…მწარეა ცხოვრება, მაგრამ ტკბილი, რთულიც და ადვილი. ალბათ ლამაზი, არ ვიცი... რთულია აღწერო ის... იდუმალია, შავი ყუთია... ამუხსნელი ამოცანა?.. ვერ მიხვდები მის მომდევნო ნაბიჯს, მაგრამ ის იცი რომ მის ნაბიჯს-ნება სურვილს აუცილებლად არა, ძალაუნებურად

იდუმალი ...

ღამეა.ცივა.თუმცა გაძლება შეიძლება.ეს სიცივე იმ ღამის სიცივესთან რა მოსატანია.ის ღამე ძალიან ცივი იყო.შენმა სუსხიანმა ხმამ ადგილზე გამაქვავა.აქამდე ჩემი სახელი ასე არ გითქვამს.შენი თვალები ასეთი უემოციო პირველად ვნახე.გახსოვს რა

დუმილი, ვით სამარე... (დასასრული)

ბუმბულივით ამჩატებულმა ვილმამ, შვილიშვილ ვილმასთან ერთად დატოვა სამხატვრო გამოფენის შენობა და ბედნიერებისგან ისეთი ბურუსი ჰქონდა თავში, რომ დიდი მანძილი გაიარა და პატარა ვილმას კითხვები არც კი გაუგონია.ბები კარგად ხარ? რა ხდება აღარ გინდა მითხრა?

გზა რომელიც შენამდე მოდის (5)

-უუჰ, არ თქვა, ზღაპრულად.შენ?-ამოღერღე. მე მართლა კარგად ვარ.-საღამოს დაგირეკავ და მოგიყვები. ახლა წავედი საავადმყოფოში მივდივარ ლუკა უნდ ვნახო და ხვალ კახას სასამართლოა.-ლუკა ვინაა გოგო? ან რა კახას სასამართლო მეხუმრები? -არა მართლა. დღეს მოგიყვები

ბედნიერების ექვსი თვე : ისევ ერთად (სრულად)

-კატო გეყოს, ჩემი გაჭირვება მაქვს მე რა-ამოიბუზღუნა. -რა ხდება? -რა მიხვედრილი ხარ-მწარედ ჩაიცინა.-ნორმალურია ამ დროს და ასეთ ვითარებაში ეგრე რო მომეწეპე? მიიწი ცოტა იქეთ... -ოჰ მაგაზე არ იჯავრო.ისეთი დაღლილი ხარ , ძალიანაც რომ მოინდომო, მაინც