გარდაქმანა (7 ნაწილი)

არასდროს უყვარდა მსგავსი გაურკვევლობები, არც სურპრიზებზე გიჟდებოდა ალბათ იმიტომ, რომ ყოველთვის ეშინოდა ახალი ეტაპის, არასდროს უყვარდა რაიმე ახალის დასაწყისი.. ძალიან ცუდს უგრძნობდა გული, ვერც გადაღებას დაუდო გული, გასახდელში უაზროდ იტირა კიდეც..

მთავარია მოინდომო და მიზანს ყოველთვის მიაღწევ (3)

მთელი გზა ლიკას იმას ვუმტკიცებდი ,რომ არანაირი პრობლემა არ შეექმნებოდა "ბატონ ანდრეასთან" -კაი რა ლიკუნ რა ...პერანგების მეტი რა ექნება,დიდი ამბავი თან ძალით ხომ არ მინდოდა -მეც მაგას ვამბობ ყველანაირ შარს შენ,რომ აწყდები

გაცნობის საიტი -2-

გიო:-მომენატრე. დეა:-მართლა?-ვცადე ცოტა გავკეკლუცებოდი ბიჭს. გიო:-რას შვრები? დეა:-ახლა გამოვედი სამოთხიდან,შენ? გიო:-გადასხმა გავიკეთე. დეა:-კარგია,გამოკეთდები.

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 4)

მისი ხნა ზარივით ჩამესმოდა ყურეში და სმენას მიკარგავდა. ხელები ყურებზე ავიფარე. ლადომ კი ერთ მაჯაზე წამავლო ხელი და დაბლა ჩამოსაწევად დამეჯაჯგურა. წამით საჭე უყურადღებოდ მიატოვა და დავინახე როგორ მიჰქროდა ჩვენი მანქანა მთელი სისწრაფით გამხდარი

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (6)

ამჯერად ბნელი ოთახისთვის ვეღარ გაიმეტეს. ოთახში სამი მეტრის სიმაღლეზე პატარა სარკმელი იყო გაჭრილი, საიდანაც ცერად შემოდიოდა სინათლე. რბილი საწოლიც იდგა, ისეთი არა როგორშიც მიჩვეული იყო, მაგრამ სულ არაფერს ნამდვილად ჯობდა. როცა ცივ და მაგარ იატაკზე

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 3)

– გიო! ლილე! ეს დათოა მამათქვენი! – გვითხრა დედამ აკანკალებული ხმით მედა გიო გაკვირვებული შევცქეროდით ჩვენ წინ მდგარ მამაკაცს. თვალებიდა ცრემლები ჩამომივარდა და ტირილი მომინდა მაგრამ არა.. – ვინააა? – გაკვირვებულმა შეხედა გიომ დედას – მამათქვენია

მოჯადოებული... (თავი 1)

კმაყოფილმა შევავლე ჩემს ანარეკლს თვალი სარკეში და ფართოდ გავიღიმე..-დღეს საუკეთესო დრო გაატარებ მარიამ,საუკეთესოს....ჩემს თავსს ვამხმნევებდი და თან კმაყოფილების ღიმილი არ მშორდებოდა სახიდან.ამ ფიქრებში ვიყავი,როდესაც კარზე კაკუნი გაისმა და ნუკამ

Вы не придет (სრულად)

თორნიკე ზაფხულის ტკბილი მოგონება. მიყვარს ქუთაისი საშინლად მიყვარს და ალბად ყველა მათგანს უყვარს სულ სხვანაირი ხალხია თბილი ტკბილი და ასე შემდეგ. ქუთაისი ზაფხულის ტკბილი მოგონებაა ჩემს დაქალთან ვიყავი ერთი თვით წასული ძალიან ბევრი ბავშვი გავიცანი

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (7 ნაწილი)

სიხარულით წავედი ლაბორატორიულზე იმ იმედით, რომ მას ვნახავდი, მაგრამ არ მოვიდა დღეს საერთოდ. ლექციების შემდეგ ისევ ეზოში შევიკრიბეთ მე და თომა, ბაბი და ჯონი, წამოგორდნენ ბიჭები გაზონზე, გოგონებს კი მათ მკერდზე გვედო თავები. უხასიათოდ ვიყავი, დანიელზე

ისევ შემიყვარე (9)

თავს არაჩვეულებრივად ვგრძნობდი,მახარებდა ის ფაქტი,რომ ალეკოს ძალიან ვუყვარდი,თავს არ ვუტყდებოდი თორემ მეც მიყვარდა,მაგრამ არ ვაპირებდი ჯერ ამის გამხელას,მაბედნიერება მისი ხმის გაგონება და მისი ყოველი ნათქვამი მიყვარხარ. ჩემში სასწაულ ემოციას იწვევდა