იღბლის კერა ნანგრევებში(4)

–ბევრჯერ მიფიქრია მაგაზე, რა ჯობდა, ეს ყველაფერი საერთოდ არ ყოფილიყო და ტკივილის გარეშე მეცხოვრა, თუ მაინც გამომეცადა და ამის საფასურად ტკივილი გადამეხადა,–დაიწყო დაჩიმ,–და ყოველთვის,–ხმა გაებზარა მას,–ყოველთვის ერთსა და იმავე პასუხამდე მივდივარ,

წამო წავიდეთ

წამო წავიდეთ მითხრა ჩურჩულით სიომ უეცრად გააღო  კარები, ნუ ზიხარ მარტო შენს წყვდიადში ცხოვრების ნაბიჯებს ძლიერ მიადგი.

ისევ აქ (თავი 3)

-ლოთივით ნუ მელაპარაკები, მე არასდროს ვსვამ იმდენს რომ დავთვრე -იქამდე სანამ ქალაქს გავიცნობ, მერე შენს ცხოვრებისეულ ჩვევებს დაუბრუნდი, ოღონდ ახლა არა, დამპირდი -ოჰ,როგორ მძულს ეს საუბარი. კარგი, ყოველ დღე გამოვნახავ დროს, ასე მალე დავასრულებთ

მხოლოდ ღმერთმა იცის ( საცდელი)

საკმაოდ რთული ოპერაცია, შეასრულეს ერთ-ერთი დასახლება იხსნეს ტერორისტებისგან ეს მისი ბოლო მისია, გახლდათ აშშ- ში ხუთწლიანი მოღვაწეობა იქ დაასრულა და ახლა სამშობლოში ბრუნდებოდა თავის დანაყოფთან ერთად. ქუჩებში გამოფენილიყვნენ მთელი მოსახლეობა და

სიგარეტის კვამლში

რავი ხალხო რა გითხრათ ცოტა ჩამოვშორდი ყველაფერს რაც მიყვარს მაგრამ ლექსების წერა თუმდაც არ გამომდიოდეს მაინც მეწერება

მდინარეში ნაპოვნი სიყვარული

–ლია დეიდა იმ კაცებს გადაეცი, გოგო ქართველია და დაიკარგეთ აქედან–თქო. ქალმაც უჩუმრად გაიხურა კარი. –ვინ კაცები, გამაგებინეთ ვინმემ რამე. რა ხდება საერთოდ. – წამოჯდომა ცადა გოგონამ, მაგრამ თავი ისე სტკიოდა, რომ მაშინვე გადაიფიქრა

გზა-კვალი

არც თუ ისე დიდია წუთისოფლის გზა-კვალი. გზის ბოლო კი ორგვარი, ხან კარგი, ხან ცუდია.

მისი ქალიშვილი ( მეორე)

_ნეტავ არასდროს დამედგა ამ სახლში ფეხი იასე!_ ვიცოდი ახლაც კი გულს მოვუკლავდი ამ სიტყვებით.

მისი ქალიშვილი ( მეორე)

_ნეტავ არასდროს დამედგა ამ სახლში ფეხი იასე!_ ვიცოდი ახლაც კი გულს მოვუკლავდი ამ სიტყვებით.

მისი ქალიშვილი ( მეორე)

_ნეტავ არასდროს დამედგა ამ სახლში ფეხი იასე!_ ვიცოდი ახლაც კი გულს მოვუკლავდი ამ სიტყვებით.