მეწვიმე

გრძნობისგან დაცლილს ამესახე მიმკრთალ ღიმილად...

ხანდახან

მგონია არც ვარ და ჩემს ამბავს ვიღაც იგონებს

ნანგრევები

მე დავიღალე და გული ჩემი მოჰგავს ნასახლარს

დასაწყისი

-ნინაა შეე უხეირო ქალოო თავი დამანებეე- კარების გაღებამდე იცოდა ვინც იქნებოდა, ან ვინ უნდა ყოფილიყო? მხოლოდ ნინა თუ ესტუმრებოდა ნერვებს მოუშლიდა და წავიდოდა, მაგრამ მაინც ძალიან უყვარდა.

შუშის ფარდა (სრულად)

შუშის ფარდის უკან მყოფს გიღიმიან, იმის მიღმა სრულიად უცხო ბრბო გელოდება. ამ ფარდას თუ გასცდი, უკნიდან ტყვიებივით მოგსდევს ბღვერა.

ენცოპალოფათია (2თავი)

დამიკარგავს. მეორე შეხვედრა თუ გახსოვს ჩვენი? დღესაც კი მრცხვენი იმ დღის. მიუხედავად იმისა რომ არაფერი მახსოვს ნაინც ვგრძნობდი შენს თბილ დამოკიდებულებას ჩემს მიმართ. არ ვიცი რატომ მაგრამ დილით როცა შენს სახლში გავიღვიძე თავი შინ მეგონა ისე

პატარა ლოლას დღიურებიდან (თავი 1)

სამშობლო, რომ დავტოვე მაშინ მივხვდი რას გრძნობდა დედაჩემი, როცა სხვა ქვეყანას შეაფარა თავი და გახდა „ემიგრანტი“. არვიცი, რატომ წამოვედი, რატომ ავიკიდე ამხელა ტვირთი, მაგრამ იმ მომენტში, იქ სუნთქვა გაუსაძლისი იყო ჩემთვის, გავიქეცი, ალბათ ეს სიტყვა

მარტო' სული 12 თავი

-აუ ყავა გამიკეთე რააა -არ მაქვს! -ჩემზე ისევ გაბრაზებული ხარ? -შენი აზრით?

ცარიელი სივრცე თავი 1

ყვირილი თავისით წასკდა ბაგეებს. _ლილიკო, გაახილე თვალები, შვილო! ლილიკო! მიშველეთ! სწრაფად, უშველეთ!_ოთახში შემოცვივდნენ ჯერ შეშინებული უფროსი პაპუნა ბერაია მერე ხუთი,ათი და თხუთმეტი კაცი

სამყარო და მისი სიმძიმე

სამყარო თითქოს უსასრულო სივრცეა, სადაც ყველაფერს თავისი ადგილი აქვს – ვარსკვლავები ანათებენ, ქარი ქრის, სიცოცხლე იბადება და კვდება. მაგრამ ამ სიმდიდრეში ხშირად იმალება სიცარიელე, რომელიც დაუნდობლად გვესხმება თავს.