ნოემი

ფანჯრებ დაკეტილ ოთახში საწოლზე პირქვე დამხობილი გდია და საზიზგარ გულისამრევ შეგრძნბებთან ბრძოლისგან ძალაგამოცლილს თავბრუსხვევა არ ანებებს თავს.ნეტავ გუშინ მერამდენედ თქვა ,რომ ყველაფერი დაასრულა,არადა თავადაც იცის ვერასოდეს ვერაფერს დაასრულებს

დამპალი ქალი

თუ ფლირტში ვინმეს აჰყევი,მერე უკან დახევა რთული იქნება,ისე გაგიტაცებს ვერც კი გააცნობიერებ,ისე ჩაეფლობი ამ ჭაობში,გონს რომ მოხვალ გვიან იქნება.გათხოვილი ქალი ამას არ უნდავა ვაკეთებდე გონებით ეს ყველაფერი ვიცი,პატარაც არ ვარ რომ ვერ გავარჩიო ცუდი და

მე,შენ და ბაკურიანი

-ხო, და მე რომელ კატეგორიას მივეკუთნები? -შენ? შენ ვერავის შეგადარებ.. -და ეგ კარგია თუ ცუდი? -ძალიან კარგი.. თავი ნიკას მხარზე დავდე და გავჩუმდი... -თეკო.. -რა ნიკა? -მიყვარხარ..

სამყაროს სიყვარული მართავს(თავიII)

-მითხარი,მითხარი მალე ძალიან მაინტერესებს.მეც გავიცინე და მოუთმენლად ველოდი პასუხს. -ვერ წარმოიდგენ,ის აქაა!ალექსანდრე აქაა!გესმის ლიზა? ეს მითხრა თუ არა,ტელეფონი გავთიშე და სიხარულის ცრემლები წამომივიდა..ის აქაა,ეს ის ადამიანია რომელსაც 3წელზე

დაბრუნება

- შენებზე არ ფიქრობ? -მგონი პატარა აღარ ვარ, ეს ჩემი პირადი ცხოვრებაა. ჩემები მაშინ იქნებან კმაყოფილები, როცა მე ბედნიერი ვიქნები და შენ ამაზე ნუ წუხარ, ეს მოგვარებადია ! - დავამშვიდე - თარა იქნებ კიდევ დაფიქრდე... - ცდილობდა ჩემს გადაბირებას -

ყველა თავისას მიიღებს

ყველას გადაგიხდით სამაგიეროს ჩემი დაკარგვისათვის...იმდენად ამაყი ვარ , თავადაც მიჭირს ამის წარმოდგენა .იმდენად ვაფასებ ჩემ თავს , რომ არავითარ შემთხვევაში არ შევაწუხებ ადამიანს , რომელიც თვითონ უნდა ცდილობდეს ჩემს „შეწუხებას“ . იმდენად ამპარტავანი

ჩემი გულის მეფე (1)

პარკი მარცხენა ხელში დავიჭირე. კარი გასაღებით გადავკეტე და ყურებზე ყურსასმენები გავიკეთე. ნელა მივუყვებოდი უცნობ ქუჩებს და სამაგვე ურნას ვეძებდი. მალევე მოვკარი თვალი და ნაგავი ურნაში მოვისროლე. იქვე მაღაზიაში გავიარე. ჩიფსები და კოკაკოლა ვიყიდე და

რაჭა ჩემო სიყვარულო 3

-მაკა, რა გჭირს?-მკითხა ბექამ.იმ წუთას მიზნად ამ ქალის გადარჩენა დავისახე, თითქოს მასში საკუთარ მშობელს ვხედავდი.-პულსი შეუმოწმე... -სკალპი...-მაკრატელი...მორჩილად ვასრულებდი ბექას მითითებებს და როცა მაისურაძემ შუბლზე ოფლი მოიწმინდა და ღრმად

დაუვიწყარი (26-27)

დაძინება ვერაფრით მოვახერხე, თორნიკე საშინლად ახველებდა.. -თორნიკე.. წამოვიწიე, ხმას არ იღებდა.. -თოკო.. ლოყაზე ვაკოცე, სწრაფად მოვშორდი, ხურდა.. ტუჩები შუბლზე მივადე, ღმერთო, სიცხისგან იწვოდა.. -თორნიკე! ოდნავ შევანჯღრიე. -მმ.

მაპატიე (თავი 1)

-კაი წავედით რესტორნის კარი შევაღეთ და შიგნით შედით, ბევრი ხალხი ირეოდა, გოგოები მოვძბნთ და მათთან მივედით... ცოტა დავლიე და გოგონებთან ლაპარაკი გავაბი. -შეიძლება?-იკითხა ვიღაცამ, ვალსი იყო. მივტრიალდი და ლამაზი, მაღალი, სიმპატიური ბიჭი შემრჩა