მენატრები.

ცაზე ნეტა ვარსკვლავები რაფერია? მოლოდინში ბევრი წუთი გაილია, ისე მტკივა უშენობა ყოველ წამში მონატრება უკვე ჩემი სხვა ფერია. შენი ნახვის დროს და საათს ველოდები, მონატრება უკვე ჩემზე ძლიერია. ნახვის შემდეგ განშორებას ვეღარ ვიტან, უშენობა იცი ჩემთვის

მოიისფრო [6]

იმავე საღამოს დაბრუნდნენ შინ. გახარებული შეეგება ნელი დეიდა. არც ელო და დემნა გაუშვეს სახლებში, ყველამ ერთად ივახშმა და მხოლოდ ამის შემდეგ წავიდნენ. დედას ელაპარაკა ბაიას, შეუთანხმდა რომ ხვალ ნახავდა.

უბრალოდ მიმტანი (1 თავი)

ჩემი ისტორია სახალისოდ არ იწყება. მე ელი გაგნიძე ვარ, 18 წლის. მშობლები 2 წლის წინ გარდამეცვალა ავტოავარიაში. მას შემდეგ ვცხოვრობდი დეიდასთან და ბიძიასთან.. მშობლებისგან დამრჩა სახლი და ცოტაოდენი დანაზოგი. ჩემს სახლში გადასვლას სტუდენტობამდე და

ნაბიჯი წინ (თავი 7)

-ნინა ნატა ვარ,გამოდი რა დღეს ჩემთან-ტელეფონს მიღმა ნატას მოწყენილი ხმა გაისმა. -დღეს არ წამოვედი სახლში?-გაკვირვებულმა ვკითხე და სკამზე ჩამოვჯექი. -ნინაა-გაწელა და დავიფიცებ ზუსტად ის სახე მიიღო,რომელსაც ვერ ვიტან. -ხო მშვიდობაა?-ავფორიაქდი მე.

ბარიერი. -15-

-როგორც ვხედავ, დროს უქმად არ კარგავ. - კარებს ზურგით მიეყრდნო, ხელები გადაიჯვარედინა და ირონიული მზერით ამათვალიერა.

როდესაც ძმაკაცი გიყვარდება

ისტორია ეხება ანასტასიას რომელიც საკმაოდ მხიარული თინეიჯერი გოგონაა. ის ჯერკიდევ 14 წლისიყო როდესაც საცხოვრებლად ლ.ა ში (ლოსანჯელესში) გადავიდა დედამისთან საცხოვრებლად,რადგან მისი მშობლები განქორწილდნენ და მას დედამისთან მოუწია ამ დროის გატარება.

გაფერადებული არსებობა(სრულად)

მშობლები არ მყავს. დედამ პატარა ასაკში მიმატოვა და ჩემი თავი მამას დაუტოვა. მასთან და ბებიასთან ერთად ვიზრდებოდი,მაგრამ განგებამ ეს ბედნიერებაც არ შემარგო. 10 წლის ვიყავი მამა რომ სიმსივნით გარდამეცვალა. ბებიაჩემი კი დარდს გადაყვა და 2 წელიწადში

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (3)

აღარ ვიცოდი რა მექნა, წავსულიყავი თუ არა სკვერში ? რა მოხდება თუ ამ ფოტოს საზოგადოებას წარუდგენს ? არც არაფერი. საათს გავხედე, 5 სრულდებოდა. სკვერამდე მისასვლელად ფეხით ნახევარი საათი დამჭირდებოდა. გამოვიცვალე და მისაღებში გავედი.

შავი თვალები (5)

პარასკევი იყო ღამის 2 საათი ხდებოდა საშინლად წვიმდა ვგიჟდებოდი ასეთ ამინდზე ვერ დავიძინე სულ ნიკაზე მეფიქრებოდა თვალი ვერ მოვხუჭე გვერდით ტუმბოზე დადებული ტელეფონი აწკრიალდა ნიკუშა იყო ნიკუშა ჟღენტი

ყველაფერი ის,რაც ამქვეყნიურია.

საიდან დავიწყო არ ვიცი,ერთ ხანს ვფსაიდან დავიწყო არ ვიცი,ერთ ხანს ვფიქრობდი დამეტოვებინა თუ არა ქვეყანა,დამესვენა თუ არა ამ ყველაფრისგან,ყოველდღიური და მტანჯველი ტკივილისგან,რომელიც არასოდეს მანებებს თავს,სულს მიხუთავს,მავიწყდება,რომ უნდა ვიარსებო