ჩემი ცხოვრება

ჩემს ცხოვრებაში ძალიან ბევრი შეცდომები არსებობდა,,ბევრი ტანჯვა წამება,,დაშორება შერიგება წყენა გაბრაზება,,მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მე დღეს ვცოცხლობ,,საკუთარ თავში დარწმუნებული ვარ რომ მე ვარ ძლიერი გოგო რომელსაც შეუძლია მწარე რეალობა უცებ

ბარიერი. -6-

ბედნიერი ვარ.. ხო, ძალიან ბედნიერი ვარ და ამისთვის მაქსიმეს მადლიერი ვიქნები მთელი ცხოვრება. ვერ გეტყვით რა გამიკეთა ამ ბიჭმა ასეთი, მაგრამ მე მაქვს სიყვარული, სითბო და მისი რწმენა.

მუტას ამოფარებული სექსუალური ჯიჰადი (მესამე თავი)

-პური ვინ მოგცა?!- მიყვირა და სახეში გამარტყა. ლოყა ამიწითლდა. სული უფრო მტკიოდა ვიდრე სხეული. ჯამარი კაბაზე ჩამოეკონწიალა, მუხლებზე იდგა. -ფარჰანა არ სცემო, დედა! გთხოვ! ჩემი ბრალია...

სკოლა ბავშვების წესებით [11]

გული შეეკუმშა. ასე სასტიკ რეალობასთან ახლოს ჯერ არავის დაუყენებია. აშკარად ისე ესაუბრებოდა ,როგორც ქალი კაცს და არა ერთი ადამიანი მეორეს... თავი ვეღარ შეიკავა საბნის ქვეშ ჩაძვრა და მთელი ხმით ატირდა. ნინიმ და მარიმ ერთმანეთს გადახედეს და

ჩემი ერთი ცალი ხარ! (7)

ვცდილობდი თავი შემეკავებინა,რომ არ მეტირა ქუჩაში.როგორც კი მივედი სახლში კარი გავაღე და ძირს მოვიკეცე.მტკიოდა ყოველი წამი რომელიც ბექასთან ურთიერთობაში დავკარგე.ადრე ყოველთვის პრინციპული ვიყავი და ახლა რა მჭირდა ემოციებსაც ვეღარ

წვიმა

წვიმა მოდის და ასველებს მთებს,წვიმა მოდის და მისველებს თმებს,წვიმა ტირილად მექცევა გულში,ჩაიღვენთება სანთლად ჩემს სულში.წვიმის წვეთები მამშვიდებს,როგორც-ძილის წინ დედის ნანა ნამღერი,წვიმას ვუყვები ჩემს ისტორიას და ერთად ვტირით ტირილს

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-10)

სისხლის გუბეში იწვა... ხელიდან მეცლებოდა... არამქვეყნიურ ტკივილს ვგრძნობდი... გაქვავებული ვიდექი და ჩემი ტყუილისგან გამოწვეულ შედეგს ვაკვირდებოდი. რამდენიმე წუთი ქვეყანას ვწყდები. ენითაუღწერელ სიძულვილს განვიცდიდი საკუთარი თავის მიმართ.

ვნებებზე მოთამაშე[6]

-ვინ ის?-ნიაკომ უემოციოდ ჩაილაპარაკა. -ვინ და დათო.ზურგით დგას. ეუცრად დათო მოტრიალდა და გოგონების დანახვისას,პირდაპირ მათკენ აიღო გეზი.

გახსოვდეს, რომ დედოფალი ხარ !! (1)

გადავედი და მათკენ წავედი ხან გენჯოს ხან ლუკას ძახილით, მაგრამ ხმას არც ერთი იღებდაა.. კაციშვილი არ ჭაჭანებდაა, ან ვინ უნდა ყოფილიყო შუა ღამის 4 საათი იყოო.. სიბნელე და სიჩუმე სუფევდა, შიგადაშიიგ რაღაც ხმები მესმოდაა სავარაუდოდ სიცილის ხან

ბარიერი. -5-

რამოდენიმე საათში სახლში დავბრუნდი, ოღონდ ტაქსით. ისეთი ნასვამი ვარ, საჭესთან ვერ დავჯდებოდი. სახლის კარი ჩუმად გავაღე, რომ მაქსიმე არ გამეღვიძებინა.