ბარიერი. -4-

დილის 9 საათზე მისაღებში გამოვბოდიალდი და... მაქსიმე მიწოლილი იყო დივანზე, ფეხები ჟურნალის მაგიდაზე შემოეწყო და ტელევიზორს უყურებდა. გაფართოებული თვალებით მივუახლოვდი და გვერდით მივუჯექი, ისე რომ თვალი არ მომიცილებია.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (მე-9 თავი)

ძალიან გამიჭირდა ლიკასთვის ცრუ ინფორმაციის საშუალებით დამემყარებინაურთიერთობა. ყველაფერი თბილისში ჩაოსვლისთანავე დაიწყო, როდესაც ჩემი ნამდვილი ვინაობა დავმალე და ამის მეშვეობით გავიცანი ტატო და ვატო გულბანები. ერთი ჩვეულებრივი ბიჭის როლი მოვირგე,

ბედნიერება გაზიარებით (18)

_არაუშავს. - უკან მოუხედავად უთხრა ავალიანმა და კიბეები სირბილით ჩაატარა. - დაჯექი. - მაქანის კარი გაუღო. - ეს ჩვენი ბოლო შეხვედრა იქნება, ამის შემდეგ აღარ დაგელაპარაკები, მითუმეტეს ჩვენს თემაზე და საერთოდ აღარ დაგენახვები.

დასასრულის დასაწყისი

ნინის ძალიან გაუხარდა როცა ჯიბეში ტელეფონი აღმოაჩნდა, სასწრაფოდ მარის დაურეკა, მან კი ტაქსი გამოიძახა და ზუსტად 20 წუთში იმავე ადგილას გაჩნდა, სადაც მისი მამიდაშვილი, რომელიც წუთებს ითვლიდა, როდის გაეცლებოდა იმ საშინელ ადგილს. -ცოცხალი ხარ? - ასძახა

შენ ის მასწავლე,რანაირად აღარ მიყვარდე...(I)

ძნელია როდესაც გიყვარს და ამ სიყვარულს არ გიფასებენ ,გიყვარს მთელი გულითა და გრძნობით...გიყვარს და ამ სიყვარულში ხედავ ყველაფერს...შენს მომავალს მასთან ერთად შენს და მის შვილებს !! ოცნება რეალობაზე კარგია მაგრამ,არსებობს ისეთი ოცნებებიც რომლებიც

გაგიჟებით შემიყვარდა (ნაწილი 5)

დილით როგორც ყოველთვის სანდროს სმს-მა გამაღვიძა, დღე ძალიან ენერგიულად დავიწყე, ჩემმა დაქალმა დამირეკა საბერძნეთიდან უკვე 3 წელია წასულია მის მშობლებთან, ძალიან მენატრება მაგრამ რას ვიზამთ.... სანამ ნინა ყავას მიმზადებდა ფეისბუქში შევედი მინდოდა დრო

ოცნების მჭერი (10)

გაკვირვებულმა დაახამხამა თვალები. ჯაყელის მანქანა არსად ჩანდა. „ალბათ სადმე წავიდა“. ეზოში არავინ ჩანდა. არც სახლის აივანზე. თემურის მანქანა კი ფიცრულის ქვეშ დაეყენებინათ. იმედგაცრუების მძლავრმა ტალღამ დაუარა მთელს სხეულში. არადა როგორ ეგონა, რომ

ნიკა და მარი

შემოდგომის საღამო იდგა, ცას თითქოს გული მოსვლოდა და ცრემლებად იღვრებოდა, ტიროდა ხმა მაღლა, გულ ამომჯდარი... ნიკა მარჯანიშვილის ხიდს მიუახლოვდა ქურთუკის საყელო აეწია და მობუზული აგრძელებდა გზას. წვიმა უსიამოვნოდ ცრიდა და ძვალ რბილში ატანდა დაიქუხა!

მწვანე ჩაი

მიშელმა იცის, რომ მიყვარს. მე კი ვიცი, რომ მიშელს ვუყვარვარ. უკვე წლებია, ასეა, მაგრამ ყველაფერი ასეთი მარტივი სულაც არ არის. მიშელი მხატვარია, მე - დიპლომატი. მისი ტანსაცმელი მუდმივად საღებავითაა მოთხვრილი, ჩემი - იდეალურად დარეცხილ-დაუთოებული.

ბედნიერება გაზიარებით (17)

_რა გაეწყობა. რახან ასე გსურს... - წარმოსთქვა ირონიით წამიერი დუმილის შემდეგ. - გადადი, მანქანიდან!.. - დააყოლა მერე. ნათქვამი ხმამაღალი გამოუვიდა. გვანცამ უხმოდ გააღო მანქანის კარი და ხმაურით, თითქმის მიჯახუნებით დაკეტა.