გამყრელიძე 21

მაგდონალდი გადავდგით რასაც ქვია სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშეთ. დუდა დამლაგებელს მიეხმარა იატაკის მოწმენდაში, რუსკას ბიჭის შებმა მოუწია რა საერთოდაც არ გაჭირვებია. ამ სიტუაციას გუგა გამწარებული უყურებდა მედა სანდრო კი ერთმანეთს ვუყურებდით და

ნოემბრის წვიმა. "15"

როგორც ჩაეძინა, ისე გაეღვიძა. ძილშიც გამოუმუშავებია "დანიელთან არ მიკარების ინსტიქტი", საკუთარი თავით კმაყოფილი წამოდგა და აბაზანისკენ გაეშურა. სიამოვნებით გამოლანძღავდა ნენეს გასაღების დანიელისთვის მიცემისთვის, მაგრამ რადგანაც თქვა რომ დანი

დაწყევლილი სახლი (1)

ზაფხულობით სკოლის არდადაგებზე დედას სოფელში მივდიოდი ხოლმე დასასვენებლად. ძალიან მიყვარდა იქ ყოფნა, ბევრი მეგობარი მყავდა და კარგად ვერთობოდი. ერთხელ სოფელში რომ ჩავედი, გავიგე ჩემი დაქალის მაგულის ოჯახს ახალი სახლი ეყიდა სოფლის თავში.

ოცნების მჭერი (4)

თვალებში ჩამოფხატული თმიდან ძლივს დაინახა თარაშის ხელი, ხელსახოცი რომ ეჭირა. გამოართვა და ახლა ის აიკრა ცხვირზე. სისხლდენ არა და არ წყდებოდა. გაკვირვებულმა დაქაჩა თვალები, რომ იგრძნო თმა უკან გადაუწიეს და შუბლზე ცივი შეეხო.

ნახატი (სრულად)

მე და ანიმ ცოტა დავლიეთ, მერე ვიცეკვეთ, ბოლოს მე ვიღაც მთვრალი ამეკიდა, გადამეკიდა ვიცეკვოთო და ხელს არ მიშვებდა. ანიც ცდილობდა როგორმე გამოვეყვანე , მაგრამ ის ხელს მაინც არ მიშვებდა. ამ დროს ვიღაც მაღალი ბიჭი მოვიდა.-საყვარელო წავიდეთ ხო?

ღიმილის უკან (ნაწილი 1)

ნოემბრის ცივ საღამოს, ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი ქუჩას. ხალხი არ ჩანდა, ალბათ სიცივეს ემალებიან. მე კი ისევ იმ ამბავზე ვფიქრობ, ნუთუ არასოდეს დამავიწყდება? ჰო მართლა, მე ოდრი მქვია, 22 წლის ვარ. მინდა ერთი ისტორია მოგიყვეთ, რომელიც 2009 წელს მოხდა

მე და...

მივუყვები თბილისის წვიმიან ქუჩას, ჩემთვის მარტო. ხელსაც არავინ მიშლის, არც მეგობრები და არც ნათსავები.. დავდივარ და ვფიქრობ, თუ რა ბედნიერი ადამიანი ვარ. მყავს საყვაეკლი ადამიანები და ვიცი, რომ არასდროს მიღალატებენ და არმიმატოვებენ.. გიორგი, ეს ჩემი

ჩემი ოცნებას ახდა(სრულიად)

ერთფეროვნება ყოველმხრივ!..აუტანელია ასე ცხოვრება,ამოიხვნეშა ნუკამ და ღამის თბილისს გახედა ტერასადან.-ნატალი ყავა გამიკეთე მაგარი,როგორც შენ გჩვევია_მოხუც ქალს ლოყები დაუკოცნა და ოთახიდან გასული რომ დაიულა ობლადმყოფი ცრემლი

ერთი წამითაც კი არ დავთმობ იმას ვინც მიყვარს...

იმედისმომცემს მე არაფერს დაგპირებივარ და არც ის მითქვამს, უცილებლად, რომ შეგხვდებოდი, ბევრჯერ გითხარი, რომ სხვა მიყვარს, არ დამიჯერე, მე გაფრთხილებდი, რომ ვერასდროს შემეხებოდი.

დაუვიწყარი (8)

*გადავინაცვლოთ 6 წლით უკან: -თორნიკე! ოთახში ვიყავი, როცა დედის ხმა გავიგე. -ჰო დედა. ოთახიდანვე დავუძახე, გასვლა შემეზარა. -უკვე მეხუთედ გეძახი. მზადაა ვახშამი. -აუ, არ მშია დე აღარ უპასუხია, მაგრამ რამდენიმე წამში ჩემი ოთახის კართან გაჩნდა.