ოცნებას ადრეც შევხვედრივარ (თავი 3)

დილით ნინი მზემ გეღვიძა. განსხვავბულად იგრძნო თავი. არ უწუწუნია თუ რატომ შეაწუხა მზემ. ფანჯარა გამოაღო, თვალები დახუჭა, დილის სასიამოვნო ჰაერი შეისუნთქა შემდეგ ფანჯარაში გაიხედა. ბავშვები წრეშიბურთს თამაშობდნენ. გაეღიმა. გაახსენდა ისიც ოგრ თამაშობდა

პირველი შანსი [სრულად]

–ფეხმძიმედაა, – მძიმედ ამოიხვნეშა მამაკაცმა და სიგარეტს მოუკიდა. –კაი?! გააგორე მაინც? – თვალები ჭყიტა მეორემ და მანაც მოუკიდა სიგარეტს. –სურვილს ვერ ვძლიე, – ღრმა ნაფაზი დაარტყა და თვალი გაუშტერა უსივრცო წერტილს.

ბინძური ტყუილი ანუ როგორ გახდა მასთან სექსის მონა (12)

ბარბრემ გონება მოიკრიბა და შეეცადა თავი მხნედ დაეჭირა. არ უნდოდა მათთვის ეგრძნობინებინა ,რომ ეშინოდა. სინამდვილეში კი ნერვიულობისკან ფეხის კუნთები მოსდუნებოდა და გულის არეში ტკივილს გრძნობდა. მხნეობა მოიკრიბა და ქალს ისე მიმართა. -რა გინდა?

ისე როგორც არავის, არასდროს და არსად

გინდა სიტყვებს გეტყვი? უკვე ბევრჯერ ნათქვამს. გინდა ჩაგეხუტო, უსასრულოდ ამ წამს და გაგიყობ სითბოს მზისებრ სხივის ნაზავს. გინდა შენთან ვიყო? გვერდით გიჯდე ახლა? ვიხსდენებდეთ კადრებს იმ გარდასულ წამთა

შენი თვალები

ამ ქვეყნად უამრავი განსხვავებული ადამიანია და მაინც მე მხოლოდ შენს უძირო, მოცისფერო თვალებში ვიძირები... ვიცი, არ გჯერა, არ იცი, არ გესმის ჩემი... და მაინც მე შენ იმ სიყვარულით მიყვარხარ, რომელიც საუკუნეში ერთია... იცი, ყოველ წამს, ყოველ წუთას

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[11]

-ანა ფიფია-ჩემი სახელი რომ გავიგონე ვიფიქრე,მომესმაო.აშკარად,,რომელიმე „მეა-მეთქი და თვაალები დავძაბე,მაგრამ გვირგვინი და მე დამადგეს რაღაც ჩამომკიდეს..ყველა მე მეხვეოდა,მინდოდა მეკითხა,რატომ-მეთქი,მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გავრვეულიყავი მდგომარეობაში.

ტრიალი წრის გარშემო [7]

არ იცოდა რას გრძნობდა. მოეწონა... ძალიან. მაგრამ იყო თუ არა ეს ღალატი, ვერ ხვდებოდა. აბსურდულია ეს ყველაფერი. თუმცა პათეტიკური. სულ სხვანაირი ქმარი შერჩა. თითქოს... თითქოს თავიდან შეუყვარდა. როდის არ იცის ოღონდ.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-3)

მესამე თავი-"შვიდი რიცხვის საღამო" საღამოს სახლის აივანზე ვიჯექი და მომხდარის გაანალიზებას ვცდილობდი როდესაც ვიგრძენი გამჭოლი მზერა, ცხელი შოკოლადით სავსე ფინჯანი იქვე, მაგიდაზე დავდევი. ნელა შევტრიალდი და ნაცნობ თვალებს წავაწყდი, რომლებიც ახალი

ზაფხულის პაემნები [1]

მე რომ მკითხოთ,წელიწადის ყველაზე გიჟური დრო მითხარიო დაფიქრება არ დამჭირდება ვიტყვი,რომ ეს ზაფხულია,განსაკუთრებით მაშინ როცა დასვენების დღეებს შენს საყვარელ ადამიანებთან ატარებ. სრულიად მარტონი რჩებით უცხო ქალაქში და არაფერს ეძებთ,თუ არა

Hospital-ჰოსპიტალი (6)

მხოლოდ სამი დღე. და შემდეგ სანდრო დაიწყებს ახალ ცხოვრებას, ახალი გულით.იქნებ, რასაც მე ვგრძნობ სიყვარული არარის? იქნებ ეს გრძნობა სანდროს გაყვეს? ხოო იქნებ...ადამიანებს ყოველთვის ვკარგავ,გავიცნობ შევიყვარებ,ვკარგავ ეს ერთგვარი კანონზომიერებაა და