ერთად ყოფნა შეუძლებელია. ნაწილი 3. თავი 1

ადამიანებს დაბადებიდან თან გვდევს ბედისწერა.ზოგჯერ ისეთი რომ რამდენსაც არ უნდა ვეცადოთ, რამდენიც არ უნდა ვიბრძოლებთ მას თავს ვერ ვაღწევთ.. და აი მაშინ როცა გვგონია რომ საბოლოოდ გაიმარჯვეს განგებასთან ბრძოლაში,

Უსასრულოდ (სრულად)

Ეს ისტორია ეხება წყვილს, რომელსაც ერთმანეთზე მზე და მთვარე ამოსდის, თუმცა რამდენად შეძლებენ ერთად ყოფნას ეს არავინ იცის

მფარველის ფრთების ანალოგები

კივის რაღაცა შიგნითგან შიგვე და თითქოს გრძნობით მიმხვდარა ისევ, გადარეულა ეული ჩემი... იმტვრევა კარი არ’არსებული და გაბნეული შემოდის ქმარი.

ყვავილები 1970-დან (ბონუს თავი)/DNF

ბოლოს როგორც იქნა წამოდგა და ოთახს უკანასკნელი მზერა მოავლო. ბოლოჯერ გადახედა კედლებს, ხელის პრინტერს, ნახატებსა და ჯორჯის ესკიზს. მას თბილად გაეღიმა და იმ ოთახის კარი მოხურა, სადაც უამრავი მოგონება ახლა მარტო, ეულად დატოვა ერთხელ და სამუდამოდ.

დიდი ღამე თავი პირველი

გრიგოლ აბაშიძის ისტორიული რომანი „დიდი ღამე“ საქართველოს წარსულზე მოგვითხრობს. XII-XIII საუკუნეების ისტორიული მოვლენები, მტრის შემოსევები და დიდი ღამე, რომლის დროსაც არაერთი ტრაგედია გადაიტანა ქართველმა ერმა

სიყვარული გრძნობების გარეშე 10 თავი

სკოლაში მიმავალ დებს ზურამ მანქანით გზა გადაუჭრა რის გამოც მარიანა შეკრთა -დასხედით წაგიყვანთ

და... გაბედავ? {ნაწილი III}

-გიჟი ხომ არ ხარ? ისე რას ვკითხულობ... გიჟი ხარ, აბა რა ხარ! - ეჩხუბებოდა ხმაგამტყდარი და ნელ-ნელა უწევდა ხმას მოსემ ტუჩებზე რომ ააფარა სისხლიანი თითები. -ჩუმად. ხალხს გააღვიძებ. - შემდეგ გააცნობიერა სისხლით რომ მოსვრა მისი სახე და უცებ მოაშორა

არსად

თეთრი კედლები, ერთი ლოგინი, ყველანაირი ნივთი გადამალული და მხოლოდ ერთი გისოსებიანი ფანჯარა. ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს რომ ფსიქიატრიულზე ვსაუბრობ. ის გამოიკეტა, ჯერ სულიერად, ფიქრებში ჩაიკეტა, ბედნიერება ვერ აპატიეს, ცხოვრების სიყვარული ვერ

შეხვედრა წარსულთან (2 თავი)

ანანო სამი წლის წინ გავიცანი სრულიად შემთხვევით ერთ-ერთ გამოფენაზე. ისეთი ლამაზი და მიმზიდველი იყო მაშინვე მიიქცია ჩემი ყურადღება. მომღიმარი სახით დადიოდა სტუმრებს შორის და ყველას თბილად ესაუბრებოდა, როგორც მოგვიანებით გაირკვა გალერიის ხელმძღვანელი

ტყუილების ღმერთი (თავი IV)

ას ნაბიჯში როგორღაც ბრაზს ვთოკავ და სუნთქვას ვიმშვიდებ, როცა მხარში მიდგება და ჩემს ნაბიჯებს ფეხს უწყობს. ისე ვუყურებ, თითქოს მოჩვენება მომელანდოს. ნაბიჯს ვანელებ და ბოლოს ვჩერდები. ვერ ვხვდები კიდევ აქ როგორ არის ისე, თითქოს რამდენიმე წუთის წინ