ქალი ან უნდა მიატოვო,ან უნდა გააღმერთო(თავი6)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელიც ერთი შეხედვით იადეალური გარეგნობისაა,მისი ცხოვრება ბედნიერია,მაგრამ იქნებ ეს მხოლოდ გარეგანი მხარეა....გოგონა,რომელიც არასდროს ნებდება და მუდამ მიიწევს მიზბნებისაკენ..ვნახოთ,რას მიაღწევს ის იმედით...

ოჰ

_და მაინც წკაპუნები მინდა და გაჩახჩახებული ქუჩები რამდენს ვივლიდი ,რამდენს დავწერდი ,რამდესნ მოვსუმენდი ,რამდეს მოვწევდი და მაინც რა მალე მომბეზრდებოდა გამჭირვალე ცარიელი ვიტრინები ვერაღქმული რომანტიზმით, ვერშევსებული ფილტვები რომეელი არსებები

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი-5

-არ გაქვს უფლება-ჩუმად დავიჩურჩულე შეშინებულმა და ვიგრძენი თვალები როგორ ამევსო ცრემლებით.-მაქვს. ეხლა კი წავედი. ტელეფონი ჩართე და როდესაც დაგირეკავ მიპასუხე თორემ უკვე იცი რაცმოხდება-მითხრა და სამზარეულოდან გავიდა.-კარი ჩაკეტე-დამიძახა და კარი

კაზინო და შავი ფული

"რამიდის და,ნერვები!"-გამომეპასუხა ალტერეგო,და გაბრაზებულმა მივირბინე საწოლთან,კაბას დავწვდი,უხეშად გავიხადე ჩემი საყვარელი სპორტული და მოხერხებული სამოსი,ამის მაგივრად ის შავი საშინელება ამოვიცვი,კაკუნები ჩავიცვი და ყელსაბამს დავაკვირდი.ბოლოს მასაც

უცნობობით დაწყებული სიყვარული 2

კაი, ვიმეგობროთ, რა პრობლემაა..– თბილად გავუღიმე და ვუთხარი:– კარგი ამიერიდან მეგობრები ვართ, ახლა კი დაგტოვებთ.. გამეცინა და წმოვედი.. ნუცაც მალე წამოვიდა.. დავწექით ყველა ერთად მოვთვასდით რადგან არც გვინდოდა სხვაგვარად.. მოკლედ კიდევ კარგ ხანს

ლამაზმანი (ნაწილი 11)

არვიცოდი იმიტომ რომ არმინდოდა პირველი ნაბიჯი მე გადამედგა რადგან თუ მას არ ვეყვარებოდი ყველაფერი ცუდად იქნებოდა ამიტომ,უნდა დავლოდებოდი მის პირველ ნაბიჯს,მთელ გამე არმიძინია სულ მასზე მეფიქრებოდ ასაწოლში ვტრიალებდი და ვერ ვისვენებდ,მინდოდა მალე

სიყვარულის ბრალია 1

,,ყოველთვის ალიონზე ვიღვიძებ სწრაფად და უშფოთველად,უბრალოდ თვალს ვახელ და გარეშემო სიბნელეს შევიგრძნობ,ვუყურებ ჩემს დალურჯებულ სხეულს და ვფიქრობ,რატომ ხდება ასე?იქნებ ღირსი ვარ?ან იქნებ ეს არის ჩემი ბედი?ჩემი დამტვრეული ძვლები ყოველ გამოძრავებაზე

ზღვის ტკივილი

მაგრამ მასთან ძალიან ვფრთხილობ. ფიცხი ხასიათი აქვს. ვერ იტანს, რომ არ უსმენენ, ყურადღებას საერთოდ არ აქცევენ, ის ხომ მთელი გრძნობით, ემოციათა სისრულითა და საუცხოო ტონალობით ცდილობს ჩვენს ყურს აამოს, როცა კი ამას არ ვაფასებთ ძალიან ბრაზდება, სახე

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(5თავი)

-ალექსანდრე(მე)ჩემი ხმა მე ძლივს გავიგე ისე წარმოვთქვი მისი სახელი-გაჩერდი(მე)ძლივს ამოვილუღლუღე -რატომ?(ალექსანდრე)ჩუმად მიჩურჩულა და ახლა ყელში დამიტოვა სველი კოცნა.რამაც ჩემი კანის კიდევ ერთხელ დაბუსუსება გამოიწვია -ალექსანდრე

ხელმოჭრილი

როგორც ბავშვობაში ჩვევა იყო ჩემი სხვისი წაქეზება, ისე საკუთარ თავს ვაქეზებ და ფურცლებს დავტრიალებ, თუმცა არ ვეწევი, ეგეც დამწყებივით შიგნით ვახველებ და ძლიერ მონატრებას, ყოველ ერთ საათში, ყოველ ერთ საათში ვანიავებ.