მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია (ნაწილი 5)განახლებული

-არა მართლა მოგიტაცეთ!(ლუკა) ისინი ისევ იცინოდნენ,მაგრამაი გოგოებს კი ნამდვილად აღარ ეცინებოდათ.ანა ცოტა ხანს გაჩუმებული იჯდა თითქოს არც სუნთქავსო.მომხდარის გადახარშვას ცდილობდა გონებაში.ცოტა ხანში მანაც მარისთან ერთად დაიწყო კივილი მანქანა

მიყვარხარ წუთში სამოცჯერ! (თავი4)

შხაპი მივიღე, თუმცა რამდენ ხანს ვიდექი წყლის ქვეშ ნამდვილად არ მახსოვს. გაშეშებული ვიდექი წყლის ძლიერი ნაკადის ქვეშ და უბრალოდ არაფერზე ვფიქრობდი. აბაზანიდან გამოსულმა დაძინება ვცადე, თუმცა ამაოდ. ფანჯრის რაფაზე დავჯექი, მუხლები მოვკეცე თავი

მებრძოლი (თავი მეოთხე)

ლილეს დაბადების დღის მერე ირაკლი არ გამოჩენილა,თთქოს მიწამ ჩაყლაპაო.ის ფბ-ც გააუქმა რომლითაც ლილე გაიცნო,აღარც ურეკავდა,არც მესიჯებს წერდა.თავიდან ლილე ირაკლის გაუჩინარებას ძალიან დარდობდა,მაგრამ ძალიან ბრაზობდა მის საქციელზე ,ამიტომ გადაწყვიტა

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (დასასრული)

-ნიკა როცა მისმინეთი იწყება წინადადება სულაც არაა ჩემთვის ეგ სახარბიელო ამბავი, ამიტომაც ისევ დაყრუება მირჩევნია, ისიც ვიცი რა უნდა მითხრათ ამიტომ პირდაპირ გეტყვით...-ჩურჩულით დავიწყე და ყელში მობჯენილი ბურთის როგორმე გაქრობა ვცადე-ხო ყველაფერი ჩემი

მხსნელი 2

ორი დღე გავიდა, ანდრია არ მოსულა. მესამე დღეს საშინლად ცხელოდა, მთელი დღე სახლში ვიყავი, წიგნს ვკითხულობდი..საღამოს უცბად მოიღრუბლა და კოკისპირული წვიმა დაიწყო, ჩემ ფანჯარასთან ვიჯექი წვიმას გავყურებდი, მალე დაძინებას ვაპირებდი, მაგრამ ტრასაზე ისევ

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(2თავი)

ხომ კიდე ხასიათებითაც ძალიან მხიარული ვარ აგრამ ვისთანაც საჭიროა ვავლენ ჩემს ხისთავიან სვანობას(ვიცინი)ხო ხო სვანი ვარ ლილე მუკბარიანი.ამ ფიქრებში გართული კინაღამ ჩემი დის სახლს გავცდი.უცებ გამოვერკვიე და სადარბაზოში შევედი.ლიფტის ღილაკს თითი

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 5

-აბა ეხლა რასაკეთებ შე იდიოტო ადამიანო? მოკეტე და დაწექი საწოლში. ხვალ გავარკვიოთ ყველაფერი.-გადაჩურჩულა ანამ და ქეთოს ჩაეხუტა. ორივეს ტკბილად დაეძინა. ან რატომ არ დაეძინებოდათ. სუფთა ჰაერზე თბილ სახლში თბილისისგან შორს. მოგეხსენებათ ქეთოს ფხიზელი

შეუცვლელი მხოლოდ ამინომჟავებია?

მე ვინ ვარ?-ამ კითხვას საკუთარ თავს იმდენჯერ ვუსვამ,რომ უკვე სათვალავიც კი ამერია.პირველ რიგში ვარ ადამიანი.ამ პასუხს საპირისპიროს ვერც ვერავინ მოვუძებნით.დაიხ,ადამიანი ვარ,არც მამა ზეციერი ვარ,არც რომელიმე ანგელოზი და არც ეშმაკი.

ზღაპრული რეალობა (18)

მისაღებში დივანზე იჯდა და ერთ წერტილს გაშტერებული უყურებდა...მთელი საღამო ჩაათაის ელოდებოდა ის კი ჯერაც არ იყო სახლში მოსული..რაც ერთად ცხოვრობენ ყოველთვის ცდილობს ადრე მოვიდეს ხოლმე სახლში და მერე მთელი საღამო თავისი საყვარელი ქალის ჩახუტებით

მერი ელის

მოწევა როგორც გოგოების უმეტესობამ "მაგარი გოგოს სტატუსის" გამო დავიწყე. და ახლაც,როგორც პირველად თავბრუს მახვევს ერთი ღერი სიგარეტი. თუმცა მასზე დამოკიდებული არასდროს ვყოფილვარ და უპაპიროსობის გამო ლომკა არ მქონია. არც ადამიანებს ვეჩვევი